XV Puchar Gordona Bennetta (balonowy)

XV Balonowy Puchar Gordona Bennetta
Bruksela (1925)	Detroit (1927)
	; Wiatr utrudniał start. Balon amerykański pilotowany przez Warda Tunte Van Ormana.
Data	30 maja 1926
Miejscowość	Antwerpia
Organizator	FAI
Liczba zawodników	18 załóg
Liczba reprezentacji	7
	Zwycięzcy
Stany Zjednoczone	Ward Tunte van Orman; Walter T. Morton
	Multimedia w Wikimedia Commons

XV Puchar Gordona Bennetta – zawody balonów wolnych o Puchar Gordona Bennetta zorganizowane 30 maja w 1926 roku w Antwerpii.

Historia edytuj

W lutym Belgijski Aeroklub po uzgodnieniu z miejscowym Aeroklubem podał informację, że zawody odbędą się 30 maja w Antewerpii^[1]. Na początku kwietnia została zamknięta lista zgłoszeń. Do udziału w zawodach zostało zgłoszonych 18 balonów. Po trzy zgłosiły: Belgia, USA, Wielka Brytania i Włochy, Hiszpania dwa, a Szwajcaria jeden^[2].

Amerykańskimi kwalifikacjami były zorganizowane 1 maja w Little Rock zawody o puchar Litchfielda^[3]. Wygrał je Ward T Van Orman, drugi był Hawthorne C. Gray, a trzeci John A. Boettner. Otrzymali oni prawo skompletowania sobie załóg, które w zawodach o Puchar Gordona Bennetta w Belgii^[4].

Start balonów. Antwerpia 1926.

Wpisowe wynosiła 500 franków. Zwycięzcy zwrócono połowę, a drugiemu zespołowi jedna trzecią kosztów^[5]. Przed zawodami okazało się, że balon hiszpański Fernandez Duro nie wystartuje. Siatka brytyjskiego balonu Bee pękła, gdy zaczęto napełniać balon i konieczne było znalezienie nowej w Brukseli^[6].

Uczestnicy edytuj


Zajęte miejsce	Balon^[6]	Załoga pilot pomocnik pilota^[7]	Kraj	Czas lotu [h]^[8]	Odległość [w km]	Państwo Miejsce lądowania^[9]^[6]
1.	Godyear III	Ward Tunte van Orman Walter W. Morton	Stany Zjednoczone	16:37	861,00	Szwecja Sölvesborg
2.	Army S-16	capt. Hawthorne C.Gray lt Douglas Johnson	Stany Zjednoczone	12:00	599,00	Niemcy Krakow (Maklemburgia)
3.	Belgica	Ernest Demuyter lt Valete	Belgia	5:00	438,00	Niemcy Cuxhaven
4.	Prince Leopold	Alexander Veenstra Phillippe Quersin	Belgia		298,00	Niemcy Gros Boscharden (Oldenburg)
5.	Miramar	kpt. Percival Spencer C. W. Berry	Wielka Brytania		169,00	Holandia Deventer
6.	Capitan Penaranda	mjr Benito Molas Antonio Prados-Pena	Hiszpania		153,00	Holandia Apledoorn^[9]
7.	Helvetia II	dr Otto Bachmann Ernest Maag	Szwajcaria		142,00	Holandia Utrecht
8.	La Picardie	Maurice Bienaimé Georges Ravaine	Francja		102,00
9.	Banshee III	mjr Baldwin R. L. Dunville	Wielka Brytania		93,00	Holandia Veghel
10.	Bee	Cpt. G. F. Maeger M. H. Steff	Wielka Brytania		69,00	Holandia Vrijhoeve-Capelle
11.	Aerostiere I	Capt. H. Matton Ltn. A. Charmart	Belgia		66,00	Holandia obok Tilburga
12.	Aerostieri III	Lt. Anselmo Pirazzoli Lt. Augusto Pisani	Włochy		36,00	Holandia Zundert
13.	Ciampino III	Franco Picardo Maj.cav. Giovani Fomarici	Włochy		33,00
14.	Ciampino IV	Maj. Eraldo Ilari Cap.cav. Giuseppe Sivieri	Włochy		31,00
-	Akron N.A.A.	John A. Boettner Herbert W. Maxson	Stany Zjednoczone	zdyskwalifikowany
-	Anjou	Georges Cormier	Francja	uszkodzony nie wystartował
-	Vieilles Tiges	Georges M. Blanchet Arnoud	Francja	uszkodzony nie wystartował
-	Fernandez Duro	Aesandro Mas Gamindo Jose Maria Ansaldo	Hiszpania	nie wystartował

Przebieg zawodów edytuj

Ekipa amerykańska. Od lewej stoją: Boettner, Maxson, Johnson, Sydney Veit, Gray, Morton i Ward T. Van Orman

Pogoda w dniu startu była niekorzystna, od rana padał deszcz. Nie przeszkodziła jednak widzom, którzy licznie przybyli na miejsce startu. Po 16-tej jako pierwszy wystartował przy dźwiękach hymnu włoski balon Aerostieri III, po nim belgijski Prince Leopold, następnie Goodyear, La Picardie, Helvetia, Ciampino IV, Belgica, Bee, Army S-16, Miramar, Ciampino III, Aerostiere I , Akron i jako ostatni Banshee III. Awarie spowodowane silnym wiatrem uniemożliwiły start dwóch balonów francuskich Anjou i Vieilles Tigres. Banshee III po starcie wzbił się na 50 m, po czym gondola opadła na ziemię i dopiero zwolnienie kilku worków balastu pozwoliło na dalszy lot^[6].

