Johann André Forfang

norweski skoczek narciarski

Johann André Forfang (ur. 4 lipca 1995 w Tromsø[1]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Tromsø SK. Srebrny indywidualnie na normalnej skoczni i złoty w drużynie medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018. Drużynowy złoty medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2016, 2018 i 2020 oraz brązowy z 2022. Srebrny medalista mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym z 2017 i 2023 w drużynie męskiej oraz z 2023 w mieszanej. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w lotach narciarskich 2015/2016. Złoty indywidualnie oraz złoty i brązowy w drużynie medalista mistrzostw świata juniorów w narciarstwie klasycznym z lat 2014–2015. Medalista mistrzostw kraju.

Johann André Forfang
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1995
Tromsø

Klub

Tromsø SK

Debiut w PŚ

20 grudnia 2014 w Engelbergu (12. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

20 grudnia 2014 w Engelbergu (12. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

15 lutego 2015 w Vikersund (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

12 marca 2016 w Titisee-Neustadt

Rekord życiowy

245,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (19 marca 2017)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 duża druż.
srebro Pjongczang 2018 normalna
Mistrzostwa świata
srebro Lahti 2017 duża druż.
srebro Planica 2023 druż. miesz.
srebro Planica 2023 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Tauplitz 2016 drużynowo
złoto Oberstdorf 2018 drużynowo
złoto Planica 2020 drużynowo
brąz Vikersund 2022 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Ałmaty 2015 indywidualnie
złoto Ałmaty 2015 drużynowo
brąz Val di Fiemme 2014 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata w lotach
brąz 3. miejsce
2015/2016
Strona internetowa

Młodszy brat Daniela Forfanga, również skoczka narciarskiego[2].

Jego rekord życiowy wynosi 245,5 metra. Ustanowił go na Vikersundbakken w Vikersund 19 marca 2017[3][4].

Przebieg kariery edytuj

Lata 2011–2014 edytuj

9 grudnia 2011 zadebiutował w zawodach FIS Cup. W norweskim Notodden zajął 16. miejsce. 28 stycznia 2012 w Bischofshofen po raz pierwszy wystartował w Pucharze Kontynentalnym. Został zdyskwalifikowany. Dzień później zajął 47. miejsce[5].

W sezonie 2012/2013 zdobył pierwsze punkty Pucharu Kontynentalnego. W styczniu 2013 w Zakopanem zajął 19. miejsce, zaś 9 marca w Vikersund odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach tego cyklu. Wystartował na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013, zajmując 38. miejsce w zawodach indywidualnych[6].

1 lutego 2014 zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2014[7].

Sezon 2014/2015 edytuj

5 grudnia 2014 w Lillehammer wystartował w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata, jednak został w nich zdyskwalifikowany za nieprzepisowy kombinezon. W kolejnym tygodniu wystąpił w Pucharze Kontynentalnym w Renie. Zajął tam dwukrotnie drugie i raz pierwsze miejsce. Wyniki te sprawiły, że Forfang otrzymał powołanie na zawody Pucharu Świata w Engelbergu. W swoim debiucie w cyklu 20 grudnia 2014 zajął 12. pozycję. W kolejnych zawodach Pucharu Świata odbywających się w grudniu i styczniu Forfang regularnie zdobywał punkty, zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce[8].

Na początku lutego 2015 wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015 w Ałmaty, zdobywając złoty medal zarówno w konkursie indywidualnym, jak i drużynowym. 15 lutego 2015 stanął na najniższym stopniu podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata na mamuciej skoczni Vikersundbakken. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej został zdyskwalifikowany, zaś na skoczni dużej zajął 18. miejsce. W konkursie drużynowym nie wystartował. W marcowych zawodach jeszcze dwukrotnie zajął miejsca w pierwszej dziesiątce Pucharu Świata[8]. Sezon zakończył na 23. miejscu klasyfikacji generalnej i 8. miejscu klasyfikacji Pucharu Świata w lotach[9].

