Liga Mistrzów UEFA

międzynarodowe, europejskie, klubowe rozgrywki piłkarskie
(Przekierowano z Puchar Mistrzów)

Liga Mistrzów UEFA (ang. UEFA Champions League, wym. [ju:ˈeɪfə ˈæmpiənz ˈli:g]) – międzynarodowe, europejskie, klubowe rozgrywki piłkarskie, utworzone z inicjatywy UEFA w 1992, jako kontynuacja Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (zwanego też Pucharem Europy lub Pucharem Mistrzów) i regularnie prowadzone przez tę organizację od sezonu 1992/1993 w ramach europejskich pucharów. Przeznaczone dla najlepszych męskich drużyn klubowych (zajmujących czołowe miejsca w europejskich ligach krajowych) oraz rozgrywane na europejskich stadionach. Są to najbardziej prestiżowe klubowe rozgrywki piłkarskie w Europie.

Liga Mistrzów UEFA
UEFA Champions League
Ilustracja
(2023/24)
Oficjalny skrót

ang. UCL, pol. LM

Dyscyplina

piłka nożna

Organizator rozgrywek

UEFA

Data założenia

1955

Poprzednia nazwa

Puchar Europy Mistrzów Krajowych

Partner TV

Polsat Sport Premium 1
Polsat Sport Premium 2

Sponsor tytularny

Lay's
Socios.com (U.S.)
OPPO
Heineken
Pyszne.pl (Just Eat)
Mastercard
PlayStation

Rozgrywki
Liczba drużyn

32

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Hiszpania Real Madryt (1956)

Obecny zwycięzca

Anglia Manchester City (2022/2023)

Najwięcej zwycięstw

Hiszpania Real Madryt (14)

Strona internetowa

Historia rozgrywek edytuj

Wcześniejsze turnieje rozgrywane w Europie edytuj

20 października 1900, kiedy nie było jeszcze FIFA i UEFA odbył się w Paryżu we Francji pierwszy turniej piłkarski „Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1900”. Udział w nim wzięły 3 kluby z Europy: Upton Park F.C. z Wielkiej Brytanii, USFSA XI z Francji i Université de Bruxelles z Belgii. O pierwsze miejsce rywalizowały Upton Park F.C. i USFSA XI, jednak to Brytyjczycy wygrali. W meczu o drugie miejsce starli się Francuzi i Belgowie. Po wygranym meczu wicemistrzem został USFSA XI.

Puchar Europejskich Klubów Mistrzowskich edytuj

Turniej został utworzony 26 lutego 1955 – (jako pierwszy z europejskich pucharów klubowych w drużynowych konkurencjach sportowych) – z inicjatywy Gabriela Hanota, reportera francuskiego dziennika sportowego L’Équipe, a jego pierwszą edycję przeprowadzono w sezonie 1955/1956. Od I rundy (ewentualnie rundy eliminacyjnej) do fazy półfinałowej rozgrywany był on systemem pucharowym, tj. w formie dwumeczu (spotkanie „u siebie” i „na wyjeździe”), po którym zwycięzca awansował do kolejnej rundy, a przegrywający odpadał z rywalizacji. Pojedynkiem finałowym było jedno spotkanie, organizowane na neutralnym stadionie.

 
Mapa Państw przystępujących do fazy grupowej UEFA Champions League

     Członek UEFA przystępujący do fazy grupowej

     Członek UEFA, niebędący dotychczas reprezentowany w fazie grupowej rozgrywek

     Państwa niebędące członkami UEFA

Zmiana formy rozgrywek – Liga Mistrzów edytuj

Od sezonu 1991/1992 zmagania przybrały formę rozgrywek grupowych (dwie 4-zespołowe grupy), z jednomeczowym finałem dla zwycięzców każdej z nich. Przed rozpoczęciem edycji 1992/1993 zmieniono ich oficjalną nazwę na „Liga Mistrzów”, gruntownie przy tym reformując ich formułę, przez co rywalizacja prowadzona pod tym szyldem stała się najbardziej prestiżowym i komercyjnym przedsięwzięciem piłki nożnej na świecie. W kolejnych sezonach powiększono liczbę uczestniczących w nim drużyn z 8 – przez 16 (od 1994/1995) i 24 (od 1997/1998) – do 32 (od 1999/2000), dopuszczając do udziału nie tylko mistrzów poszczególnych krajów, ale – w przypadku najsilniejszych federacji – również drużyny zajmujące drugie, trzecie, a nawet czwarte miejsca w końcowej tabeli najwyższego szczebla ligowego. Stworzono w ten sposób turniej w którym rywalizują najlepsze drużyny europejskie, a niejednokrotnie na świecie. Dotychczas najczęściej w Lidze Mistrzów / PEMK triumfowali Real Madryt, A.C. Milan, Liverpool, Bayern Monachium i FC Barcelona. Od momentu powstania Ligi Mistrzów w 1992, jedyną drużyną, która obroniła mistrzowski tytuł (2017) jest Real Madryt, a w 2018 osiągnęli hattrick zwycięstwa w tych zawodach.

