Wysokie Bereście
Wysokie Bereście (894 m) – szczyt w północno-wschodniej części Gór Leluchowskich. Wraz z pobliskim szczytem Bereście (869 m) tworzą samotny masyw nie łączący się z innymi wzniesieniami Gór Leluchowskich. Wysokie Bereście jest zwornikiem. Odchodzą od niego trzy grzbiety: jeden w południowo-zachodnim kierunku do Bereścia, drugi w północno-zachodnim kierunku, trzeci we wschodnim. Są trzy grzbiety, są więc także trzy doliny i trzy spływające nimi potoki. Spod Wysokiego Bereścia spływają potoki: Pusta, dopływ Pustej (tzw. Doliną Borsuczą) i Zimny Potok[1]. Na wschodnim grzbiecie Wysokiego Bereścia (potem zakręcającym w kierunku północno-wschodnim) istniała długa grzbietowa polana, jeszcze zaznaczana na niektórych mapach[2]. Dawniej były to tereny zamieszkałe przez Łemków. Od czasu ich wysiedlenia (w 1947 w ramach Akcji Wisła)[3] polana zdążyła już zarosnąć lasem.
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
894 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Sądeckiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°21′58,2″N 21°01′35,1″E/49,366167 21,026417
| |
Przypisy edytuj
- ↑ Beskid Sądecki. Mapa 1:50 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” s.c.. ISBN 83-915737-3-7.
- ↑ Geoportal. [dostęp 2010-07-15].
- ↑ Bogdan Mościcki: Beskid Sądecki i Małe Pieniny. Pruszków: Oficyna Wyd. „Rewasz”, 2007. ISBN 978-83-89188-65-6.