Sezon 2015/2016 edytuj

Od początku sezonu Forfang znajdował się w czołówce Pucharu Świata 2015/2016. 6 grudnia w Lillehammer stanął na najniższym stopniu podium. Wynik ten powtórzył 13 grudnia w Niżnym Tagile. We wszystkich konkursach 64. Turnieju Czterech Skoczni zajął miejsca w pierwszej dziesiątce. W rozgrywanych na skoczni Kulm w Tauplitz/Bad Mitterndorf Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016 zajął 4. miejsce indywidualnie po skokach na odległość 230, 216,5 i 240 metrów. W konkursie drużynowym wraz z Andersem Fannemelem, Danielem-André Tande oraz Kennethem Gangnesem zdobył złoty medal[10].

31 stycznia 2016 w Sapporo zajął 2. miejsce w konkursie Pucharu Świata. Taki sam wynik uzyskał 13 lutego na skoczni mamuciej w Vikersund. Po pięciu kolejnych konkursach zakończonych w pierwszej dziesiątce 12 marca w Titisee-Neustadt odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata. W kończącym sezon weekendzie na Letalnicy trzykrotnie stanął na podium zawodów indywidualnych, zajmując drugie i dwukrotnie trzecie miejsce[10][11]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 Forfang zajął 5. pozycję. Stanął również na najniższym stopniu podium Pucharu Świata w lotach narciarskich 2015/2016[9].

Sezon 2016/2017 edytuj

Sezon 2016/2017 Pucharu Świata Forfang rozpoczął od 24. miejsca w Ruce. W kilku kolejnych konkursach nie zdobywał punktów, wobec czego został odsunięty od występów w zawodach najwyższej rangi i na przełomie grudnia i stycznia startował w Pucharze Kontynentalnym. Po dwóch miejscach na podium w Titisee-Neustadt powrócił do Pucharu Świata, gdzie zajął między innymi 6. miejsce w Wiśle[12]. W innych styczniowych zawodach osiągał jednak gorsze wyniki i powtórnie odsunięty został od startów, by przygotowywać się do Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017[13].

Na mistrzostwach Forfang zajął indywidualnie 7. miejsce na skoczni normalnej i 12. na dużej, zaś w zawodach drużynowych zdobył, wraz z Andersem Fannemelem, Danielem-André Tande i Andreasem Stjernenem, srebrny medal. W marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce, najwyższe – czwarte – w Vikersund[12]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 27. miejscu ze 197 punktami[9].

Sezon 2017/2018 edytuj

Trzykrotnie wystąpił w Letnim Grand Prix 2017, zajmując miejsca w czołowej dziesiątce. 3 października 2017 w Klingenthal ukończył zawody na 3. pozycji[14].

W pierwszej połowie sezonu 2017/2018 Pucharu Świata Forfang zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. Na przełomie listopada i grudnia 2017 stawał na podium w Ruce, gdzie był 2., i w Niżnym Tagile, gdzie zajął 3. pozycję. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018 zajął 8. miejsce indywidualnie, a w konkursie drużynowym, startując wraz z Robertem Johanssonem, Andreasem Stjernenem i Danielem-André Tande, zdobył złoty medal[14].

We wszystkich zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w lutym i marcu 2018 Forfang zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. 4 lutego zwyciężył w konkursie w Willingen, ostatnim przed Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi 2018. Indywidualnie na igrzyskach zdobył srebrny medal na skoczni normalnej, przegrywając jedynie z Andreasem Welingerem, zaś na skoczni dużej był 5. W konkursie drużynowym wraz z Tande, Stjernenem i Johanssonem zdobył złoty medal. 23 marca 2018 zajął 2. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Planicy[14]. W klasyfikacji generalnej cyklu zakończył sezon na 7. miejscu z 821 punktami[9].

Sezon 2018/2019 edytuj

Sezon 2018/2019 Pucharu Świata Forfang rozpoczął od 10. miejsca w Wiśle. Na początku grudnia 2018 dwukrotnie stanął na podium zawodów Pucharu Świata w Niżnym Tagile, zajmując kolejno 1. i 2. miejsce, z kolei najgorsze wyniki w sezonie osiągał na przełomie grudnia i stycznia, w ramach 67. Turnieju Czterech Skoczni trzy razy z rzędu zajmując lokaty w trzeciej dziesiątce[15].

