Zakon Bazylianów Melkitów Świętego Jana Chrzciciela

Zakon Bazylianów Melkitów Świętego Jana Chrzciciela (łac. - Ordo Basilianus Sancti Johannis Baptistae Melkitarum) – katolicki zakon obrządku greckiego, żyjący według reguły zakonnej Bazylego Wielkiego. Nazywany jest również zakonem bazylianów soaryckich (łac. - Soaritarum Melkitarum) od miejscowości Choueir, gdzie znajduje się jego rezydencja.

Zakon Bazylianów Melkitów Świętego Jana Chrzciciela

Dewiza: Taki był Bazyli Wielki
Nazwa łacińska	Ordo Basilianus Sancti Johannis Baptistae Melkitarum
Skrót zakonny	B. C.
Wyznanie	katolickie
Kościół	melchicki
Data założenia	1697
Data zatwierdzenia	1757
Liczba członków	56 (2005)

Historia

Zakon Bazylianów Melkitów Świętego Jana Chrzciciela został założony w Libanie w 1712 roku przez dwóch mnichów z klasztoru w Balamand. W 1722 roku ówczesny przełożony zakonu, Niczypor Karmi, opracował cztery śluby zakonne: ubóstwa, posłuszeństwa, czystości i pokory. Zakon został zatwierdzony w 1757 roku przez papieża Benedykta XIV. W 1934 roku przyjął wraz z innymi zakonami melkickimi nową konstytucję, zatwierdzoną przez Stolicę Apostolską w 1956 roku. Rezydencja i klasztory znajdują się w Libanie.

Klasztory żeńskie Zakonu Bazylianów Melkitów Świętego Jana Chrzciciela zaczęły powstawać od 1732 roku. Obecnie liczba bazylianek-soarytek wynosi 146 zakonnic i 25 klasztorów.

Statystyka

Zmiana liczby członków zakonu i parafii przez nich administrowanych na przełomie XX-XXI wieku
Rok	Liczba zakonników	Liczba księży	Liczba parafii
1988	61	42
2000	55	38
2001	59	39
2002	61	39	6
2004	61	41	9
2005	56	41	8

Bibliografia

• Annuario Pontificio per l'anno 2003, Città del Vaticano 2003. s. 1327-1328, 1393.
• Ordre Basilien Choueirite [1].
• Э. П. Л., Василианский орден мелькитов св. Иоанна Крестителя, w: Православная Энциклопедия, T. 7, s. 17-27 [2].