Hymn Ligi Mistrzów edytuj

Oficjalny utwór rozgrywek Ligi Mistrzów UEFA jest adaptacją hymnu koronacyjnego Georga Friedricha Händla Zadok the Priest dokonaną przez Tony’ego Brittena w 1992. Został wykonany przez Royal Philharmonic Orchestra. Refren śpiewany jest w trzech oficjalnych językach UEFA: angielskim, francuskim i niemieckim. Pełna wersja utworu trwa około trzech minut. Istnieją również krótsze warianty hymnu poprzedzające i kończące każdy mecz rozgrywany w ramach rozgrywek pucharu.

Trofeum edytuj

 
Puchar UEFA Champions League

Trofeum sportowym turnieju jest puchar wykonany ze srebra próby 925, o masie 11 kg i wysokości 74 cm. Zwycięzca zawodów puchar otrzymuje na 10 miesięcy na wypożyczenie od UEFA. Zwycięzca turnieju otrzymuje pomniejszoną (mającą maksymalnie 80% wielkości) kopię trofeum. Jeśli klub piłki nożnej zwyciężył trzy razy z rzędu w zawodach UEFA Champions League otrzymuje równowymiarową kopię COUPE DES CLUBS CHAMPIONS EUROPÉENS. Ta sama sytuacja zachodzi jeśli klub zwyciężył pięciokrotnie w zawodach Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych / Ligi Mistrzów. Skutkiem tego jest także to, że jeśli zespół piłkarski bez wcześniejszych tytułów zwycięzcy LM 6 razy z rzędu wygra turniej, to po trzech razach otrzymuje kopię 1:1 i kolejną kopię 1:1 po szóstym razie, a nie po piątym zwycięstwie (wynik kasowania po trzykrotnym zwycięstwie z rzędu). Obecny puchar jest szóstym, gdyż pozostałe zostały wręczone na stałe zespołom, które spełniły wcześniej opisane warunki. Obecny puchar jest z 2006, wykonany po piątym zwycięstwie w zawodach Liverpoolu i uzyskaniu trofeum na własność. W 2009 r. UEFA przyjęła zasadę, że nagroda rzeczowa UEFA Champions League nie będzie darowana zwycięzcom pięciokrotnym lub trzykrotnym z rzędu, a zespół zwycięski będzie mógł wykonać kopię 1:1. Na pucharze turnieju jest grawerowana nazwa zwycięzcy rywalizacji.

Odznaka Ligi Mistrzów edytuj

Honorowa odznaka edytuj

Honorowa odznaka Ligi Mistrzów została wprowadzona po raz pierwszy w rozgrywkach Ligi Mistrzów 2000/2001 dla klubów, które zdobyły trofeum na stałe. Sama odznaka pojawia się podczas rozgrywek Ligi Mistrzów na lewym rękawie. Obecnie jest to szara tarcza, która w tle posiada kontury pucharu Ligi Mistrzów w białym kolorze. Wcześniejsza wersja odznaki miała kolor ciemnoniebieski z białymi konturami trofeum. W tarczy wpisana jest również liczba zwycięstw w rozgrywkach, danej drużyny. Odznakę przyznaje się drużynie, która 3 razy z rzędu zdobyła Puchar Europy Mistrzów Krajowych lub wygrała rozgrywki Ligi Mistrzów, bądź pięciokrotnie tryumfowała w całej historii obu tych rozgrywek łącznie.

Honorową tarczę posiadają:

Symbol Ligi Mistrzów edytuj

Znajduje się na prawym rękawie każdego zawodnika podczas rozgrywek Ligi Mistrzów. Jest to okrągła tarcza przedstawiająca oficjalny symbol tych rozgrywek.

