Wydziorki
Wydziorki[1], Wielka Dolina[2] – polana w Pieninach. Znajduje się na północnym zboczu Czoła, za pasem drzew, około 25 m poniżej niebieskiego szlaku turystycznego wiodącego główną granią Pienin Czorsztyńskich. Powyżej niej jest polana Toporzyskowe, przez którą przechodzi ten szlak[1].
.jpg) Wydziorki i widok na Pasmo Radziejowej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 750–790 m n.p.m. |
| Zagospodarowanie |
łąka |
Położenie na mapie gminy Krościenko nad Dunajcem  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
 49°25′12″N 20°24′06″E/49,420000 20,401667
| |
Wydziorki znajdują się na wysokości około 750–790 m na stoku lekko opadającym w kierunku północno-wschodnim do suchej w tym miejscu doliny Pienińskiego Potoku. Górą łączą się z polaną Za Skałką, która znajduje się na stoku zachodnim, opadającym do doliny Zagrońskiego Potoku[1]. Obydwie polany są poza szlakiem turystycznym w obrębie Pienińskiego Parku Narodowego[2].
Dzięki specyficznym warunkom glebowym, klimatycznym i geograficznym łąki i polany Pienińskiego Parku Narodowego były siedliskiem bardzo bogatym gatunkowo. Rosły na nich także liczne gatunki storczyków. Zmiana lub zaprzestanie ich użytkowania sprawiło, że zmniejszyła się ich różnorodność gatunkowa. W latach 1986–1988 na polanie Wydziorki zanotowano występowanie dwóch rzadkich gatunków storczyków: kukułka bzowa (Dactylorhiza sambucina) i kukułka Fuchsa (Dactylorhiza fuchsii). Obecnie na większości łąk Pienińskiego Parku Narodowego storczyki już nie występują, lub występują tylko 1–2 pospolite gatunki[3].
W 1987 r. J. Kiszka na polanie Wydziorki znalazł rzadki gatunek porosta jaskrawiec drobniutki (Xanthocarpia crenulatella)[4].
Polana znajduje się na obszarze Pienińskiego Parku Narodowego, w granicach Krościenka nad Dunajcem w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-10-25].
- ↑ a b Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008, s. 1.
- ↑ Małgorzata Jagiełło, Storczyki łąk i polan Pienińskiego Parku Narodowego, „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 2, 1992, s. 43–49.
- ↑ Karina Wilk, Calcicolous species of the genus Caloplaca in the Polish Western Carpathians, „Polish Botanical Studies”, 29, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2012, ISBN 978-83-62975-13-6, ISSN 0867-0730.
