Wikiprojekt:Tłumaczenie artykułów/Kolej w Watykanie
 |
Ten artykuł jest obecnie tłumaczony z języka angielskiego. Podstawę stanowi Rail transport in Vatican City. Zobacz obecny kształt artykułu. |
Kolej w Watykanie składa się z dwóch 300 metrowych odcinków torów w Watykanie Jest najkrótszą na świecie krajową siecią kolejową.[1] Sieć jest połączona z siecią włoską co gwarantuje Traktat Laterański (1929), tory i stacja zostały zbudowane podczas panowania papieża Piusa XI.
Większość pracy przewozowej w Watykanie to ruch towarowy, szczególnie import towarów, sporadycznie odbywa się również ruch pasażerski, zwykle podczas świąt, kiedy to ilość pielgrzymów jest większa i przejazd autokarami zakorkował by Watykan.[2][3]
Historia edytuj
Papież Grzegorz XVI zabronił budowy kolei w Watykanie, miał nawet powiedzieć "chemin de fer, chemin d'enfer" ("drogi żelzazne drogami do piekła").[4] Następca Grzegorza, papież Pius IX, rozpoczął budowę linii kolejowej z Bolonii do Ancony ale budowę przerwało Zjednoczenie Włoch w 1861 [5]. Linia kolejowa była potrzebna do obsługi wzrastającego ruchu pielgrzymkowego w XIX wieku. Czynniki te spowodowały złagodzenie stosunku Kurii Rzymskiej do kolei[6].
Połączenie sieci watykańskiej jest połączona z siecią włoską, połączenie to zostało zagwarantowane 11 lutego 1929 w Traktatach Laterańskich. Ministerstwo Robót Publicznych Królestwa Włoch rozpoczęło budowę linii kolejowej do Watykanu 3 kwietnia 1929. Budowa rozpoczęła się od wykonania prac ziemnych (na wysokości stacji "Roma San Pietro") pomiedzy Piazza Santa Marta a Palazzo del Governatorato.[7] Budowę wiaduktu sfinansował włoski rząd[8] Całkowity koszt budowy kolei w Watykanie oraz połączenia z siecią włoską wyniósł 24 miliony lirów.[9]
Pierwsza lokomotywa wjechała do Watykanu w marcu 1932. Konwencja Kolejowa pomiędzy Włochami a Watykanem została ratyfikowana 12 września 1934 w październiku 1934 Ministerstwo robót publicznych ukończyło linię i przekazało do użytku włoskiemu państwowemu przewoźnikowi Ferrovie dello Stato.[7] Zgodnie z dokumentemLegge sulle fonti del diritto wydanym 7 czerwca 1929 infrastruktura kolejowa na terenie Watykanu jest traktowana jakby była na terenie Włoch[7].
Pod koniec marca 1944, podczas bombardowania Rzymu, Watykańczycy zatrzymali na stacji Watykan Niemiecki pociąg z amunicją na stacji kolejowej Watykan[10].
Linia kolejowa edytuj
Linia kolejowa do Watykanu odchodzi od stacji "Roma - San Pietro" i przecina Dolinę Gelsomino 143.12 metrowym murowanym wiaduktem mającym osiem 15,30 metrowych łuków, przecinających Viale Vaticano Via Aurelia[7]. Przed wjazdem do Watykanu i zakończeniem linii na stacji Watykan linia biegnie do bramy, w której są dwa 35,5 tonowe żelazne wrota łuk bramy ozdobiony jest herbem papieża Piusa XI. Brama ta jest częścią Murów Watykańskich.[1][7]
Stacja kolejowa Watykan rozpoczyna się 20 metrów od bramy. Dworzec został zaprojektowany przez Giuseppe Momo a uroczyste otwarcie nastąpiło 1933[7].
Pociagi edytuj
Kolej Watykańska to kolej przeważnie towarowa, służy do transportu importowanych towarów. Przewozy pasażerskie mają mniejszy udział w strukturze przewozów.
4 października 1962 Papież Jan XXIII był pierwszym papieżem, który skorzystał ze stacji podczas pielgrzymki do Loreto i Assisi na tydzień przed Soborem Watykańskim II. Podczas tej pielgrzymki papież poruszał się pociągiem prezydenta Włoch. Podróż ta była relacjonowana przez Eurovision Network. Ponieważ Pius IX również pielgrzymował do Loreto lecz nie pociągiem, to podróź Jana XXIII była przełomem w podejściu Watykanu do kolei[5] Jan XXIII zorganizował również przewóz pociągiem ciała Piusa X do rodzinnej Wenecji.[7]
Papież Jan Paweł II był kilka razy na stacji jako papież pierwszy raz już niecały miesiąc 8 listopada 1979, jednakże aż do 24 stycznia 2002 nie opuścił pociągiem Rzymu[7].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Korn, Frank J. 2000. A Catholic's Guide to Rome: Discovering the Soul of the Eternal City. Paulist Press. ISBN 0-8091-3926-X. p. 49.
- ↑ Walsh, Michael J. 2005. Roman Catholicism: The Basics. Routledge. ISBN 0-415-26380-8. s. 95.
- ↑ Garwood, Duncan. 2006. Rome. Lonely Planet. ISBN 1-74059-710-9. s. 141.
- ↑ Pollard, John. 2005. Money and the Rise of the Modern Papacy. ISBN 0-521-81204-6. p. 29.
- ↑ a b Prusak, Bernard P. 2004. The Church Unfinished: Ecclesiology Through the Centuries. Paulist Press. ISBN 0-8091-4286-4. p. 271.
- ↑ Alberigo, Giuseppe, and Komonchak, Joseph A. 2003. History of Vatican II. Peeters Publishers. ISBN 90-6831-724-5. p. 76.
- ↑ a b c d e f g h Holy See Press Office. 28 January 2001. Trans. Glyn Williams. "The Vatican City State Railway."
- ↑ Reese, Thomas J. 1996. Inside the Vatican: The Politics and Organization of the Catholic Church. Harvard University Press. ISBN 0-674-93261-7. p. 203.
- ↑ Anon. 1934. The Vatican Railway. Railway Magazine. 75 (449: Nov.), p. 352 & 369.
- ↑ Chadwick, Owen. 1988. Britain and the Vatican During the Second World War. Cambridge University Press. ISBN 0-521-36825-1. p. 285.