Tarcza zwycięzcy edytuj

 
Tarcza obrońcy tytułu według nowego wzoru z 2012, po raz pierwszy na koszulkach piłkarzy Chelsea

Drużynie, która w kolejnym sezonie wygrała rozgrywki Ligi Mistrzów, w całym następnym sezonie, podczas trwania rozgrywek, przysługuje prawo do noszenia tarczy „Obrońcy tytułu”. Emblemat ten został po raz pierwszy pokazany w sezonie 2004/2005. Wówczas prawo do noszenia tej odznaki miała drużyna FC Porto. Na tarczy widnieje także rok, kiedy dana drużyna wygrała rozgrywki.

Obecny system rozgrywek edytuj

 
Oficjalny symbol Ligi Mistrzów

Od 2012 rozgrywki grupowe są poprzedzone eliminacjami, w których biorą udział mistrzowie niżej sklasyfikowanych krajów oraz drużyny z trzecich i czwartych miejsc z najlepszych lig europejskich. Sama Liga Mistrzów składa się z dwóch faz. Pierwsza to faza grupowa, gdzie 32 drużyny grają w 8 grupach po 4 w każdej. Wszystkie drużyny grają ze sobą dwa razy. Z każdej grupy awansują dwa najlepsze kluby, natomiast trzecia drużyna awansuje do Ligi Europy. Druga faza – play off rozgrywana jest systemem pucharowym. Drużyny z danej pary grają ze sobą dwa razy – raz u siebie, raz na wyjeździe. Do finału awansują dwie drużyny, które rozgrywają tylko jedno spotkanie na ustalonym przed startem rozgrywek neutralnym stadionie.

Reforma rozgrywek edytuj

Od sezonu 2009/2010, zgodnie z zarządzeniem Komitetu Wykonawczego UEFA z 30 listopada 2007, została przeprowadzona reforma dotycząca uczestnictwa drużyn, zwaną popularnie „reformą Platiniego”. Ma ona ułatwić awans do fazy grupowej zespołom z lig europejskich zajmujących niższe lokaty w klubowym rankingu UEFA.

Według reformy, 22 zespoły mają zapewniony bezpośredni awans do fazy grupowej, czyli o 6 więcej niż przedtem. Dodatkowe lokaty to mistrzowie lig, które zajmują 10-12. miejsce w rankingu UEFA oraz zespoły, które uplasują się na 3. miejscu w ligach, które zajmują 1-3. lokatę w rankingu. Pozostałe 10 lokat w Lidze Mistrzów przeznaczone jest dla zwycięzców eliminacji. W przeciwieństwie do starego formatu, zespoły zajmujące np. 4. lokatę w lidze angielskiej nie będą rywalizowały z mistrzami Polski, bo eliminacje będą dwutorowe. O pierwsze pięć miejsc walczą ze sobą mistrzowie federacji 13-53 (oprócz Liechtensteinu), a o pozostałe pięć nie-mistrzowie z federacji 1-15. Poza tym, datę finału przesunięto ze środy na sobotę 20. tygodnia kalendarzowego, na godzinę 20:45 CET[1][2]. Ponadto IV runda eliminacyjna jest obsługiwana przez UEFA tak samo jak faza grupowa.

Decyzja ta spotkała się ze sprzeciwem grupy G-14. Platini zapowiedział jednak, że reforma zostanie przeprowadzona bez względu na jakiekolwiek protesty, a G-14 została rozwiązana po ugodzie z FIFA i UEFA w sprawie rekompensat za kontuzje zawodników podczas meczów Mistrzostw Świata i Europy[3].

