Ye Olde Hurdy Gurdy Museum of Vintage Radio

muzeum w Dublinie, Irlandia

Ye Olde Hurdy Gurdy Museum of Vintage Radio – muzeum historii techniki (sprzętu radiowego) w Dublinie (Irlandia), umiejscowione w dawnej wieży Martello, w której na początku XX w. prowadzono eksperymenty z radiem.

Ye Olde Hurdy Gurdy Museum of Vintage Radio
Ilustracja
Wieża Martello – siedziba muzeum
Państwo

 Irlandia

Miejscowość

Dublin

Adres

6 Balscadden Road, Howth, Fingal

Data założenia

2003

Zakres zbiorów

techniczne

Położenie na mapie Dublina
Mapa konturowa Dublina, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Ye Olde Hurdy Gurdy Museum of Vintage Radio”
Położenie na mapie Irlandii
Mapa konturowa Irlandii, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ye Olde Hurdy Gurdy Museum of Vintage Radio”
Ziemia53°23′15″N 6°03′50″W/53,387500 -6,063889
Strona internetowa

Wieża edytuj

 
Wieża Martello w Howth na pocztówce z 1905 r.

Wieża Martello w Howth została zbudowana w latach 1804–1806, w pierwszej fazie wznoszenia fortyfikacji tego typu w Irlandii, jako jedna z 26 wież wokół Dublina[1]. Była to wieża mniejszego typu, okrągła, o średnicy 12,2 m (40 stóp) i wysokości 7,3 m (24 stóp). Uzbrojona była w jedną armatę dwudziestoczterofuntową[2]. Podobnie jak inne tego typu budowle na północ od miasta, wzniesiona była z łupanego kamienia, z magazynem w przyziemiu i dwoma piętrami mieszkalno-magazynowymi, z wejściem na poziomie pierwszego piętra, bronionym przez machikuły; załogę stanowiło 16 żołnierzy[3].

Gdy minęło zagrożenie napoleońskie, od 1825 roku wieżę zajmowała placówka Preventative Water Guard ścigająca przemytników. Wieża służyła też jako stacja sygnalizacyjna, a od 1852 funkcjonowała jako stacja końcowa podmorskich kabli telegraficznych do Holyhead w Walii[4]. W 1887 roku wieżę przejęło biuro Poczmistrza Generalnego Wielkiej Brytanii i dalej znajdowała się w niej końcówka kabli podmorskich[5]. 23 listopada 1903 roku amerykański wynalazca Lee De Forest przeprowadził udaną transmisję radiową z wieży w Howth do Holyhead. Potem do swoich eksperymentów z radiem wykorzystywał ją Guglielmo Marconi[6], który w 1905 roku dokonał z tego miejsca połączenia radiowego ze statkiem[4]. W 1922 roku właścicielem zostało irlandzkie ministerstwo poczt i telegrafów, później wieżą zarządzało Telecom Éireann, które odsprzedało ją miastu Dublin pod koniec lat 1980. Po remoncie w 2001 roku zostało przekazane na muzeum[4].

Wieża wpisana jest do irlandzkiego rejestru zabytków pod numerem DU016-0020[7].

Muzeum edytuj

Kolekcja muzeum obejmuje sprzęt telegraficzny, radiowy i fonograficzny, m.in. fonograf Edisona i francuski odbiornik z czasów okupacji, zamaskowany jako portret Rity Hayworth. Pierwotnie była to prywatna kolekcja entuzjasty radia, Pata Herberta. W 2003 powiat Fingal zaoferował wieżę na pomieszczenie dla rosnącej kolekcji, która nie mieściła się już w domu Herberta[8]. Pat Herbert kolekcjonował i restaurował nagrania i sprzęt radiowy przez ponad 60 lat, zanim został kuratorem muzeum w Howth. Stuart Duff nakręcił o nim dziesięciominutowy film dokumentalny, nominowany do nagród na festiwalach Dublin International Short Film and Musical Festival i Underground Cinema Film Festival[9].

Przypisy edytuj

  1. Clements 1999 ↓, s. 61.
  2. Clements 1999 ↓, s. 170.
  3. Clements 1999 ↓, s. 62–64.
  4. a b c Sylvia Thompson: Heritage hot spots: History, nature, art, environment. The Irish Times, 4 sierpnia 2012. [dostęp 2021-09-22]. (ang.).
  5. Clements 1999 ↓, s. 80.
  6. Zoë Ross: Dublin. Basingstoke: AA, 2009, s. 158-159. ISBN 978-0-7495-5996-0.
  7. Record of Monuments and Places as established under section 12 of the National Monuments (Amendment) Act 1994; County of Fingal; Dublin County Borough; County of South Dublin; County of Don Laoghaire-Rathdown. Dublin: Duchas The Heritage Service National Monuments and Historic Properties, 1998.
  8. Frank McNally: 111 places in Dublin that you shouldn’t miss. Wyd. 1. Emons Verlag GmbH, 2015, s. 230–231. ISBN 978-3-95451-649-0.
  9. Gramophone and radio collector: 'Throwing away records is sacrilege’. [w:] TheJournal.ie [on-line]. Journal Media Ltd, 2014-02-23. [dostęp 2021-09-23]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • W.H. Clements: Towers of strength: the story of the Martello towers. Barnsley, South Yorkshire [England]: Leo Cooper, 1999. ISBN 0-85052-679-5. OCLC 41833959.

Linki zewnętrzne edytuj