Złote Pióro Wolności
nagroda dziennikarska
Złote Pióro Wolności – coroczna nagroda dziennikarska przyznawana przez Światowe Stowarzyszenie Gazet i Wydawców (ang. World Association of Newspapers and News Publishers, WAN-IFRA) od 1961 roku[1]. Przynawana jest zarówno osobom indywiudalnym jak i grupom. Celem nagrody jest zwrócenie uwagi na represje rządów i na walczących z nimi dziennikarzy. Zdarzało się, że przyznanie nagrody skutkowało zwolnieniem laureata z więzienia lub zapewniało ochronę przed dalszym prześladowaniem[2].
Laureaci edytuj
| Rok | Laureat | Kraj |
|---|---|---|
| 1961 | Ahmet Emin Yalman | Turcja |
| 1963 | Guardian Sein Win | Mjanma |
| 1964 | Gabriel Makoso | Demokratyczna Republika Konga |
| 1965 | Esmond Wickremesing | Sri Lanka |
| 1966 | Jules Dubois | USA |
| 1967 | Mochtar Lubis | Indonezja |
| 1968 | Christos Lambrakis | Grecja |
| 1969 | Prasa czechosłowacka | Czechosłowacja |
| 1970 | Alberto Gainza Paz | Argentyna |
| 1972 | Hubert Beuve-Méry | Francja |
| 1973 | Anton Betz | Niemcy |
| 1974 | Julio de Mesquita Neto | Brazylia |
| 1975 | Sang-Man Kim | Korea Południowa |
| 1976 | Raul Régo | Portugalia |
| 1977 | Robert High Lilley | Irlandia Północna |
| 1978 | Donald Woods, Percy Qoboza | Południowa Afryka |
| 1979 | Claude Bellanger (pośmiertnie) | Francja |
| 1980 | Jacobo Timerman | Argentyna |
| 1981 | José Javier Uranga | Hiszpania |
| 1982 | P. Joaquin Chamorro Barrios | Nikaragua |
| 1985 | Joaquin Roces | Filipiny |
| 1986 | Anthony Heard | Południowa Afryka |
| 1987 | Juan Pablo Cárdenas | Chile |
| 1988 | Nadżi al-Ali (pośmiertnie) | Palestyna |
| 1989 | Sergei Grigoryants | ZSRR |
| 1990 | Luis Gabriel Cano | Kolumbia |
| 1991 | Gitobu Imanyara | Kenia |
| 1992 | Dai Qing | Chiny |
| 1993 | Pius Njawe | Kamerun |
| 1994 | Omar Belhouchet | Algieria |
| 1995 | Gao Yu | Chiny |
| 1996 | Yndamiro Restano Díaz | Kuba |
| 1997 | Naša borba, Feral Tribune, Oslobođenje | Federalna Republika Jugosławii, Choracja, Bośnia i Hercegowina |
| 1998 | Doan Viet Hoat | Wietnam |
| 1999 | Faraj Sarkohi | Iran |
| 2000 | Nizar Nayouf | Syria |
| 2001 | Win Tin, San San Nweh | Mjanma |
| 2002 | Geoffrey Nyarota | Zimbabwe |
| 2003 | Białoruskie Stowarzyszenie Dziennikarzy | Białoruś |
| 2004 | Ruslan Sharipov | Uzbekistan |
| 2005 | Mahjoub Mohamed Salih | Sudan |
| 2006 | Akbar Ganji | Iran |
| 2007 | Shi Tao | Chiny |
| 2008 | Li Changqing | Chiny |
| 2009 | Najam Sethi | Pakistan |
| 2010 | Ahmad Zeidabadi | Iran |
| 2011 | Dawit Isaak | Erytrea/Szwecja |
| 2012 | Anabel Hernández | Meksyk |
| 2013 | Than Htut Aung | Mjanma |
| 2014 | Eskinder Nega | Etiopia |
| 2015 | pracownicy mediów, którzy ponieśli śmierć w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych | Świat |
| 2016 | Dmitrij Muratow | Rosja |
| 2017 | Can Dündar | Turcja |
| 2018 | Maria Ressa | Filipiny |
| 2019 | Jamal Khashoggi | Arabia Saudyjska |
| 2020 | Jineth Bedoya Lima | Kolumbia |
| 2021 | Jimmy Lai i redakcja Apple Daily[3] | Hongkong |
| 2022 | Gazeta Wyborcza i Fundacja Gazety Wyborczej[4] | Polska |
Przypisy edytuj
- ↑ Złote Pióro Wolności dla zamordowanych dziennikarzy [online], press, 2 marca 2015 [dostęp 2021-10-13] (pol.).
- ↑ Golden Pen of Freedom [online], WAN-IFRA [dostęp 2021-10-13] (ang.).
- ↑ Andrew Heslop, Golden Pen of Freedom Awarded to Jimmy Lai and the Apple Daily Newsroom in Hong Kong [online], World Association of News Publishers, 1 grudnia 2021 [dostęp 2022-03-08] (ang.).
- ↑ Andrew Heslop, Golden Pen of Freedom Awarded to Gazeta Wyborcza and the Gazeta Wyborcza Foundation [online], WAN-IFRA, 28 września 2022 [dostęp 2022-09-28] (ang.).