Finały Pucharu Mistrzów edytuj

Sezon Zwycięzca Pokonany Wynik Stadion
1955/1956   Real Madryt   Stade de Reims 4:3 (2:2)   Parc des Princes w Paryżu
1956/1957   Real Madryt   ACF Fiorentina 2:0 (0:0)   Estadio Santiago Bernabéu w Madrycie
1957/1958   Real Madryt   A.C. Milan 3:2 (0:0, 2:2, 2:2), po dogrywce   Stadion Heysel w Brukseli
1958/1959   Real Madryt   Stade de Reims 2:0 (1:0)   Neckarstadion w Stuttgarcie
1959/1960   Real Madryt   Eintracht Frankfurt 7:3 (3:1)   Hampden Park w Glasgow
1960/1961   SL Benfica   FC Barcelona 3:2 (2:1)   Wankdorfstadion w Bernie
1961/1962   SL Benfica   Real Madryt 5:3 (2:3)   Stadion Olimpijski w Amsterdamie
1962/1963   A.C. Milan   SL Benfica 2:1 (0:1)   Stadion Wembley w Londynie
1963/1964   Inter Mediolan   Real Madryt 3:1 (1:0)   Praterstadion w Wiedniu
1964/1965   Inter Mediolan   SL Benfica 1:0 (1:0)   San Siro w Mediolanie
1965/1966   Real Madryt   Partizan Belgrad 2:1 (0:0)   Stadion Heysel w Brukseli
1966/1967   Celtic F.C.   Inter Mediolan 2:1 (0:1)   Estádio Nacional w Lizbonie
1967/1968   Manchester United   SL Benfica 4:1 (0:0, 1:1, 4:1), po dogrywce   Stadion Wembley w Londynie
1968/1969   A.C. Milan   Ajax Amsterdam 4:1 (2:0)   Estadio Santiago Bernabéu w Madrycie
1969/1970   Feyenoord Rotterdam   Celtic F.C. 2:1 (1:1, 1:1, 1:1), po dogrywce   San Siro w Mediolanie
1970/1971   Ajax Amsterdam   Panathinaikos Ateny 2:0 (1:0)   Stadion Wembley w Londynie
1971/1972   Ajax Amsterdam   Inter Mediolan 2:0 (0:0)   Stadion De Kuip w Rotterdamie
1972/1973   Ajax Amsterdam   Juventus Turyn 1:0 (1:0)   Stadion Crvena zvezda w Belgradzie
1973/1974   Bayern Monachium   Atlético Madryt 1:1 (0:0, 0:0, 0:0), po dogrywce, powt. 4:0 (1:0)   Stadion Heysel w Brukseli
1974/1975   Bayern Monachium   Leeds United 2:0 (0:0)   Parc des Princes w Paryżu
1975/1976   Bayern Monachium   AS Saint-Étienne 1:0 (0:0)   Hampden Park w Glasgow
1976/1977   Liverpool F.C.   Borussia Mönchengladbach 3:1 (1:0)   Stadio Olimpico w Rzymie
1977/1978   Liverpool F.C.   Club Brugge 1:0 (0:0)   Stadion Wembley w Londynie
1978/1979   Nottingham Forest   Malmö FF 1:0 (1:0)   Stadion Olimpijski w Monachium
1979/1980   Nottingham Forest   Hamburger SV 1:0 (1:0)   Estadio Santiago Bernabéu w Madrycie
1980/1981   Liverpool F.C.   Real Madryt 1:0 (0:0)   Parc des Princes w Paryżu
1981/1982   Aston Villa   Bayern Monachium 1:0 (0:0)   Stadion De Kuip w Rotterdamie
1982/1983   Hamburger SV   Juventus Turyn 1:0 (1:0)   Stadion Olimpijski w Atenach
1983/1984   Liverpool F.C.   AS Roma 1:1 (1:1, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 4:2   Stadio Olimpico w Rzymie
1984/1985   Juventus Turyn   Liverpool F.C. 1:0 (0:0)   Stadion Heysel w Brukseli
1985/1986   Steaua Bukareszt   FC Barcelona 0:0 (0:0, 0:0, 0:0), po dogrywce, karne 2:0   Estadio Ramón Sánchez Pizjuán w Sewilli
1986/1987   FC Porto   Bayern Monachium 2:1 (0:1)   Praterstadion w Wiedniu
1987/1988   PSV Eindhoven   SL Benfica 0:0 (0:0, 0:0, 0:0), po dogrywce, karne 6:5   Neckarstadion w Stuttgarcie
1988/1989   A.C. Milan   Steaua Bukareszt 4:0 (3:0)   Camp Nou w Barcelonie
1989/1990   A.C. Milan   SL Benfica 1:0 (0:0)   Praterstadion w Wiedniu
