Feliks Paszkowski
Feliks Paszkowski (ur. 30 maja 1904 roku w Łodzi, zm. 14 listopada 1986 roku tamże) – polski malarz.
 Autoportret z 1933 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Edukację rozpoczął w szkole powszechnej na łódzkim Widzewie, od 1917 roku w miejskiej szkole czteroklasowej przy ul. Nowo-Targowej (obecnie Sterlinga), a po kilku latach przeniesionej na ul. H. Sienkiewicza i podniesionej do rangi Miejskiego Gimnazjum im. J. Piłsudskiego. Równolegle kształcił się dodatkowo w łódzkich prywatnych szkołach rysunku i malarstwa pod kierunkiem profesorów: Ryszarda Radwańskiego, Franciszka Łubieńskiego, Józefa Czajkowskiego oraz Stanisława Czajkowskiego.
Pierwsza wystawa, na której zaprezentowano jego prace, odbyła się w Gimnazjum i została zorganizowana przez Koło Naukowe w 1925 roku. Rok po ukończeniu Gimnazjum – w roku 1928 – została zorganizowana pierwsza wystawa indywidualna artysty.
Od 1935 roku był członkiem Związku Artystów Plastyków.
Wybuch wojny w 1939 roku spowodował wysiedlenie do Generalnego Gubernatorstwa. Zatrzymał się z rodziną w Tworzyjankach pod Koluszkami, gdzie gestapo aresztowało i osadziło w więzieniu jego żonę Irenę. Czas okupacji spędził w Głownie, pracując nad polichromią parafialnego kościoła św. Jakuba. Wówczas, jako pomocnik artysty, zatrudnił się u niego Wiesław Garboliński, którego artysta otoczył opieką i wiele nauczył w sztuce malarstwa[1].
W 1945 roku wrócił do swojego mieszkania w Łodzi na osiedlu im. Montwiłła-Mireckiego. W tym samym roku był założycielem i członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, współzałożycielem i prezesem Spółdzielni Pracy Związku Polskich Artystów Plastyków (1945-1952).
W 1950 roku, za pracę „Łódź Reymonta” na wystawie „Łódź w plastyce”, otrzymał nagrodę Prezydium Rady Narodowej Miasta Łodzi. W 1958 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, a w 1965 roku otrzymał Honorową Odznakę Miasta Łodzi i Medal Zarządu Okręgu ZPAP. W 1975 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Twórczość edytuj
Twórczość Feliksa Paszkowskiego to przede wszystkim pejzaż, portret, martwa natura. Uprawiał również sztukę sakralną (przykładowo: polichromia kościoła parafialnego pw. Świętych Apostołów: Szymona i Judy Tadeusza w Białce Tatrzańskiej[2] (1953-1954), ołtarz główny kościoła pw. Zesłania Ducha Świętego przy ul. Piotrkowskiej 2 w Łodzi[3], rzeźba „Chrystus na Krzyżu” w wiejskim kościele w Babach pod Piotrkowem Trybunalskim), obraz św. Jacka Odrowąża w sanktuarium (pałacu narodzin świętego) w Kamieniu Śląskim.
Prace Feliksa Paszkowskiego znajdują się w zbiorach Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi (dawniej Muzeum Historii Ruchu Rewolucyjnego), w zbiorach państwowych i kolekcjach prywatnych.
Bibliografia edytuj
- Feliks Paszkowski (1904-1986): Malarstwo [katalog wystawy]. Red. Lucja Jaranowska. Biuro Wystaw Artystycznych, Łódź, 1987.
Przypisy edytuj
- ↑ Profesor Wiesław Garboliński (1927-2014) - Lowiczanin.info [online], 31 stycznia 2018 [dostęp 2018-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-31].
- ↑ Parafia w Białce Tatrzańskiej. [dostęp 2016-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ Kościół p. w. Zesłania Ducha Świętego. Stowarzyszenie Przyjaciół Starego Miasta w Łodzi. [dostęp 2014-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-10)].