Zamek Monte Christo

Zamek Monte Christo – rezydencja francuskiego pisarza Aleksandra Dumasa ojca, wzniesiona w 1846 według projektu Hippolyte'a Duranda w stylu eklektycznym. Zamek otoczony jest parkiem angielskim o powierzchni 9 hektarów, całość położona jest w granicach administracyjnych gminy Port-Marly.

Zamek Monte Christo

nr rej. PA00087575
Państwo	Francja
Styl architektoniczny	eklektyczny
Architekt	Hippolyte Durand
Inwestor	Aleksander Dumas (ojciec)
Ukończenie budowy	1846
Pierwszy właściciel	Aleksander Dumas (ojciec)
Położenie na mapie Francji Zamek Monte Christo
Położenie na mapie Île-de-France Zamek Monte Christo
48°53′08,1″N 2°06′12,6″E
Strona internetowa

Pawilon zwany zamkiem d'If

Historia

Powstanie zamku wiązało się ściśle z ogromnym sukcesem powieści przygodowych Dumasa, w tym opublikowanego w 1845 Hrabiego Monte Christo. Autor zapragnął sam zamieszkać w na poły fantastycznych warunkach, które wykreował w tym ostatnim utworze, tworząc opis kilku rezydencji tytułowego bohatera. Osobiście wybrał również miejsce pod budowę nowej siedziby, zachwycony pejzażami departamentu Yvelines i sam nadzorował proces wykupywania upatrzonych działek ziemi od miejscowych chłopów. W swojej siedzibie wielokrotnie wyprawiał ogromne uczty na kilkadziesiąt osób (głównie dla znajomych ze środowiska literackiego), wydając niezwykle wysokie sumy pieniędzy. Największą sławę zdobyła uczta z 25 czerwca 1847, przeprowadzona na wzór przyjęcia, jakie urządził w swoim domu w Auteuil literacki Monte Christo. Dumas zatrudnił większą liczbę służących, niż był w stanie opłacić, zakupił również wyjątkowo drogie meble orientalne, utrzymywał ogród pełen rzadkich roślin i prywatny zwierzyniec.

W rezultacie nieumiejętnego gospodarowania pieniędzmi i upadku teatru, w który zainwestował, Dumas już w 1848 musiał sprzedać Monte Christo za cenę 31 tys. franków, o wiele niższą niż koszt budowy i utrzymania posiadłości. Zamek w rękach nowych właścicieli poważnie podupadł; po II wojnie światowej był już niemal całkowicie zrujnowany, a w latach 60. przewidziano jego rozbiórkę pod nowe osiedle mieszkaniowe. Obiekt uratowała najpierw reakcja miejscowych władz, które w latach 1969–1972 przeprowadziły pierwszy kapitalny remont, a następnie król Maroka Hassan II, który, zafascynowany szerokim wykorzystaniem motywów orientalistycznych zarówno w powieści Hrabia Monte Christo, jak i w wyposażeniu zamku, sfinansował remont zachowanych części zabytku i faktyczną odbudowę pozostałych. Od 1994 w rezydencji mieści się muzeum. Formalnym właścicielem posiadłości jest powołany w tym celu w 1969 związek, dużą rolę w jej animacji odgrywa zaś Stowarzyszenie Przyjaciół Aleksandra Dumasa ojca.

Architektura

Główny zamek Monte Christo reprezentuje styl eklektyczny. Budynek ma trzy kondygnacje, wejście do niego prowadzi przez ganek i prostokątne drzwi bez portalu. Główną dekorację zewnętrzną stanowi zespół fryzów i reliefów na wszystkich poziomach obiektu; przeważają motywy florystyczne i geometryczne. Przed ganek po obydwu jego stronach wysuwają się alkierze, w których narożnikach usytuowano korynckie pilastry. Na narożnikach czworokątnego budynku znajdują się niewielkie kopuły i neorenesansowe hełmy.

W otaczającym ogród parku angielskim pisarz zlecił budowę neorenesansowego pawilonu zwanego zamkiem If (na cześć zamku z Hrabiego Monte Christo), który nakazał udekorować zespołem płaskorzeźb przedstawiających postacie i wydarzenia z jego utworów. Sam park wykorzystuje naturalne cechy ukształtowania powierzchni (kotlina Port Marly) oraz przepływające cieki wodne.

Galeria

• 
  Zamek Monte Christo
• 
  Zamek If widziany z zamku Monte Christo
• 
  Miejsce pracy Alexandra Dumas w zamku If
• 
  Zamek If
• 
  Schody prowadzące do zamku If
• 
  Sztuczna grota w ogrodzie zamkowym
• 
  Tytuły 88 dzieł pisarza wyrzeźbione na murach zamku If

Bibliografia

• La Société des Amis d'Alexandre Dumas: Le Château de Monte-Cristo. dumaspere.com. [dostęp 2011-02-11]. (fr.).
• Le Château de Monte-Cristo: strona oficjalna. [dostęp 2011-02-11]. (fr.).