Wikipedia

Andrzej Skiba

Polski duchowny rzymskokatolicki

Andrzej Józef Skiba (ur. 17 marca 1948 w Wesołej) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii, archiprezbiter.

Andrzej Skiba
prałat
Ilustracja
ks. Andrzej Skiba podczas święta Bożego Ciała w Sanoku (2014)
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1948
Wesoła

proboszcz parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku
Okres sprawowania

1998–2018

dziekan Dekanatu Sanok I
Okres sprawowania

2000–2018

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Archidiecezja przemyska

Prezbiterat

17 czerwca 1972

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (odznaczenie prywatne)
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

Urodził się 17 marca 1948 w Wesołej[1][2][3][4]. W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę podstawową[1][5][4][3]. W 1966 zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym w Dynowie[1][3]. Od tego roku kształcił się w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu[1][3]. 17 czerwca 1972 otrzymał święcenia kapłańskie wraz z m.in. Edwardem Białogłowskim i Józefem Ziębą, udzielone im przez bpa diecezjalnego Ignacego Tokarczuka[4][3]. Pełnił posługę kapłańską w parafii św. Marcina w Krościenku Wyżnem w latach 1972-1974, następnie w parafii Trójcy Przenajświętszej w Krośnie w latach 1974-1982[1][4][3]. W tych lat pełnił funkcję katechety, ponadto pełnił funkcję kapelana parafialnego Klubu Inteligencji Katolickiej w Krośnie[6]. W latach 1982-1985 odbył studia z zakresu teologii duchowości w Sekcji Teologii Życia Wewnętrznego na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[3]. W 1984 uzyskał tytuł magistra na podstawie pracy pt. Doskonałość życia chrześcijańskiego według ks. Karola Antoniewicza (1807-1852), a w 1985 po odbyciu studiów doktoranckich przedstawił rozprawę zatytułowaną Model życia chrześcijańskiego według ks. Bronisława Markiewicza (1842-1912), na podstawie której 21 czerwca 1991 otrzymał na KUL stopień doktora nauk teologicznych w zakresie teologii duchowości[1][6][2][4][3]. Po studiach pracował w macierzystym Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, gdzie udzielał się jako ojciec duchowny od 1985 do 1996, wykładowca teologii duchowości (do 2001) i teologii moralnej (trzy lata)[1][6][7][4][3]. W 1986 objął funkcję dyrektora Unii Apostolskiej Kapłanów[3]. Od 1989 do 1991 zasiadał w Komisji ds. Życia Kapłańskiego i Życia Konsekrowanego[3].

 
Ks. Andrzej Skiba udekorowany Orderem Świętego Stanisława (2018)

Od 18 sierpnia 1996 do 1998 był proboszczem parafii św. Michała Archanioła w Kańczudze i dziekanem Dekanatu Kańczuga[1][8][4]. W tym miejscu opiekował się również tamtejszą grupą Akcji Katolickiej[6]. 29 listopada 1998 objął funkcję proboszcza parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku, działającej w kościele pod tym wezwaniem[1][8][9]. Po przyjściu do Sanoka został wicedziekanem Dekanatu Sanok I, a 28 września 2000 objął funkcję dziekana Dekanatu Sanok I[10][7][4][3]. Ponadto 10 maja 1999 został wizytatorem nauki religii[3]. Objął funkcje sędziego Sądu Metropolitalnego, egzorcysty (od stycznia 2002[3]), archiprezbitera[7][2][4]. 8 listopada 2004 został ojcem duchownym kapłanów Archidiecezji Przemyskiej, zaś 21 grudnia 2005 członkiem Rady Kapłańskiej AP[3]. Został również członkiem Instytutu Teologicznego w Przemyślu[2]. Ogłosił szereg publikacji, prócz tego jego artykuły wydano w „Kronice Archidiecezji Przemyskiej”[3]. W Sanoku działał w redakcji międzyparafialnego katolickiego tygodnika „Głos Ziemi Sanockiej” wydawanego od 2000 przy franciszkańskiej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Pocieszenia[11], później został redaktorem tygodnika „Góra Przemienienia”, wydawanego przez 15 lat od lipca 2003 do lipca 2018 przy macierzystej parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku[12][3][13]. W trakcie swojej posług kapłańskiej wykładał w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej w Stalowej Woli (teologia duchowości), w Krośnie, w Studium Katechetycznym w Przemyślu, w Ludowym Instytucie Katolickim Archidiecezji Przemyskiej im. błog. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Lesku (2000-2003), w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Jana Grodka w Sanoku (religia euroregionu od 2002 do roku akademickiego 2008/2009)[4][3]. W 2002 zasiadł w Radzie Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku[3]. W 2012 obchodził jubileusz 40. rocznicy święceń kapłańskich[14]. Po przekroczeniu 70. roku życia w 2018 roku, opierając się na prawie w archidiecezji przemyskiej, podjął decyzję o ustąpieniu z urzędu proboszcza sanockiej parafii, jednocześnie postanawiając o pozostaniu na emeryturze w Sanoku[15][16].

