Zamek Hollenfels
Zamek Hollenfels (luks. Buerg Huelmes, fr. Château de Hollenfels, niem. Burg Hollenfels) – zamek we wsi Hollenfels w środkowym Luksemburgu; jeden z siedmiu zamków w „dolinie siedmiu zamków”.
 Zamek Hollenfels, 2005 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Rozpoczęcie budowy |
1380 |
| Ważniejsze przebudowy |
1729 |
| Właściciel |
Luksemburg |
Położenie na mapie Luksemburga  | |
 49°42′43,5″N 6°03′05,5″E/49,712083 6,051528
| |
| Strona internetowa | |
Położenie edytuj
Zamek znajduje się we wsi Hollenfels w środkowym Luksemburgu[1]. Wznosi się na skalnej półce (60 × 35 m) na wysokości 315 m n.p.m. i ok. 80 m nad doliną rzeki Eisch[2] (luks. Äisch)[1]. W skale znajduje się jaskinia (niem. Höhle), stąd nazwa zamku Hollenfels[3].
Historia edytuj
W X w. znajdował się tu zamek Heimansiburud[3].
Pierwsze wzmianki o Hollenfels pochodzą z XII w.[4] Hollenfels należał do rodziny von Holfels, która w 1380 roku rozpoczęła budowę zamku[4], z którego do dziś ostał się donżon[3]. Na przestrzeni 2 wieków zamek był zamieszkany przez dwie rodziny: von Holfels i von Elter[4]. Siostry bezpotomnie zmarłych ostatnich męskich przedstawicieli rodów von Holfels i von Eltern mieszkały wraz ze swoimi rodzinami na zamku do 1599 roku[3]. Własność została rozproszona między wiele rodzin, m.in. Beumburg, Raville, Greifenklau, von Ippenborn[4].
W latach 1599–1616 udziały w Hollenfels skupił Sebastian von Thynner, który wraz z żoną zamieszkał na zamku[4]. Około 1600 roku von Thynner zbudował w dolinie piec do produkcji żelaza[3]. Po 1629 roku założył w Hollenfels szkołę i jej najlepszym uczniom finansował dalszą edukację[4]. Von Thynner zmarł bezpotomnie, a zamek przeszedł w ręce rodziny de Brouckhoven[4].
W 1683 roku Hollenfels został zajęty przez Ludwika XIV, następnie odbity przez wojska hiszpańskie, by zostać ponownie zdobytym przez wojska francuskie[4]. Podczas działań wojennych został zbombardowany, po czym odbudowany[1]. Jego średniowieczny donżon nie został odpowiednio zabezpieczony i uległ zniszczeniu na przestrzeni wieków[1]. Pod koniec XVII w. zamek przeszedł w ręce rodziny de Brias i w 1729 roku został rozbudowany[1]. W 1818 roku majątek Hollenfels zakupił prawnik Thorn, jednak zamek od 1820 roku pozostawał niezamieszkany[1].
W 1850 roku wyburzono wieże i budynki na dziedzińcu wewnętrznym[1]. W 1885 roku część zamku strawił pożar[1]. W 1920 roku zamek przeszedł w ręce Charles’a van den Polla, który rok później odrestaurował obiekt[1].
W latach 1940–1945 zamek służył jako ośrodek szkoleniowy dla młodych dziewcząt z nazistowskiej organizacji Bund Deutscher Mädel[1]. W latach 1945–1948 przebywali tu rosyjscy jeńcy wojenni i robotnicy przymusowi czekający na powrót do domu[1].
W 1948 roku w zamku otwarto schronisko młodzieżowe, a w 1975 roku młodzieżowy ośrodek ekologii[1].
W 1952 roku rozpoczęto prace konserwacyjne donżonu – wieżę zabezpieczono betonem, co jednak nie przyniosło poprawy[1]. Wilgoć rozprzestrzeniła się na gotyckie sklepienia drugiego piętra i na początku lat 70. XX w. władze zdecydowały o pokryciu wieży dachem[1]. Wnętrza odremontowano i przystosowano dla działalności schroniska i ośrodka młodzieżowego[1].
Hollenfels jest jednym z siedmiu zamków w „dolinie siedmiu zamków” – w dolinie rzeki Eisch[5].
Architektura edytuj
Współcześnie zamek obejmuje średniowieczny donżon, część rezydencyjną i wieżę z przylegającym do niej murem obronnym[1]. Donżon (14 × 12,5 m), przykryty dachem o wysokości 16 m, wznosi się na wysokość 39 m[4][6]. Do zamku prowadzi most przerzucony nad fosą[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Service des sites et monuments nationaux (SSMN): Château fort de Hollenfels. 2016-12-12. [dostęp 2020-08-10]. (fr.).
- ↑ KSNG 2010 ↓, s. 133.
- ↑ a b c d e Die Geschichte der Burg Hollenfels. [w:] hollenfels.snj.lu [on-line]. [dostęp 2020-08-10]. (niem.).
- ↑ a b c d e f g h i Histoire du Château de Hollenfels. [w:] hollenfels.snj.lu [on-line]. [dostęp 2020-08-10]. (fr.).
- ↑ a b Hollenfels Castle. [w:] www.visitluxembourg.com [on-line]. [dostęp 2020-08-10]. (ang.).
- ↑ Skelton 2008 ↓, s. 75.
Bibliografia edytuj
- Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju: NAZEWNICTWO GEOGRAFICZNE ŚWIATA Zeszyt 12 Europa. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2010. ISBN 978-83-254-0825-1. [dostęp 2020-08-17]. (pol.).
- Tim Skelton: Luxembourg. Bradt Travel Guides, 2008, seria: Bradt Guides. ISBN 978-1-84162-257-6. [dostęp 2020-08-10]. (ang.).