Wyspy SSS

Wyspy SSS
*nld.* SSS-eilanden
*en.* SSS islands
	; Wyspy SSS
Kontynent	Ameryka Północna
Państwo	Holandia
Akwen	Morze Karaibskie
Archipelag	Małe Antyle
Powierzchnia	68,0 km²
Populacja (1 stycznia 2024); • liczba ludności; • gęstość	; 48 614; 715 os./km²
	Położenie na mapie Morza Karaibskiego Wyspy SSS
	17°49′08,41″N 63°05′46,28″W/17,819003 -63,096189
	; Położenie wysp SSS na Morzu Karaibskim

Wyspy SSS (niderl. SSS-eilanden, ang. SSS islands) – popularne określenie trzech wysp Saba i Sint Eustatius oraz południowej części Sint Maarten w Ameryce Północnej, które geograficznie należą do archipelagu Małe Antyle, grupy Wysp Nawietrznych. Wyspy położone są na Morzu Karaibskim, pomiędzy brytyjskim terytorium zamorskim Anguilla a federacją Saint Kitts i Nevis. Wyspy te należą do Królestwa Niderlandów, przy czym północna część wyspy Sint Maarten jako Saint-Martin, jest francuskim terytorium zamorskim, a południowa jej część krajem autonomicznym Królestwa Niderlandów. Saba oraz Sint Eustatius są gminami zamorskimi, która podlegają bezpośrednio pod Holandię. Oprócz trzech głównych wysp, do terytorium Sint Maarten należy jeszcze dziewięć wysp, w tym dwie zamieszkane i siedem niezamieszkanych. Do gminy Saba należy jedna niezamieszkana wyspa.

Wyspy

Lp.	Nazwa	Status	Powierzchnia (km²)	Liczba mieszkańców 1 stycznia 2024	Gęstość zaludnienia
1.	Saba	gmina zamorska	13	2060^[1]	158
2.	Sint Eustatius	gmina zamorska	21	3204^[1]	153
3.	Sint Maarten	kraj autonomiczny	34	43 350^[2]	1275

Po raz pierwszy jako holenderskie, wyspy SSS stały się poprzez podboje Holenderskiej Kompanii Zachodnioindyjskiej w XVII w. Wcześniej zmieniały często swoją przynależność, należały m.in. do Wielkiej Brytanii czy Francji^[3].

Zgodnie z traktatem brytyjsko-holenderskim z 1814 r. wyspy ABC stały się własnością Holandii dwa lata później. Kolonia Sint Eustatius i terytoria zależne (Sint Eustatius en Onderhorigheden) obejmowało Sint Eustatius, Sint Maarten i Sabę^[4]. Kolonia ta w roku 1828 została połączona z kolonią Curaçao i terytoria zależne (Curaçao en Onderhorigheden), w skład której wchodziły Wyspy Zawietrzne tj. Curaçao, Aruba, Bonaire oraz z kolonią Surinam, tworząc nową kolonię (Gouvernement-Generaal van's rijks West-Indische bezittingen) z siedzibą w Paramaribo w Surinamie^[5]. W 1845 r. kolonia ta została ponownie rozbita. Kolonia Curaçao i terytoria zależne obejmowała więc od tego czasu wyspy Curaçao, Arubę, Bonaire, Sint Eustatius, Sint Maarten i Sabę.

W roku 1948 kolonię tę przekształcono w Antyle Holenderskie. W 1954 r. Antyle Holenderskie stały się autonomicznym krajem (land) Królestwa Niderlandów^[6].

10 października 2010 r. rozwiązano Antyle Holenderskie. W Królestwie Niderlandów utworzono nowe kraje Curaçao i Sint Maarten, jak również podlegające bezpośrednio pod Holandię gminy zamorskie Bonaire, Sint Eustatius i Saba^[7].

Językami urzędowymi na wyspach SSS są niderlandzki i angielski^[8].