Publikacje edytuj

  • Drogi Sługi Bożego ks. Jana Balickiego do świętości (1989)[17]
  • Pielgrzymka kapłańska Rzeszów – Rzym. 31.01–09.02.1997 (1997)[3]
  • Pielgrzymka do Ziemi Świętej kapłanów diecezji rzeszowskiej, przemyskiej i sandomierskiej pod przewodnictwem J.E. ks. bp Edwarda Białogłowskiego (1998)[18][3]
  • Wspomnienia z kapłańskiej pielgrzymki do Fatimy (25.01. - 01.02.2001 r.) (2004)[19]
  • Dom swój budował na skale. Wspomnienia z Pielgrzymki do Rzymu na koronację Św. Józefa Sebastiana Pelczara, 18 maja 2003 r. (2004)[20][3]
  • Sługa Najwyższego Kapłana. Na 60-lecie posługi kapłańskiej Księdza Prałata Adama Sudoła (2004)[21][3]
  • Dobroczynna działalność Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta w Sanoku w XV rocznicę jego powstania (2006)[22][23]
  • Pielgrzymując do Maryjnych Sanktuariów Europy (2008)[3]
  • Rys historyczny posługi duszpasterskiej przy kościele Przemienienia Pańskiego w Sanoku w latach 1857-1998 (2010)[24]
  • Pielgrzymka do korzeni Księgi, do Ziemi Jezusa i Kościoła Apostolskiego kapłanów diecezji: przemyskiej rzeszowskiej i sandomierskiej, z inicjatywy ks. bpa Edwarda Białogłowskiego, pod przewodnictwem o. Władysława Waśko OFM 27.01.2012–03.02.2012 (2012)