1990/1991   Crvena zvezda Belgrad   Olympique Marsylia 0:0 (0:0, 0:0, 0:0), po dogrywce, karne 5:3   Stadio San Nicola w Bari
1991/1992   FC Barcelona   Sampdoria Genua 1:0 (0:0, 0:0, 1:0), po dogrywce   Stadion Wembley w Londynie
1992/1993   Olympique Marsylia   A.C. Milan 1:0 (1:0)   Stadion Olimpijski w Monachium
1993/1994   A.C. Milan   FC Barcelona 4:0 (2:0)   Stadion Olimpijski w Atenach
1994/1995   Ajax Amsterdam   A.C. Milan 1:0 (0:0)   Ernst-Happel-Stadion w Wiedniu
1995/1996   Juventus Turyn   Ajax Amsterdam 1:1 (1:1, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 4:2   Stadio Olimpico w Rzymie
1996/1997   Borussia Dortmund   Juventus Turyn 3:1 (2:0)   Stadion Olimpijski w Monachium
1997/1998   Real Madryt   Juventus Turyn 1:0 (0:0)   Amsterdam ArenA w Amsterdamie
1998/1999   Manchester United   Bayern Monachium 2:1 (0:1)   Camp Nou w Barcelonie
1999/2000   Real Madryt   Valencia CF 3:0 (1:0)   Stade de France w Saint-Denis
2000/2001   Bayern Monachium   Valencia CF 1:1 (0:1, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 5:4   Stadion Giuseppe Meazzy w Mediolanie
2001/2002   Real Madryt   Bayer Leverkusen 2:1 (2:1)   Hampden Park w Glasgow
2002/2003   A.C. Milan   Juventus Turyn 0:0 (0:0, 0:0, 0:0), po dogrywce, karne 3:2   Old Trafford w Manchesterze
2003/2004   FC Porto   AS Monaco 3:0 (1:0)   Arena AufSchalke w Gelsenkirchen
2004/2005   Liverpool F.C.   A.C. Milan 3:3 (0:3, 3:3, 3:3), po dogrywce, karne 3:2   Atatürk Olimpiyat w Stambule
2005/2006   FC Barcelona   Arsenal F.C. 2:1 (0:1)   Stade de France w Saint-Denis
2006/2007   A.C. Milan   Liverpool F.C. 2:1 (1:0)   Stadion Olimpijski w Atenach
2007/2008   Manchester United   Chelsea F.C. 1:1 (1:1, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 6:5   Stadion Łużniki w Moskwie
2008/2009   FC Barcelona   Manchester United 2:0 (1:0)   Stadio Olimpico w Rzymie
2009/2010   Inter Mediolan   Bayern Monachium 2:0 (1:0)   Estadio Santiago Bernabéu w Madrycie
2010/2011   FC Barcelona   Manchester United 3:1 (1:1)   Stadion Wembley w Londynie
2011/2012   Chelsea F.C.   Bayern Monachium 1:1 (0:0, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 4:3   Allianz Arena w Monachium
2012/2013   Bayern Monachium   Borussia Dortmund 2:1 (0:0)   Stadion Wembley w Londynie
2013/2014   Real Madryt   Atlético Madryt 4:1 (0:1, 1:1, 1:1), po dogrywce   Estádio da Luz w Lizbonie
2014/2015   FC Barcelona   Juventus Turyn 3:1 (1:0)   Stadion Olimpijski w Berlinie
2015/2016   Real Madryt   Atlético Madryt 1:1 (1:0, 1:1, 1:1), po dogrywce, karne 5:3   Stadion Giuseppe Meazzy w Mediolanie
2016/2017   Real Madryt   Juventus Turyn 4:1 (1:1)   Millennium Stadium w Cardiff
2017/2018   Real Madryt   Liverpool F.C. 3:1 (0:0)   Stadion Olimpijski w Kijowie
2018/2019   Liverpool F.C.   Tottenham Hotspur 2:0 (1:0)   Wanda Metropolitano w Madrycie
2019/2020   Bayern Monachium   Paris Saint-Germain 1:0 (0:0)   Estádio da Luz w Lizbonie
2020/2021   Chelsea F.C.   Manchester City 1:0 (1:0)   Estádio do Dragão w Porto
2021/2022   Real Madryt   Liverpool F.C. 1:0 (0:0)   Stade de France w Saint-Denis
2022/2023   Manchester City   Inter Mediolan 1:0 (0:0)   Atatürk Olimpiyat w Stambule
2023/2024   Stadion Wembley w Londynie
2024/2025   Allianz Arena w Monachium