Amerykański balon Akron N.A.A. został zdyskwalifikowany, gdy wkrótce po starcie drugi pilot Herbert W. Maxson wypadł z kosza^[10]. Wszystkiemu winna była zła pogoda. Zawodnicy wylewali wodę z gondoli zabezpieczonej wodoodporną tkaniną, gdy nagły podmuch wiatru rzucił gondolą na ziemię i wyrzucił Maxona na zewnątrz. Zanim wstał balon pionowo wzniósł się do góry i zniknął w chmurach^[6]. Maxson nie został poważnie ranny, ale przewieziono go do szpitala w Antwerpii. W gondoli pozostał drugi pilot John A. Boettner, który wylądował w Barle Nassau^[11].

Pierwszy wylądował włoski balon Ciampino IV który musiał lądować niedaleko Antwerpii z powodu nieszczelnego zaworu. Niewiele dalej poleciał drugi z włoskich balonów Ciampino III. Ernest Demyter wylądował po 5 godzinach, ale przebyta odległość pozwoliła na zajęcie 3 miejsca. Van Orman wzbił się na wysokość 6 500 metrów i leciał na niej około 3 godzin. W ustaleniu kierunku lotu pomagało mu zabrane do gondoli wyposażenie nawigacyjne^[6].

Nagrody edytuj

Zwycięzca zawodów otrzymał 12 500 franków^[5]. Podczas bankietu, który odbył się 15 czerwca w Paryżu Ward Van Orman i W. Morton otrzymali specjalne medale wybite z okazji wyścigu o drugi puchar zawodów^[12].

Przypisy edytuj

↑ Bennett Trophy Race date set, „Evening Star”, 8 lutego 1926, s. 13, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-28] .
↑ 18 balloons entered, „New Britain Herald”, 3 kwietnia 1926, s. 13, ISSN 2643-4954 [dostęp 2020-01-28] .
↑ Van Orman wins Litchfield Trophy, „Evening Star”, 2 maja 1926, s. 4, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-28] .
↑ Balloon team picked, „The Indianapolis Times”, 6 maja 1926 [dostęp 2020-01-28] .
↑ ^a ^b American balloon wins Bennett Cup, „Evening Star”, 1 czerwca 1926, s. 6, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-28] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f H.H. C. H.H., Le Coupe Gordon-Bennett des Spheriques, „L'Aérophile” (nr 11-12), Gallica, 15 czerwca 1926, s. 163-165 [dostęp 2020-01-28] (fr.).
↑ La II Coupe Gordon Bennett, „L'Aérophile” (nr 9-10), Gallica, 1 maja 1926, s. 130 [dostęp 2020-01-28] (fr.).
↑ 15th Coupe Aéronautique Gordon Bennett - Antwerp (BEL) 1926 [online], www.fai.org, 2 sierpnia 2017 [dostęp 2020-01-29] (ang.).
↑ ^a ^b Seven balloon fail in cup race, „Evening Star”, 31 maja 1926, s. 2, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-28] .
↑ U. S. balloon wins, „New Britain Herald”, 1 czerwca 1926, s. 11, ISSN 2643-4954 [dostęp 2020-01-28] .
↑ Missing Yankee balloon lands, „The Indianapolis Times”, 1 czerwca 1926, PAGE 7 [dostęp 2020-01-28] .
↑ Medals for balloonists, „Evening Star”, 15 czerwca 1926, s. 22, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-28] .

[1] Bennett Trophy Race date set, „Evening Star”, 8 lutego 1926, s. 13, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-28] .

[2] 18 balloons entered, „New Britain Herald”, 3 kwietnia 1926, s. 13, ISSN 2643-4954 [dostęp 2020-01-28] .

[3] Van Orman wins Litchfield Trophy, „Evening Star”, 2 maja 1926, s. 4, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-28] .

[4] Balloon team picked, „The Indianapolis Times”, 6 maja 1926 [dostęp 2020-01-28] .

[:0-5] American balloon wins Bennett Cup, „Evening Star”, 1 czerwca 1926, s. 6, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-28] .

[:1-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f H.H. C. H.H., Le Coupe Gordon-Bennett des Spheriques, „L'Aérophile” (nr 11-12), Gallica, 15 czerwca 1926, s. 163-165 [dostęp 2020-01-28] (fr.).

[7] La II Coupe Gordon Bennett, „L'Aérophile” (nr 9-10), Gallica, 1 maja 1926, s. 130 [dostęp 2020-01-28] (fr.).

[8] 15th Coupe Aéronautique Gordon Bennett - Antwerp (BEL) 1926 [online], www.fai.org, 2 sierpnia 2017 [dostęp 2020-01-29] (ang.).

[:2-9] Seven balloon fail in cup race, „Evening Star”, 31 maja 1926, s. 2, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-28] .

[10] U. S. balloon wins, „New Britain Herald”, 1 czerwca 1926, s. 11, ISSN 2643-4954 [dostęp 2020-01-28] .

[11] Missing Yankee balloon lands, „The Indianapolis Times”, 1 czerwca 1926, PAGE 7 [dostęp 2020-01-28] .

[12] Medals for balloonists, „Evening Star”, 15 czerwca 1926, s. 22, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-28] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]