Wzorzec inkrementalny

Wzorzec inkrementalny − wzorzec zawierający rozłożone na przemian strefy o jednakowej szerokości różniące się właściwościami fizycznymi. Wzorzec inkrementalny do pomiaru długości ma strefy te rozmieszczone wzdłuż linii prostej, natomiast do pomiaru kątów − na tarczy albo na powierzchni walcowej. Pomiar odbywa się przyrostowo na zasadzie zliczania ilości stref. Do zliczania w obu kierunkach (praca rewersyjna) wymagane są co najmniej dwa detektory przesunięte względem siebie o całkowitą liczbę okresów plus ±1/4 okresu wzorca. Możliwe jest również odczytanie ułamkowej części okresu za pomocą interpolatora.

Przykład wzorca inkrementalnego optycznego transmisyjnego do pomiaru kąta obrotu o 90 szczelinach. Rozdzielczość z interpolacją 360 imp./obrót

Wzorzec inkrementalny pojemnościowy do pomiaru przemieszczenia w zakresie 13 mm i rozdzielczości 0,01 mm

Rodzaje wzorców inkrementalnych

Do budowy wzorców inkrementalnych najczęściej są wykorzystywane zjawiska:

• optyczne
  • zmiana współczynnika transmisji
  • zmiana współczynnika odbicia
  • zmiana fazy
  • interferencja światła (np. interferometr)
• magnetyczne (np. zmiana kierunku namagnesowania)
• pojemnościowe (np. suwmiarki cyfrowe)
• indukcyjne (induktosyny)
• zmiany rezystancji (np. strefy przewodzące i nieprzewodzące)

Zobacz też

• Enkoder
• Enkoder przyrostowy
• Optyczny enkoder obrotowy
• Enkoder inkrementalny
• Interferometr
• Prążki moiré