W lutym 2019 ustabilizował formę, zajmując we wszystkich konkursach Pucharu Świata miejsca między 7. i 10. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 indywidualnie był 7. na skoczni dużej i 45. na normalnej, a w drużynie zajął 5. pozycję. We wszystkich marcowych zawodach Pucharu Świata zajął miejsca w pierwszej dziesiątce[15]. Sezon zakończył na 8. lokacie w klasyfikacji generalnej z 892 punktami[9].

Sezon 2019/2020 edytuj

W Letnim Grand Prix 2019 wystartował w dwóch konkursach rozgrywanych w Polsce. W zawodach w Zakopanem zajął 10. miejsce. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zajmował punktowane lokaty. Ani razu nie stanął na podium zawodów indywidualnych, najwyżej sklasyfikowany został na 4. pozycji, 18 stycznia 2020 w Titisee-Neustadt. Poza tym występem jeszcze dziewięciokrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce[16]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 12. miejscu z 579 punktami[9].

Sezon 2020/2021 edytuj

W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany był na 5. pozycji, w rozgrywanych w listopadzie 2020 zawodach w Ruce[17]. Cykl zakończył na 19. pozycji w klasyfikacji generalnej z 338 punktami[9]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 22. miejsce indywidualnie, a w drużynie, wraz z Danielem-André Tande, Robertem Johanssonem i Halvorem Egnerem Granerudem, zdobył złoty medal. Wystartował również na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, gdzie zajął 13. lokatę indywidualnie na skoczni dużej oraz 6. w drużynie męskiej[17].

Sezon 2021/2022 edytuj

W ramach Letniego Grand Prix 2021 dwukrotnie stawał na podium zawodów indywidualnych – 11 września w Czajkowskim i 2 października w Klingenthal zajmował 3. miejsce[18].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata zajmował głównie pozycje w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był na 5. lokacie, w marcowych zawodach w Oberstdorfie[18]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 24. miejscu z 303 punktami[9]. Z powodu zakażenia COVID-19 nie wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022[19]. Wystartował natomiast na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Indywidualnie zajął 10. pozycję, a w drużynie, wraz z Danielem-André Tande, Halvorem Egnerem Granerudem i Mariusem Lindvikiem, zdobył brązowy medal[18].

Sezon 2022/2023 edytuj

W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. Łącznie jedenastokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów indywidualnych cyklu. Najwyżej sklasyfikowany został na 5. miejscu, w rozegranym 22 stycznia 2023 konkursie w Sapporo[20]. Sezon zakończył na 16. pozycji w klasyfikacji generalnej z 574 punktami[9]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 12. na skoczni normalnej i 10. na dużej, zaś w obu konkursach drużynowych: mieszanym, w którym wystąpił wraz z Anną Odine Strøm, Theą Minyan Bjørseth i Halvorem Egnerem Granerudem, a także męskim, w którym wystartował z Kristofferem Eriksenem Sundalem, Mariusem Lindvikiem i Granerudem, zdobył srebrne medale[20].

Sezon 2023/2024 edytuj

Wystąpił na Igrzyskach Europejskich 2023, na których zajął 12. pozycję na skoczni normalnej i 24. na dużej indywidualnie. W Pucharze Świata 2023/2024 początkowo zajmował głównie miejsca w drugiej dziesiątce. W grudniu 2023 najwyżej klasyfikowany był na 6., a w styczniu 2024 – na 8. pozycji. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Po pierwszym dniu zawodów w konkursie indywidualnym był 3., ostatecznie zajął w nim 4. lokatę. 4. miejsce zajął również w zawodach drużynowych[21].

