Twierdzenie Siegela-Walfisza

Twierdzenie Siegela-Walfisza to twierdzenie analitycznej teorii liczb, udowodnione przez Arnolda Walfisza[1] jako wniosek wynikający z twierdzenia Carla Siegela o liczbach pierwszych. Twierdzenie to jest silniejsze zarówno od twierdzenia o liczbach pierwszych, jak i twierdzenia Dirichleta.

Treść twierdzenia edytuj

Niech   będzie drugą funkcją Czebyszewa sumującą jedynie po   tzn.

 

gdzie   oznacza funkcję von Mangoldta oraz niech   oznacza tocjent Eulera. Wówczas dla dowolnej liczby rzeczywistej   istnieje stała   zależna jedynie od   taka, że dla dowolnych   jeżeli   to prawdziwa jest zależność asymptotyczna

 

Postać dla funkcji   edytuj

Twierdzenie Siegela-Walfisza można równoważnie zapisać przy pomocy funkcji liczącej liczby pierwsze   (rozumiemy przez nią liczbę liczb pierwszych  ,  ). Wówczas twierdzenie przybiera postać

 

gdzie   oznacza resztę logarytmu całkowego.

Przypisy edytuj

  1. Arnold Walfisz, Zur additiven Zahlentheorie. II, [On additive number theory. II]. „Mathematische Zeitschrift” (niem.), 1936, 40(1), s. 592–607. doi:10.1007/BF01218882. MR 1545584.