Wikipedia

Luc Alphand

francuski narciarz alpejczyk

Luc Alphand (ur. 6 sierpnia 1965 w Briançon) – francuski narciarz alpejski, brązowy medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata.

Luc Alphand
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1965
Briançon

Klub

Les Douane Alpes Provence

Wzrost

180 cm

Debiut w PŚ

7.12 1987, Val d’Isère
(11. miejsce – zjazd)

Pierwsze punkty w PŚ

7.12 1987, Val d’Isère (11. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

15.12 1990, Val Gardena
(3. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Mistrzostwa świata
brąz Sierra Nevada 1996 Zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Sestriere 1983 Zjazd
srebro Sestriere 1983 Kombinacja
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1996/1997
Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula
1994/1995
Mała Kryształowa Kula
1995/1996
Mała Kryształowa Kula
1996/1997
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1996/1997
Zakończenie kariery: 1998 r.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się w 1982 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Auron, gdzie zajął dziewiąte miejsce w zjeździe. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Sestriere wywalczył złoty medal w tej samej konkurencji, a w kombinacji był trzeci.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 7 grudnia 1987 roku w Val d’Isère, zajmując trzecie 11. w zjeździe. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 15 grudnia 1990 roku w Val Gardena, kończąc rywalizację w zjeździe na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Atle Skårdal z Norwegii i Kanadyjczyk Rob Boyd. Łącznie 23 razy stawał na podium, odnosząc przy tym dwanaście zwycięstw: 13 i 14 stycznia 1995 roku w Kitzbühel, 15 marca 1995 roku w Bormio, 1 grudnia 1995 roku w Vail, 9 grudnia 1995 roku w Val d’Isère, 2 lutego 1996 roku w Garmisch-Partenkirchen, 20 grudnia 1996 roku w Val Gardena, 29 grudnia 1996 roku w Bormio, 24 stycznia 1997 roku w Kitzbühel i 22 lutego 1997 roku w Garmisch-Partenkirchen był najlepszy w zjazdach, a 29 stycznia 1997 roku w Laax i 21 lutego 1997 roku w Ga-Pa triumfował w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1996/1997, kiedy to triumfował w klasyfikacji generalnej oraz klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. Ponadto Małe Kryształowe Kule w klasyfikacji zjazdu zdobywał też w sezonach sezonie 1994/1995 i 1995/1996.

Na mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku wystąpił w kombinacji, którą ukończył na jedenastej pozycji. Jeszcze trzykrotnie startował na imprezach tego cyklu, najlepszy wynik osiągając podczas mistrzostw świata w Sierra Nevada w 1996 roku, gdzie wywalczył brązowy medal w zjeździe. Uległ tam tylko Austriakowi Patrickowi Ortliebowi i Włochowi Kristianowi Ghedinie. Był też między innymi czwarty w tej konkurencji na mistrzostwach świata w Morioce w 1993 roku, gdzie walkę o podium przegrał z AJ Kittem z USA o 0,01 sekundy.

W 1988 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary, zajmując czwarte miejsce w kombinacji i siódme w supergigancie. W pierwszej z tych konkurencji w walce o brązowy medal lepszy o ponad 8 punktów okazał się Paul Accola ze Szwajcarii. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Albertville Alphand był dwunasty w zjeździe i szesnasty w supergigancie. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie w obu tych konkurencjach rywalizację kończył na ósmej pozycji.

Był też wielokrotnym medalistą mistrzostw Francji, w tym mistrzem w zjeździe w latach 1985, 1987, 1989, 1990, 1994, 1995, 1996 i 1997, w supergigancie w 1988 roku i kombinacji rok wcześniej. W 1998 roku zakończył karierę narciarską.

Po zakończeniu kariery narciarskiej był kierowcą wyścigowym i rajdowym specjalizującym się w rajdach terenowych i wyścigu Le Mans 24 godziny. Występował w rajdach terenowych, między innymi Rajdzie Dakaru, którego został zwycięzcą w 2006 roku jadąc samochodem Mitsubishi. Podczas wyścigu 24h Le Mans 2006 w swojej klasie, GT 1, zajął trzecie miejsce, a w klasyfikacji ogólnej był siódmy. Pod koniec 2010 roku, po wypadku motocyklowym i urazie kręgosłupa ogłosił przejście na sportową emeryturę.

