Lennoaceae
Lennoaceae – rodzina bezzieleniowych, pasożytniczych roślin z rzędu ogórecznikowców (Boraginales)[2]. Często także wyodrębniana w randze podrodziny Lennooideae w rodzinie ogórecznikowatych (Boraginaceae)[4]. Do taksonu tego należą dwa rodzaje (Pholisma i Lennoa) z czterema gatunkami. Występują one na obszarze od Kalifornii i Arizony na północy po Gwatemalę na południu oraz w północnej Kolumbii i Wenezueli[5][2]. Pojawiające się na pustyni Sonora pędy kwiatostanowe Lennoa madreporoides były i są nadal spożywane jako warzywo przez miejscowych Indian[5].
.jpg) Pholisma arenarium | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina |
Lennoaceae |
| Nazwa systematyczna | |
| Lennoaceae Solms Abh. Naturf. Ges. Halle 11: 174. 7 Jan 1870[3] | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Lennoa La Llave & Lex. (1824)[3] | |
.jpg)
Rośliny te w przeciwieństwie do większości innych pasożytów nie są przywiązane do określonych żywicieli[5]. Najczęściej rozwijają się jednak na powojnikach Clematis, wilczomleczach Euphorbia i krzewiastych astrowatych Asteraceae[4].
Morfologia edytuj
- Organy podziemne
- Rośliny te tworzą grube tzw. korzenie pilotowe rozchodzące się poziomo na obszarze o średnicy do 6 m. Prawdopodobnie na podstawie bodźców chemicznych – po wykryciu korzeni żywiciela – z korzeni pilotowych wyrastają krótkie korzenie ssawkowe wnikające w jego tkanki i tworzące w nich organ ssawkowy, a z czasem nieregularny twór z wyrostkami, z których wiązki przewodzące rozrastają się wzdłuż ksylemu gospodarza[5].
- Liście
- Wykształcone jako brązowawe lub różowe łuski, wyrastające skrętolegle na pędzie kwiatowym[4].
- Kwiaty
- Zebrane w gęste, rozwijające się na powierzchni ziemi kwiatostany główkowate[5][2]. Mięsiste pędy kwiatowe wynoszące kwiatostany na powierzchnię wyrastają z grubych korzeni pilotowych u Pholisma i z tkanek przenikających korzenie gospodarza u Lennoa[5]. Kwiaty są promieniste lub lekko dwubocznie symetryczne, cztero- do dziesięciokrotnych[2]. Kielich jest długi i wąski[2]. Korona kwiatu lejkowato rozchylona. Pręciki w dwóch okółkach, przyrośnięte do płatków korony[2], w liczbie 5 do 8[5]. Miodników brak. Zalążnia górna, powstaje z 5–16 owocolistków tworzących własne komory dodatkowo przedzielone fałszywymi przegrodami. W każdej fałszywej komorze rozwija się pojedynczy zalążek[5]. Szyjka słupka tęga, zwieńczona główkowatym lub podzielonym, mokrym znamieniem[2].
- Owoce
- Okryte trwałym kielichem i koroną[2]. Po dojrzeniu otwierają się na szczycie kapeluszowatym wieczkiem, przez które wypadają jednonasienne rozłupki, przypominające małe pestkowce[5]. Nasiono zawiera bielmo i drobny, kulisty i niezróżnicowany zarodek[5].
Systematyka edytuj
Podobnie jak w przypadku innych grup roślin pasożytniczych – ze względu na uproszczoną budowę tych roślin – taksonomowie od dawna mieli problem z ustaleniem relacji filogenetycznych tej grupy. Tradycyjnie rośliny te łączono zwykle z wrzosowcami Ericales. Aktualna pozycja systematyczna wynika z poznania pokrewieństwa z faceliowatymi i ogórecznikowatymi na podstawie głównie badań morfologicznych kwiatów i badań embriologicznych[5].
- Pozycja systematyczna według systemu APG IV z 2016
Jedna z podrodzin w rodzinie ogórecznikowatych Boraginaceae, jedynej w rzędzie ogórecznikowców Boraginales[4][6].
- Pozycja systematyczna według APweb
Takson w randze rodziny o niepewnej pozycji systematycznej (incertae sedis) w obrębie rzędu ogórecznikowców Boraginales[2].
| ogórecznikowce |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
+ incertae sedis: Lennoaceae
- Wykaz rodzajów[2]
Przypisy edytuj
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-04] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-04] (ang.).
- ↑ a b James L. Reveal: Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium – L. University of Maryland. [dostęp 2018-12-26].
- ↑ a b c d Maarten J. M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World: An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants. Richmond, Chicago: Kew Publishing, The University of Chicago Press, 2017, s. 532. ISBN 978-1-84246-634-6.
- ↑ a b c d e f g h i j k Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe 2. Warszawa: Muza SA, 1998, s. 219-220. ISBN 83-7079-779-2.
- ↑ The Angiosperm Phylogeny Group. An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG IV. „Botanical Journal of the Linnean Society”. 181, 1, s. 1–20, 2016. DOI: 10.1111/boj.12385.