Wyróżnienia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i Joanna Kozimor. Nowy proboszcz fary. „Tygodnik Sanocki”. Nr 48 (368), s. 1, 27 listopada 1998. 
  2. ↑ a b c d Franciszek Oberc. Prasa ziemi sanockiej od roku 1990. Sylwetki (dziennikarzy, wydawców, redaktorów). Andrzej Skiba. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 5: Prasa ziemi sanockiej – informator, s. 215, 2005. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa Część czwarta. Weselanie z pochodzenia i nie tylko. Ks. Andrzej Skiba. W: Kazimierz Bator: Wesoła na Pogórzu Dynowskim. Dzieje wsi i parafii. Wesoła: 2009, s. 362-366.
  4. ↑ a b c d e f g h i j Duszpasterze. Ks. proboszcz Andrzej Skiba. fara.sanok.pl. [dostęp 2018-07-01].
  5. ↑ Relacja z nadania imienia marszałka Józefa Piłsudskiego Zespołowi Szkół w Wesołej. zswesola.szkolnastrona.pl. [dostęp 2014-11-15].
  6. ↑ a b c d Monika Malik. „Życie jest piękne, choć trudne” (I). „Głos Ziemi Sanockiej”. Nr 31, s. 10, 29 października 2000. ISSN 1640-8004. 
  7. ↑ a b c Monika Malik. „Życie jest piękne, choć trudne” (II). „Głos Ziemi Sanockiej”. Nr 32, s. 4, 5 listopada 2000. ISSN 1640-8004. 
  8. ↑ a b Joanna Kozimor. Biskupowi się nie odmawia.... „Tygodnik Sanocki”. Nr 49 (369), s. 3, 4 grudnia 1998. 
  9. ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 1995-2000. „Rocznik Sanocki 2001”, s. 352, 2001. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  10. ↑ Życzenia. „Głos Ziemi Sanockiej”. Nr 29, s. 4, 15 października 2000. ISSN 1640-8004. 
  11. ↑ Franciszek Oberc. Prasa ziemi sanockiej od roku 1990. Pisma parafialne i religijne. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 5: Prasa ziemi sanockiej – informator, s. 148-149, 2005. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  12. ↑ Franciszek Oberc. Prasa ziemi sanockiej od roku 1990. Pisma parafialne i religijne. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 5: Prasa ziemi sanockiej – informator, s. 149-151, 2005. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  13. ↑ Andrzej Skiba. Zbliżamy się ku końcowi.... „Góra Przemienienia”. Nr 29 (775), s. 2, 22 lipca 2018. 
  14. ↑ Jubileusz ks. Skiby. powiat-sanok.pl, 19 czerwca 2012. [dostęp 2018-07-01].
  15. ↑ Andrzej Skiba. „Pora odejść...”. „Góra Przemienienia”. Nr 25 (771), s. 2-3, 24 czerwca 2018. 
  16. ↑ Tomasz Sokołowski: Ks. prałat Andrzej Skiba przeszedł na duszpasterską emeryturę. esanok.pl. [dostęp 2018-08-19].
  17. ↑ Drogi Sługi Bożego ks. Jana Balickiego do świętości. worldcat.org. [dostęp 2018-07-01].
  18. ↑ Pielgrzymka do Ziemi Świętej kapłanów diecezji rzeszowskiej, przemyskiej i sandomierskiej pod przewodnictwem J.E. ks. bp Edwarda Białogłowskiego. worldcat.org. [dostęp 2018-07-01].
  19. ↑ Wspomnienia z kapłańskiej pilgrzymki do Fatimy : (25.01. - 01.02.2001 r.). worldcat.org. [dostęp 2018-07-01].
  20. ↑ Dom swój budował na skale : wspomnienia z Pielgrzymki do Rzymu na koronację Św. Józefa Sebastiana Pelczara, 18 maj 2003 r.. worldcat.org. [dostęp 2018-07-01].
  21. ↑ Sługa Najwyższego Kapłana : na 60-lecie posługi kapłańskiej Księdza Prałata Adama Sudoła. sanok-mbp.sowa.pl. [dostęp 2018-07-01].
  22. ↑ Dobroczynna działalność Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta w Sanoku w XV rocznicę jego powstania. sanok-mbp.sowa.pl. [dostęp 2018-07-01].
  23. ↑ Nasza historia. tpba.sanok.pl. [dostęp 2018-07-01].
  24. ↑ Rys historyczny posługi duszpasterskiej przy kościele Przemienienia Pańskiego w Sanoku w latach 1857-1998. worldcat.org. [dostęp 2018-07-01].
  25. ↑ 150 lat Sokoła. sokolsanok.pl, 2017-05-05. [dostęp 2017-08-03].
  26. ↑ Święto Policji w Sanoku. podkarpacka.policja.gov.pl, 2017-07-19. [dostęp 2017-08-03].
  27. ↑ Uchwała Nr XLIX/421/18 Rady Miasta Sanoka z dnia 20.02.2018r. w sprawie nadania honorowego obywatelstwa. bip.um.sanok.pl, 2018-02-27. [dostęp 2018-06-29].
  28. ↑ Wtorek, 20 II – XLIX Sesja Rady Miasta Sanoka. sanok.pl, 2018-02-19. [dostęp 2018-04-09].
  29. ↑ Sanok ma nowych Honorowych Obywateli Miasta. sanok.pl, 2018-04-06. [dostęp 2018-04-09].
  30. ↑ Nadania Orderu Świętego Stanisława w latach 2016-2018. swst.pl, 2018-12-15. [dostęp 2023-01-14].
  31. ↑ AS: Ksiądz Andrzej Skiba otrzymał order Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika. korsosanockie.pl, 2017-12-01. [dostęp 2023-01-14].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Skiba&oldid=71904752”