Jego dzieci także uprawiają narciarstwo alpejskie. Córka Estelle reprezentuje Szwecję, a syn Nils reprezentuje Francję[1].

Osiągnięcia w narciarstwie alpejskim edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF 15 lutego 1988   Calgary Zjazd 1:59,63 -   Pirmin Zurbriggen
4. 17 lutego 1988   Calgary Kombinacja 36,55 pkt +21,18 pkt   Hubert Strolz
DNF 21 lutego 1988   Calgary Supergigant 1:39,66 +2,61   Franck Piccard
12. 9 lutego 1992   Albertville Zjazd 1:50,37 +1,97   Patrick Ortlieb
16. 16 lutego 1992   Albertville Supergigant 1:13,04 +2,35   Kjetil André Aamodt
8. 13 lutego 1994   Lillehammer Zjazd 1:45,75 +0,50   Tommy Moe
8. 17 lutego 1994   Lillehammer Supergigant 1:32,53 +0,86   Markus Wasmeier

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
27.[2] 3 lutego 1985   Bormio Zjazd 2:06,68 +3,04   Pirmin Zurbriggen
8. 5 lutego 1985   Bormio Kombinacja 7,67 pkt +90,50 pkt   Pirmin Zurbriggen
22.[3] 7 lutego 1985   Bormio Gigant 2:28,90 +9,00   Markus Wasmeier
DNF1[4] 3 lutego 1989   Vail Kombinacja 4,72 pkt -   Marc Girardelli
36.[5] 6 lutego 1989   Vail Zjazd 2:10,39 +4,96   Hansjörg Tauscher
19.[6] 8 lutego 1989   Vail Supergigant 1:38,81 +1,82   Martin Hangl
DNF[7] 23 stycznia 1991   Saalbach Supergigant 1:26,73 -   Stephan Eberharter
DNF[8] 27 stycznia 1991   Saalbach Zjazd 1:54,91 +1,55   Franz Heinzer
6. 8 lutego 1993   Morioka Kombinacja 34,22 pkt +36,59 pkt   Lasse Kjus
13. 11 lutego 1993   Morioka Zjazd 1:32,06 +0,93   Urs Lehmann
9. 13 lutego 1996   Sierra Nevada Supergigant 1:21,80 +0,83   Atle Skårdal
3.  17 lutego 1996   Sierra Nevada Zjazd 2:00,17 +0,28   Patrick Ortlieb
12. 3 lutego 1997   Sestriere Supergigant 1:29,68 +1,16   Atle Skårdal
DNF 8 lutego 1997   Sestriere Zjazd 1:51,11 -   Bruno Kernen

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
9. 4 marca 1982   Auron Zjazd 1:36,11 +1,89   Franck Piccard
1.  3 lutego 1983   Sestriere Zjazd 1:24,24 - -
13. 4 lutego 1983   Sestriere Slalom 1:36,81 +4,10   Rok Petrovič
15. 5 lutego 1983   Sestriere Gigant 2:15,25 +4,94   Johan Wallner
2.  5 lutego 1983   Sestriere Kombinacja ? ?   Leonid Mielnikow