3 lutego 2024 zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Willingen, ustanawiając przy tym skokiem na 155,5 m nowy rekord Mühlenkopfschanze. Było to pierwsze indywidualne podium Forfanga w cyklu od ponad 5 lat[22]. W drugiej połowie sezonu regularnie zajmował w Pucharze Świata lokaty w najlepszej dziesiątce. Na podium stanął jeszcze dwukrotnie – 10 marca w konkursie Raw Air 2024 w Oslo zwyciężył, a 22 marca w Planicy zajął 3. miejsce[21]. Sezon ukończył na 7. pozycji w klasyfikacji generalnej z 867 punktami[9].

Mistrzostwa Norwegii edytuj

Stawał na podium mistrzostw Norwegii. W 2022[23] i 2024[24] zdobył złoty, w 2016[25], 2017[26], 2018[27] i 2019[28] – srebrny, a w 2023[29] brązowy medal indywidualnie.

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Pjongczang srebrny medal (K-98), 5. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

2018   Pjongczang złoty medal[a]

Starty J. A. Forfanga na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.  10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 106,0 m 109,5 m 250,9 pkt 8,4 pkt Andreas Wellinger
5. 17 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 133,0 m 134,5 m 271,6 pkt 14,1 pkt Kamil Stoch
1.  19 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 132,5 m 132,0 m 1098,5 pkt (262,0 pkt)

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2015   Falun dyskwalifikacja (K-90), 18. miejsce (K-120)
2017   Lahti 7. miejsce (K-90), 12. miejsce (K-116)
2019   Seefeld/Innsbruck 7. miejsce (K-120), 45. miejsce (K-99)
2021   Oberstdorf 13. miejsce (K-120)
2023   Planica 12. miejsce (K-95), 10. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

2017   Lahti srebrny medal (K-116)[b]
2019   Seefeld/Innsbruck 5. miejsce (K-120)[c]
2021   Oberstdorf 6. miejsce (K-120)[d]
2023   Planica srebrny medal (drużyna mieszana/K-95)[e], srebrny medal (K-125)[f]

Starty J. A. Forfanga na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
21 lutego 2015   Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. DSQ Rune Velta
18. 26 lutego 2015   Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 118,0 m 127,0 m 209,7 pkt 59,0 pkt Severin Freund
7. 25 lutego 2017   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 93,0 m 98,5 m 253,1 pkt 17,7 pkt Stefan Kraft
12. 2 marca 2017   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 127,0 m 122,5 m 259,9 pkt 19,4 pkt Stefan Kraft
2.  4 marca 2017   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[b] 126,5 m 138,0 m 1078,5 pkt (274,5 pkt) 25,7 pkt Polska
7. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 132,5 m 125,5 m 250,9 pkt 28,5 pkt Markus Eisenbichler
5. 24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[c] 122,0 m 127,0 m 900,2 pkt (228,8 pkt) 87,3 pkt Niemcy
45. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 84,5 m 73,5 pkt 144,8 pkt Dawid Kubacki
13. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 128,5 m 123,5 m 235,9 pkt 40,6 pkt Stefan Kraft
6. 6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[d] 136,0 m 128,0 m 974,1 pkt (249,8 pkt) 72,5 pkt Niemcy
12. 25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 97,5 m 97,5 m 244,3 pkt 17,5 pkt Piotr Żyła
2.  26 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. mix.[e] 92,5 m 98,0 m 1004,5 pkt (250,2 pkt) 12,7 pkt Niemcy
10. 3 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 131,5 m 133,5 m 263,3 pkt 24,2 pkt Timi Zajc
2.  4 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[f] 137,0 m 139,5 m 1166,0 pkt (292,5 pkt) 12,9 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Indywidualnie edytuj

2016   Tauplitz 4. miejsce
2018   Oberstdorf 8. miejsce
2020   Planica 22. miejsce
2022   Vikersund 10. miejsce
2024   Tauplitz 4. miejsce

Drużynowo edytuj

2016   Tauplitz złoty medal[g]
2018   Oberstdorf złoty medal[h]
2020   Planica złoty medal[i]
2022   Vikersund brązowy medal[j]
2024   Tauplitz 4. miejsce[k]

