Yves Herbet

francuski piłkarz

Yves Herbet (ur. 17 sierpnia 1945 w Villers-Cotterêts) – francuski piłkarz występujący na pozycji pomocnika oraz trener.

Yves Herbet
Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1945
Villers-Cotterêts

Wzrost

168 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1963–1968 CS Sedan 147 (24)
1968–1969 RSC Anderlecht 22 (1)
1969–1970 Red Star 93 34 (4)
1970–1971 Stade de Reims 45 (5)
1971–1974 AS Nancy 100 (19)
1974–1978 Olympique Avignon 119 (25)
1978–1980 FC Martigues 63 (12)
W sumie: 530 (90)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1965–1971  Francja 16 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1980–1982 FC Martigues
1982–1983 Le Havre AC
1983–1985 FC Sète
1985–1988 FC Martigues
1988–1990 Dijon FCO
1995–1996 SO Châtellerault
1998–1999 FC Martigues
1999–2003 FUS de Rabat
2003 Bahrajn
2003–2004 Stade Beaucairois
2004 Angers SCO
2004–2007 O. Barbentane
2008–2009 ES Apt
2009–2011 FC Tarascon
2011–2012 O. Barbentane
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa edytuj

Zawodową karierę rozpoczynał w sezonie 1963/1964 w pierwszoligowym klubie CS Sedan. W debiutanckim sezonie pełnił tam rolę rezerwowego, ale od początku następnego stał się jego podstawowym graczem. W 1965 roku dotarł z klubem do finału Pucharu Francji, gdzie Sedan uległ jednak zespołowi Stade Rennais. W Sedanie Herbet grał przez 5 lat. W tym czasie rozegrał tam 147 ligowych spotkań i zdobył w nich 24 bramki.

W 1968 roku odszedł do belgijskiego Anderlechtu. Spędził tam jeden sezon, w ciągu którego zagrał w 22 meczach ligowych (1 gol), a także zajął z klubem 4. miejsce w klasyfikacji końcowej ligi belgijskiej. W 1969 roku powrócił do Francji, gdzie został zawodnikiem Red Star 93. Tam również grał przez jeden sezon, a w 1970 roku podpisał kontrakt ze Stade de Reims. Jego barwy reprezentował kolejne półtora roku.

Zimą 1971 roku przeszedł do AS Nancy. Od czasu debiutu był tam podstawowym graczem. W sezonie 1973/1974 zajął z klubem 18. miejsce w lidze i spadł z nim do drugiej ligi. Wówczas odszedł do innego drugoligowca – Olympique Avignon. W sezonie 1974/1975 awansował z nim do pierwszej ligi, jednak w następnym jego klub powrócił do drugiej ligi. W Olympique spędził jeszcze dwa sezony. W 1978 roku został graczem również drugoligowego FC Martigues, gdzie w 1980 roku zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna edytuj

Herbet jest byłym reprezentantem Francji. W drużynie narodowej zadebiutował w 1965 roku. Rok później został powołany do kadry na Mistrzostwa Świata, z których jego reprezentacja odpadł po fazie grupowej. W reprezentacji grał do 1971 roku. W sumie rozegrał w niej 16 spotkań i zdobył jedną bramkę.

Kariera trenerska edytuj

Po zakończeniu kariery piłkarskiej, Herbet został trenerem. Jego pierwszym klubem było drugoligowe FC Martigues. Trenował je przez dwa sezony, w ciągu których najwyższą pozycją zajętą w lidze była dziesiąta. W 1982 roku przeszedł do innego drugoligowca – Le Havre AC. Spędził tam sezon 1982/1982, w którym zajął z klubem 5. miejsce w lidze. W latach 1983–1985 był szkoleniowcem również drugoligowego FC Sète. W 1985 roku ponownie został trenerem FC Martigues, nadal grającego w drugiej lidze. Pracował tam kolejne trzy lata. W 1988 roku objął stanowisko trenera Dijon FCO (II liga), które trenował przez dwa sezony, a najlepszym miejscem wywalczonym z klubem było 6. w sezonie 1989/1990.

W 1995 roku, po pięciu latach przerwy powrócił do roli trenera. Został wówczas szkoleniowcem trzecioligowego SO Châtellerault, w którym pracował przez kolejny rok. W 1998 roku po raz trzeci w karierze rozpoczął pracę jako trener w FC Martgiues. W 1999 roku podpisał kontrakt z marokańskim FUS de Rabat. W 2001 roku wywalczył z nim wicemistrzostwo Maroka, a rok później dotarł z klubem do drugiej rundy Afrykańskiego Pucharu Konfederacji. W 2003 roku został trenerem reprezentacji Bahrajnu. W tym samym roku powrócił do Francji, gdzie objął stanowisko szkoleniowca czwartoligowego Stade Beaucairois. Jego kolejnym klubem był trzecioligowy Angers SCO, a od 2004 roku trenował zespoły amatorskie takie jak O. Barbentane, ES Apt oraz FC Tarascon.

Bibliografia edytuj