Puchar Świata edytuj

Klasyfikacje końcowe sezonu edytuj

Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata edytuj
  1.   Val Gardena – 15 grudnia 1990 (zjazd) – 3. miejsce
  2.   Val d’Isère – 11 grudnia 1994 (supergigant) – 3. miejsce
  3.   Val d’Isère – 16 grudnia 1994 (zjazd) – 2. miejsce
  4.   Kitzbühel – 13 stycznia 1995 (zjazd) – 1. miejsce
  5.   Kitzbühel – 14 stycznia 1995 (zjazd) – 1. miejsce
  6.   Bormio – 15 marca 1995 (zjazd) – 1. miejsce
  7.   Vail – 1 grudnia 1995 (zjazd) – 1. miejsce
  8.   Val d’Isère – 9 grudnia 1995 (zjazd) – 1. miejsce
  9.   Val Gardena – 16 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
  10.   Kitzbühel – 13 stycznia 1996 (zjazd) – 2. miejsce
  11.   Veysonnaz – 20 stycznia 1996 (zjazd) – 2. miejsce
  12.   Garmisch-Partenkirchen – 2 lutego 1996 (zjazd) – 1. miejsce
  13.   Garmisch-Partenkirchen – 5 lutego 1996 (supergigant) – 2. miejsce
  14.   Kvitfjell – 7 marca 1996 (supergigant) – 2. miejsce
  15.   Val Gardena – 20 grudnia 1996 (zjazd) – 1. miejsce
  16.   Val Gardena – 21 grudnia 1996 (zjazd) – 2. miejsce
  17.   Bormio – 29 grudnia 1996 (zjazd) – 1. miejsce
  18.   Wengen – 18 stycznia 1997 (zjazd) – 2. miejsce
  19.   Kitzbühel – 24 stycznia 1997 (zjazd) – 1. miejsce
  20.   Kitzbühel – 25 stycznia 1997 (zjazd) – 3. miejsce
  21.   Laax – 29 stycznia 1997 (supergigant) – 1. miejsce
  22.   Garmisch-Partenkirchen – 21 lutego 1997 (supergigant) – 1. miejsce
  23.   Garmisch-Partenkirchen – 22 lutego 1997 (zjazd) – 1. miejsce

Osiągnięcia w sportach motorowych edytuj

Rajd Dakar edytuj

Rok Kategoria Pojazd Wynik Uwagi
1998 samochody Mitsubishi NU
1999 samochody Mitsubishi Pajero 16
2000 samochody Schlesser Renault Kangoo NU
2001 samochody Schlesser Renault Kangoo NU odpadł na 9. etapie
2002 samochody Mitsubishi Pajero 7
2003 samochody BMW X5 9 wygrał 1 etap
2004 samochody BMW X5 4 wygrał 2 etapy
2005 samochody Mitsubishi Pajero 2 wygrał 1 etap
2006 samochody Mitsubishi Pajero 1 wygrał 2 etapy
2007 samochody Mitsubishi Pajero 2
2009 samochody Mitsubishi Racing Lancer NU wycofał się na 6. etapie

Le Mans 24 edytuj

Rok Klasa Zespół Pojazd Wynik
(ogólnie) 		Wynik
(w klasie) 		Uwagi
2001 GT   Warm-Up Luc Alphand Aventures
 JMB Racing 		Porsche 911 GT3-RS 17 8
2002 GT   Luc Alphand Aventures Porsche 911 GT3-RS 24 5
2003 GTS   Luc Alphand Aventures Ferrari 550-GTS Maranello 21 5
2004 GT   Luc Alphand Aventures Porsche 911 GT3-RS 16 5
2005 GT2   Luc Alphand Aventures Porsche 911 GT3-RS 18 5
2006 GT1   Luc Alphand Aventures Chevrolet Corvette C5-R 7 3
2007 GT1   Luc Alphand Aventures Chevrolet Corvette C6.R 12 6
2008 GT1   Luc Alphand Aventures Chevrolet Corvette C6.R 51 5 nie ukończył

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Nils Alphand champion du monde juniors du Super-G (fr.)
  2. ↑ alpineskiworld.net: 04.02.1985. Bormio Downhill, men (ang.)
  3. ↑ alpineskiworld.net: 07.02.1985. Bormio Giant Slalom, men (ang.)
  4. ↑ alpineskiworld.net: 30.01-03.02.1989. Beaver Creek/Vail Alpine Combined, men (ang.)
  5. ↑ alpineskiworld.net: 06.02.1989. Vail Downhill, men (ang.)
  6. ↑ alpineskiworld.net: 08.02.1989. Vail Super-G, men (ang.)
  7. ↑ alpineskiworld.net: 23.01.1991. Saalbach Super-G, men (ang.)
  8. ↑ alpineskiworld.net: 27.01.1991. Saalbach Downhill, men (ang.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Luc_Alphand&oldid=70323358”