Osiągnięcia według klubów edytuj

Drużyna Zwycięzca Finalista Zwycięzca (lata) Finalista (lata)
  Real Madryt 14 3 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018, 2022 1962, 1964, 1981
  A.C. Milan 7 4 1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003, 2007 1958, 1993, 1995, 2005
  Bayern Monachium 6 5 1974, 1975, 1976, 2001, 2013, 2020 1982, 1987, 1999, 2010, 2012
  Liverpool F.C. 6 4 1977, 1978, 1981, 1984, 2005, 2019 1985, 2007, 2018, 2022
  FC Barcelona 5 3 1992, 2006, 2009, 2011, 2015 1961, 1986, 1994
  Ajax Amsterdam 4 2 1971, 1972, 1973, 1995 1969, 1996
  Inter Mediolan 3 3 1964, 1965, 2010 1967, 1972, 2023
  Manchester United 3 2 1968, 1999, 2008 2009, 2011
  Juventus Turyn 2 7 1985, 1996 1973, 1983, 1997, 1998, 2003, 2015, 2017
  SL Benfica 2 5 1961, 1962 1963, 1965, 1968, 1988, 1990
  Chelsea F.C. 2 1 2012, 2021 2008
  Nottingham Forest 2 0 1979, 1980
  FC Porto 2 0 1987, 2004
  Celtic F.C. 1 1 1967 1970
  Hamburger SV 1 1 1983 1980
  Steaua Bukareszt 1 1 1986 1989
  Olympique Marsylia 1 1 1993 1991
  Borussia Dortmund 1 1 1997 2013
  Manchester City 1 1 2023 2021
  Feyenoord Rotterdam 1 0 1970
  Aston Villa 1 0 1982
  PSV Eindhoven 1 0 1988
  Crvena zvezda Belgrad 1 0 1991
  Atlético Madryt 0 3 1974, 2014, 2016
  Stade de Reims 0 2 1956, 1959
  Valencia CF 0 2 2000, 2001
  ACF Fiorentina 0 1 1957
  Eintracht Frankfurt 0 1 1960
  Partizan Belgrad 0 1 1966
  Panathinaikos Ateny 0 1 1971
  Leeds United 0 1 1975
  AS Saint-Étienne 0 1 1976
  Borussia Mönchengladbach 0 1 1977
  Club Brugge 0 1 1978
  Malmö FF 0 1 1979
  AS Roma 0 1 1984
  Sampdoria Genua 0 1 1992
  Bayer 04 Leverkusen 0 1 2002
  AS Monaco 0 1 2004
  Arsenal F.C. 0 1 2006
  Tottenham Hotspur 0 1 2019
  Paris Saint-Germain 0 1 2020

Osiągnięcia według państw edytuj

Lp. Kraj Liczba zwycięstw Liczba finalistów Kluby (tytuły/finały)
1.   Hiszpania 19 11 Real Madryt (14/17), FC Barcelona (5/8),
Atlético Madryt (0/3), Valencia CF (0/2)
2.   Anglia 15 11 Liverpool (6/10), Manchester United (3/5), Chelsea (2/3), Nottingham Forest (2/2), Manchester City (1/2), Aston Villa (1/1), Arsenal (0/1), Leeds United (0/1), Tottenham Hotspur (0/1)
3.   Włochy 12 17 AC Milan (7/11), Inter Mediolan (3/6), Juventus Turyn (2/9),
AC Fiorentina (0/1), AS Roma (0/1), Sampdoria Genua (0/1)
4.   Niemcy 8 10 Bayern Monachium (6/11), Borussia Dortmund (1/2), Hamburger SV (1/2), Bayer Leverkusen (0/1), Borussia Mönchengladbach (0/1), Eintracht Frankfurt (0/1)
5.   Holandia 6 2 Ajax Amsterdam (4/6), Feyenoord Rotterdam (1/1), PSV Eindhoven (1/1)
6.   Portugalia 4 5 SL Benfica (2/7), FC Porto (2/2)
7.   Francja 1 6 Olympique Marsylia (1/2), Stade de Reims (0/2), AS Monaco (0/1), Paris Saint-Germain (0/1), AS Saint-Étienne (0/1)
8.   Jugosławia 1 1 Crvena zvezda Belgrad (1/1), Partizan Belgrad (0/1)
  Rumunia 1 1 Steaua Bukareszt (1/2)
  Szkocja 1 1 Celtic (1/2)
11.   Belgia 0 1 Club Brugge (0/1)
  Grecja 0 1 Panathinaikos Ateny (0/1)
  Szwecja 0 1 Malmö FF (0/1)

Od czasu rozpoczęcia rozgrywek, ośmiokrotnie miało miejsce rozgrywanie finału Ligi Mistrzów przez drużyny ligowe z tej samej federacji. W finale grały drużyny z Hiszpanii w 2000, 2014 oraz w 2016, z Włoch w 2003, z Anglii w 2008, 2019 oraz w 2021, oraz z Niemiec w 2013[4].

