Zdzisław Jerzy Bolek
Zdzisław Jerzy Bolek (ur. 14 stycznia 1934 w Warszawie, zm. 22 czerwca 1975 tamże) – polski poeta, publicysta, z wykształcenia socjolog kultury. Był mężem Bogny Bolek, z którą miał syna, poetę Juliusza Erazma Bolka.
| Data i miejsce urodzenia |
14 stycznia 1934 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 czerwca 1975 |
| Narodowość |
polska |
| Język |
polski |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
| Ważne dzieła | |
|
Kiedy kocham | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Współzałożyciel Teatru „Koziołeczek” (1954). Poeta pokolenia Współczesność (1956), współtwórca i współredaktor dwutygodnika o tej samej nazwie. Współpracował z „Orką” i „Tygodnikiem Kulturalnym"”. Współtworzył Korespondencyjny Klub Młodych Pisarzy. Był też dyrektorem Wydawnictwa „Iskry” w latach 1969–1972, gdzie zainicjował serię wydawniczą „Życiorysy Polaków”. Autor antologii „Wróciła Polska” i współredaktor pamiętników „Oblicza młodości”.
Zginął w wypadku samochodowym. Sprawców zdarzenia nigdy nie znaleziono. W wierszach poety można odnaleźć przejmujące przeczucie, że autor miał świadomość nadciągającej śmierci. W wypadku zaginął cały materiał literacki na nową książkę[potrzebny przypis]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 33D-1-15)[1].
Poeta w swoich wierszach bronił uczuć przed cynizmem i spowszednieniem. Uważał, że posiadanie rzeczy materialnych jest zbędnym balastem. Za jedno z najważniejszych wartości uważał miłość. Cenił również przyjaźń i dobro. Lubił zadumać się nad pragnieniami bliźnich, ich ambicjami i miłością. W wierszach poety widoczna była wrażliwość na zło, krzywdę i ludzkie nieszczęście. Poszukiwał piękna i dobra.