Starty J. A. Forfanga na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
4. 15–16 stycznia 2016   Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 230,0 m 216,5 m 240,0 m[l] [m] 602,0 pkt 38,1 pkt Peter Prevc
1.  17 stycznia 2016   Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[g] 218,5 m 201,5 m 1467,7 pkt (359,2 pkt)
8. 19–20 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 207,0 m 207,5 m 225,5 m [m] 599,2 pkt 52,7 pkt Daniel-André Tande
1.  21 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[h] 214,0 m 217,0 m 1662,2 pkt (405,0 pkt)
22. 11–12 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 202,5 m 213,0 m 200,0 m 205,0 m 710,4 pkt 166,8 pkt Karl Geiger
1.  13 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[i] 217,0 m 202,5 m 1727,7 pkt (379,5 pkt)
10. 11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 223,0 m 212,0 m 208,5 m 216,0 m 755,1 pkt 99,1 pkt Marius Lindvik
3.  13 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[j] 210,5 m 210,5 m 1559,6 pkt (392,2 pkt) 151,9 pkt Słowenia
4. 26–27 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 229,5 m 220,0 m 217,0 m [m] 629,3 pkt 18,1 pkt Stefan Kraft
4. 28 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[k] 232,0 m 225,0 m 1502,9 pkt (416,9 pkt) 112,5 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2013   Liberec 38. miejsce
2015   Ałmaty złoty medal

Drużynowo edytuj

2014   Val di Fiemme/Predazzo brązowy medal[n]
2015   Ałmaty złoty medal[o]

Starty J. A. Forfanga na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
38. 24 stycznia 2013   Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 86,5 m 104,5 pkt 179,0 pkt Jaka Hvala
3.  1 lutego 2014   Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[n] 94,5 m 94,5 m 1011,4 pkt (239,8 pkt) 15,6 pkt Polska
1.  5 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 101,5 m 103,0 m 269,9 pkt
1.  7 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[o] 99,5 m 99,5 m 893,3 pkt (236,3 pkt)

Igrzyska europejskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2023   Kraków/Zakopane[p] 12. miejsce (K-95), 24. miejsce (K-125)

Starty J. A. Forfanga na igrzyskach europejskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
12. 29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 98,0 m 100,5 m 239,4 pkt 30,9 pkt Daniel Tschofenig
24. 1 lipca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 126,0 m 126,5 m 231,6 pkt 47,5 pkt Dawid Kubacki

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2014/2015 23.
2015/2016 5.
2016/2017 27.
2017/2018 7.
2018/2019 8.
2019/2020 12.
2020/2021 19.
2021/2022 24.
2022/2023 16.
2023/2024 7.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 12 marca 2016   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 144,0 m 143,0 m 265,9 pkt
2. 4 lutego 2018   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 147,5 m 144,5 m 271,4 pkt * WF 2018
3. 1 grudnia 2018   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 135,5 m 129,0 m 264,4 pkt
4. 3 lutego 2024   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 144,0 m 155,5 m 252,7 pkt
5. 10 marca 2024   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 133,5 m 128,0 m 261,0 pkt * RA 2024

Miejsca na podium edytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2014/2015 1 1
2015/2016 1 3 4 8
2016/2017
2017/2018 1 2 1 4
2018/2019 1 1 2
2019/2020
2020/2021
2021/2022
2022/2023
2023/2024 2 1 3
Suma 5 6 7 18

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 15 lutego 2015   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 214,0 m 219,0 m 374,6 pkt 3. 62,1 pkt Severin Freund
2. 6 grudnia 2015   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 96,5 m 99,5 m 272,5 pkt 3. 5,7 pkt Kenneth Gangnes
3. 13 grudnia 2015   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 127,5 m 140,0 m 253,8 pkt 3. 13,6 pkt Peter Prevc
4. 31 stycznia 2016   Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 132,0 m 134,5 m 260,3 pkt 2. 5,6 pkt Anders Fannemel
5. 13 lutego 2016   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 229,0 m 222,0 m 439,4 pkt 2. 18,2 pkt Peter Prevc
6. 12 marca 2016   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 144,0 m 143,0 m 265,9 pkt 1.
7. 17 marca 2016   Planica Letalnica K-200 HS-225 226,0 m 226,0 m 419,0 pkt 2. 7,5 pkt Peter Prevc
8. 18 marca 2016   Planica Letalnica K-200 HS-225 223,5 m 233,0 m 439,8 pkt 3. 7,8 pkt Robert Kranjec
9. 20 marca 2016   Planica Letalnica K-200 HS-225 226,0 m 245,0 m 405,4 pkt 3. 29,6 pkt Peter Prevc
10. 26 listopada 2017   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 136,5 m 142,0 m 298,6 pkt 2. 2,8 pkt Jernej Damjan
11. 2 grudnia 2017   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 129,0 m 141,5 m 264,3 pkt 3. 3,2 pkt Richard Freitag
12. 4 lutego 2018   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 147,5 m 144,5 m 271,4 pkt 1.
13. 23 marca 2018   Planica Letalnica K-200 HS-240 242,0 m 234,5 m 452,2 pkt 2. 3,7 pkt Kamil Stoch
14. 1 grudnia 2018   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 135,5 m 129,0 m 264,4 pkt 1.
15. 2 grudnia 2018   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 132,5 m 130,0 m 259,2 pkt 2. 13,9 pkt Ryōyū Kobayashi
16. 3 lutego 2024   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 144,0 m 155,5 m 252,7 pkt 1.
17. 10 marca 2024   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 133,5 m 128,0 m 261,0 pkt 1.
18. 22 marca 2024   Planica Letalnica K-200 HS-240 231,0 m 226,0 m 441,3 pkt 3. 10,8 pkt Peter Prevc

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2014/2015
                                                              punkty
- - - q - - - 12 19 28 19 12 43 13 14 21 37 16 - - - - 10 3 49 24 11 9 37 9 15 325
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
9 12 3 5 3 14 4 8 4 4 7 9 5 19 2 18 8 2 7 6 10 5 - - 4 1 2 3 3 1240
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
24 46 43 33 q - - - - - - 32 6 42 26 - - - - - - 10 6 4 q 9 197
Sezon 2017/2018
                                            punkty
18 2 3 15 7 31 4 7 9 19 13 30 6 7 1 10 5 6 6 9 2 8 821
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
10 13 9 1 2 4 15 25 22 21 17 11 12 4 q 10 7 8 8 7 10 9 9 5 5 7 8 8 892
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
16 dq 13 14 7 6 12 15 9 7 11 9 6 4 13 16 34 22 6 16 7 14 10 36 16 21 48 579
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
- dq 5 20 7 18 20 35 9 25 26 13 34 32 13 45 23 12 42 19 11 - 11 13 8 338
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
25 9 18 34 12 14 6 20 28 30 24 16 44 15 30 - - - - 34 12 43 10 q 29 5 21 15 303
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
9 14 10 q 17 23 28 32 11 20 15 13 18 25 11 5 18 8 7 22 40 23 - 10 6 6 16 29 22 9 8 10 574
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
33 26 17 20 9 15 6 13 12 28 19 32 11 8 1 14 10 19 20 24 8 9 6 4 5 1 10 8 22 21 3 8 867
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon
2014/2015
         
- 4 - - 3
Sezon
2015/2016
           
9 2 - 2 1 1
Sezon
2016/2017
           
4 5 - 4 1 1
Sezon
2017/2018
               
1 1 1 3 3 1 1 1
Sezon
2018/2019
             
10 8 9 4 1 6 6
Sezon
2019/2020
         
- 4 2 4 1
Sezon
2020/2021
         
- - - - 5
Sezon
2021/2022
             
- 3 - - - - 2
Sezon
2022/2023
             
- 5 - - - 4 3
Sezon
2023/2024
           
4 5 3 2 1 3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2014/2015 21.
2015/2016 6.
2017/2018 9.
2018/2019 16.
2019/2020 6.
2020/2021 19.
2021/2022 21.
2022/2023 15.
2023/2024 22.

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2017 6.
2018 6.
2019 5.
2020 23.
2022 39.
2023 11.
2024 15.

Willingen Six edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2018 2.
2019 11.
2020 12.
2021 35.

Planica 7 edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2018 2.
2019 9.
2021 13.
2022 13.
2023 10.
2024 3.

Titisee-Neustadt Five edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2020 6.

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2014/2015 8.
2015/2016 3.
2016/2017 15.
2017/2018 6.
2018/2019 9.
2019/2020 9.
2020/2021 11.
2021/2022 15.
2022/2023 13.
2023/2024 8.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2016 45.
2017 16.
2018 67.
2019 41.
2021 9.
2022 55.
2023 64.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 3 października 2017   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 123,0 m 253,7 pkt 3. 8,7 pkt Dawid Kubacki
2. 11 września 2021   Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 133,5 m 145,0 m 240,6 pkt 3. 13,3 pkt Halvor Egner Granerud
3. 2 października 2021   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 134,5 m 135,0 m 254,0 pkt 3. 29,8 pkt Ryōyū Kobayashi

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2015
                      punkty
32 q 38 44 - - - - - - - 0
2016
                    punkty
- 12 - - - - - - 20 16 48
2017
                  punkty
- - - - - 4 8 - 3 142
2018
                  punkty
22 - - - - - - - - 9
2019
                punkty
17 - - 10 - - - - 40
2021
                punkty
- - - 13 9 3 - 3 169
2022
            punkty
- - - - - 14 18
2023
                  punkty
- - - - - - - - 14 18
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2015    
3 -
2016  
1
2018    
3 -
2019      
3 - 3
2021  
1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2012/2013 48.
2013/2014 59.
2014/2015 32.
2016/2017 27.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 9 marca 2013   Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 119,5 m 111,5 m 268,3 pkt
2. 14 grudnia 2014   Rena Renabakkene K-124 HS-139 136,5 m 131,0 m 270,8 pkt
3. 7 stycznia 2017   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 147,0 m 283,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 marca 2013   Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 119,5 m 111,5 m 268,3 pkt 1.
2. 12 grudnia 2014   Rena Renabakkene K-99 HS-111 109,0 m 104,0 m 263,9 pkt 2. 6,0 pkt Stephan Leyhe
3. 14 grudnia 2014   Rena Renabakkene K-124 HS-139 132,5 m 139,0 m 297,0 pkt 2. 1,8 pkt Manuel Fettner
4. 14 grudnia 2014   Rena Renabakkene K-124 HS-139 136,5 m 131,0 m 270,8 pkt 1.
5. 7 stycznia 2017   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 147,0 m 283,9 pkt 1.
6. 8 stycznia 2017   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 141,5 m 128,0 m 255,9 pkt 2. 5,4 pkt Viktor Polášek

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2011/2012
                                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - dq 47 - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2012/2013
                                                        punkty
- - 70 34 54 19 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 14 1 - - 130
Sezon 2013/2014
                                                punkty
7 7 31 34 - - - - - - - - - - - - - - - - - 31 28 - 75
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
2 2 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 260
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
- - - - - 4 5 1 2 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 275
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2013 86.
2014 82.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPK 2022

2013
                    punkty
- - - - - - - 23 - - 8
2014
                            punkty
- - - - - - - - - - - - 20 20 22
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2011/2012 149.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2011/2012
                                              punkty
- - - - - - - - 16 15 - - - - - - - - - - - - - 31
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi edytuj

  1. a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Andreas Stjernen, Johann André Forfang, Robert Johansson
  2. a b Skład zespołu: Anders Fannemel, Johann André Forfang, Daniel-André Tande i Andreas Stjernen
  3. a b Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Andreas Stjernen, Johann André Forfang i Robert Johansson
  4. a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Daniel-André Tande, Johann André Forfang i Robert Johansson
  5. a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Johann André Forfang, Thea Minyan Bjørseth i Halvor Egner Granerud
  6. a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Kristoffer Eriksen Sundal, Marius Lindvik i Halvor Egner Granerud
  7. a b Skład zespołu: Anders Fannemel, Johann André Forfang, Daniel-André Tande i Kenneth Gangnes
  8. a b Skład zespołu: Robert Johansson, Andreas Stjernen, Johann André Forfang i Daniel-André Tande
  9. a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Robert Johansson i Halvor Egner Granerud
  10. a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Halvor Egner Granerud i Marius Lindvik
  11. a b Skład zespołu: Robin Pedersen, Daniel-André Tande, Marius Lindvik i Johann André Forfang
  12. Nie ustał tego skoku.
  13. a b c Seria konkursowa została odwołana.
  14. a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Hans Petter Bergquist, Mats Søhagen Berggaard
  15. a b Skład zespołu: Joacim Ødegård Bjøreng, Halvor Egner Granerud, Phillip Sjøen, Johann André Forfang
  16. Gospodarzem Igrzyskach Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.

Przypisy edytuj

  1. Katarzyna Lipska: Andre FORFANG Johann - sylwetka. skijumping.pl, 2019-04-01. [dostęp 2019-04-12].
  2. Daniel Ludwiński: Johann Andre Forfang wdzięczny bratu. "Daniel był moją inspiracją". sportowefakty.wp.pl, 2015-12-31. [dostęp 2016-04-13].
  3. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2015-01-10].
  4. Andrzej Mysiak: Niedziela w Vikersund: 12 skoczków z życiówkami, trzy rekordy krajów, dwa - kontynentów. skokinarciarskie.pl, 2017-03-19. [dostęp 2017-04-18].
  5. FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  6. FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  7. Andrzej Mysiak: MŚJ: Polacy ze złotym medalem w drużynie. skokinarciarskie.pl, 2014-02-01. [dostęp 2014-02-23].
  8. a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  9. a b c d e f g h i j FORFANG Johann Andre - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  10. a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  11. Adam Bucholz: PŚ w Titisee-Neustadt: Pierwsze w karierze zwycięstwo Johanna Andre Forfanga!. skijumping.pl, 2016-03-12. [dostęp 2016-03-13].
  12. a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  13. Martyna Szydłowska: Zaskakujący skład Norwegów na PŚ w Oberstdorfie. skokinarciarskie.pl, 2017-01-30. [dostęp 2017-01-30].
  14. a b c FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  15. a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  16. FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-16]. (ang.).
  17. a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-12]. (ang.).
  18. a b c FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-08]. (ang.).
  19. Johann Andre Forfang nie wystąpi na IO w Pekinie!. sport.onet.pl, 2022-02-07. [dostęp 2022-04-08].
  20. a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-07]. (ang.).
  21. a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  22. Adam Bucholz: PŚ w Willingen: Forfang wygrywa z rekordem skoczni! Zniszczoł ósmy. skijumping.pl, 2024-02-03. [dostęp 2024-04-14].
  23. Dominik Formela: Forfang i Opseth mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2022-01-18. [dostęp 2022-04-08].
  24. Adam Bucholz: Kvandal i Forfang mistrzami Norwegii, dyskwalifikacja Johanssona!. skijumping.pl, 2024-03-19. [dostęp 2024-04-14].
  25. Dominik Formela: Gangnes mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2016-01-26. [dostęp 2018-05-01].
  26. Piotr Bąk: Daniel–Andre Tande mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2017-01-25. [dostęp 2018-05-01].
  27. Piotr Bąk: Robert Johansson nokautuje w mistrzostwach Norwegii. skijumping.pl, 2018-02-28. [dostęp 2018-05-01].
  28. Adam Bucholz: Stjernen mistrzem Norwegii, Johansson na podium pomimo upadku. skijumping.pl, 2019-01-15. [dostęp 2019-04-12].
  29. Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Renie: Pierwszy złoty medal Graneruda. skijumping.pl, 2023-01-08. [dostęp 2023-05-07].

Bibliografia edytuj