Osiągnięcia polskich klubów edytuj

W epoce Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (do 1992 roku) największym sukcesem polskich klubów było dotarcie do półfinału. Sztuka ta udała się dwóm polskim klubom: Legii Warszawa (w sezonie 1969/1970) oraz Widzewowi Łódź (w sezonie 1982/1983). Dodatkowo, Górnikowi Zabrze udało się zagrać w ćwierćfinale (w sezonie 1967/1968), podobnie jak Ruchowi Chorzów w sezonie 1974/1975 oraz Wiśle Kraków w sezonie 1978/1979. W 1992 roku UEFA powołała do życia Ligę Mistrzów, która zastąpiła Puchar Europy Mistrzów Krajowych. Wówczas też zreformowano system rozgrywek wprowadzając fazę grupową (poprzedni system rozgrywek był systemem całkowicie pucharowym) oraz kwalifikacje do tychże rozgrywek. Po wprowadzeniu Ligi Mistrzów polskie kluby zakwalifikowały się do fazy grupowej trzykrotnie, zaś największym sukcesem było osiągnięcie przez Legię Warszawa ćwierćfinału w sezonie 1995/1996.

Polskie kluby w fazie grupowej i pucharowej Ligi Mistrzów:

Najlepsi strzelcy edytuj

Zestawienie piłkarzy, którzy zdobyli dużą liczbę goli w meczach Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych / Ligi Mistrzów UEFA (od 1955 roku, łącznie z meczami kwalifikacyjnymi).

Pogrubioną czcionką – zostali zaznaczeni piłkarze, którzy kontynuują karierę piłkarską.

 
Najlepszy strzelec
Cristiano Ronaldo
 
Lionel Messi
 
Robert Lewandowski

Skróty:

  • FP – gole w fazie pucharowej
  • FG – gole w fazie grupowej
  • FK – gole w fazie kwalifikacyjnej
Stan na 19 lipca 2023[5]
Lp. Piłkarz Gole FP FG FK Mecze Skuteczność Lata Kluby
1.   Cristiano Ronaldo 141 67 73 1 186[a] 0,76 2002– Manchester United (22)
Real Madryt (105)
Juventus (14)
2.   Lionel Messi 129 49 80 0 162 0,80 2004– FC Barcelona (120)
Paris Saint-Germain (9)
3.   Robert Lewandowski 92 30 61 0 111 0,82 2011– Borussia Dortmund (17)
Bayern Monachium (69)
FC Barcelona (7)
4.   Karim Benzema 90 33 56 0 147 0,60 2005– Olympique Lyon (12)
Real Madryt (76)
5.   Raúl 71 18 53 0 144 0,49 1995–2011 Real Madryt (66)
FC Schalke 04 (5)
6.   Ruud van Nistelrooy 60 6 50 4 81 0,74 1998–2009 PSV Eindhoven (9)
Manchester United (38)
Real Madryt (13)
7.   Andrij Szewczenko 59 17 31 11 115 0,51 1994–2011 Dynamo Kijów (22)
A.C. Milan (33)
Chelsea (4)
8.   Thomas Müller 53 23 26 0 141[b] 0,38 2009– Bayern Monachium
9.   Thierry Henry 51 12 38 1 114 0,45 1997–2010 AS Monaco (7)
Arsenal (35)
FC Barcelona (9)
10.   Filippo Inzaghi 50 16 30 4 85 0,59 1997–2012 Juventus (17)
A.C. Milan (33)
11.   Alfredo Di Stéfano 49 58 0,84 1955–1964 Real Madryt
  Zlatan Ibrahimović 49 11 37 1 120 0,40 2005–2023 AFC Ajax (7)
Juventus (3)
Inter Mediolan (6)
FC Barcelona (4)
A.C. Milan (9)
Paris Saint-Germain (20)
13.   Mohamed Salah 48 12 32 4 88[c] 0,55 2012– FC Basel (5)
AS Roma (1)
Liverpool (42)
14.   Eusébio 47 64 0,73 1961–1974 SL Benfica
14.   Sergio Agüero 45 7 32 6 75 0,60 2008–2021 Atlético Madryt (8)
Manchester City (37)
15.   Alessandro Del Piero 44 9 33 2 92 0,48 1995–2009 Juventus
  Didier Drogba 44 14 30 0 93 0,46 2003–2015 Olympique Marsylia (5)
Chelsea (36)
Galatasaray SK (3)
16.   Neymar 43 13 30 0 81 0,53 2013– FC Barcelona (21)
Paris Saint-Germain (22)
17.   Kylian Mbappé 40 15 25 0 60 0,67 2016– AS Monaco (6)
Paris Saint-Germain (34)
18.   Fernando Morientes 39 9 24 6 104 0,38 1997–2009 Real Madryt (19)
AS Monaco (9)
Liverpool (3)
Valencia CF (8)
19.   Ferenc Puskás 36 41 0,88 1956–1966 Budapest Honvéd (1)
Real Madryt (35)
20.   Edinson Cavani 35 6 28 0 60 0,57 2011– SSC Napoli (5)
Paris Saint-Germain (29)
21.   Erling Haaland 35 13 22 0 29 1.20 2019– Red Bull Salzburg (8)
Borussia Dortmund (15)
Manchester City (12)
22.   Gerd Müller 34 35 0,97 1972–1977 Bayern Monachium
  Wayne Rooney 34 14 16 4 85 0,35 2004–2016 Manchester United
24.   Samuel Eto’o 33 10 20 3 80 0,38 2004–2014 RCD Mallorca (1)
FC Barcelona (19)
Inter Mediolan (10)
Chelsea (3)
25.   David Trezeguet 32 6 23 3 61 0,52 1997–2009 AS Monaco (4)
Juventus (28)
  Arjen Robben 32 16 15 1 111 0,28 2002– PSV Eindhoven (3)
Chelsea (2)
Real Madryt (1)
Bayern Monachium (26)
27.   Serhij Rebrow 31 1 19 11 68 0,46 1993–2007 Dynamo Kijów
  Luis Suárez 31 13 14 4 78[d] 0,40 2007– AFC Ajax (5)
FC Barcelona (25)
Atlético Madryt (1)
  Rivaldo 31 2 25 4 78 0,39 1997–2007 FC Barcelona (25)
A.C. Milan (2)
Olympiakos SFP (3)
AEK Ateny (1)
  Antoine Griezmann 31 7 23 1 87[e] 0,36 2013– Real Sociedad (1)
Atlético Madryt (26)
FC Barcelona (4)
31.   Steven Gerrard 30 6 15 9 73 0,41 2001–2015 Liverpool
  Patrick Kluivert 30 4 25 1 75 0,40 1994–2006 AFC Ajax (9)
FC Barcelona (21)
  Kaká 30 11 19 0 88 0,34 2003–2014 A.C. Milan (25)
Real Madryt (5)
  Francisco Gento 30 89 0,34 1955–1969 Real Madryt
  Ryan Giggs 30 6 22 2 151 0,20 1993–2011 Manchester United

Prawa telewizyjne w Polsce edytuj

Obecnie prawa do Ligi Mistrzów należą do Telewizji Polsat. Transmisje wszystkich meczów emitowane są na kanałach Polsat Sport Premium. Rozgrywki Ligi Mistrzów można oglądać również na platformach Polsat Box Go i CANAL+ online.

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. Uwzględniono: 4 mecze w fazie kwalifikacyjnej.
  2. Uwzględniono: 2 mecze w fazie kwalifikacyjnej.
  3. Uwzględniono: 10 meczów w fazie kwalifikacyjnej.
  4. Uwzględniono: 6 meczów w fazie kwalifikacyjnej.
  5. Uwzględniono: 2 mecze w fazie kwalifikacyjnej.

Przypisy edytuj

  1. Champions League changes agreed UEFA.com.
  2. UEFA zatwierdziła reformę europejskich pucharów. 90minut.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-08)].
  3. G14 to disband after compromise. uk.eurosport.yahoo.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-18)]. BBC Sport.
  4. Bayern upokorzył Barcelonę. ibnlive.in.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-11)].
  5. Liga Mistrzów UEFA – Najlepsi strzelcy wszech czasów [online], transfermarkt.pl [dostęp 2021-05-15] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj