Świątynia Minakszi w Maduraju

Świątynia Minakszi w Madurajhinduistyczny kompleks obiektów sakralnych w Maduraj w stanie Tamilnadu w Indiach.

Świątynia Minakszi w Maduraj
Ilustracja
Złoty lotosowy staw świątyni Minakszi w Maduraj
Państwo

 Indie

Miejscowość

Maduraj

Wyznanie

hinduizm

Rodzaj

Śaktyzm, Śiwaizm tamilski

Wezwanie

Minakszi i Sundareśwara

Historia
Data budowy

XVII wiek

Położenie na mapie Tamilnadu
Mapa konturowa Tamilnadu, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Świątynia Minakszi w Maduraj”
Położenie na mapie Indii
Mapa konturowa Indii, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Świątynia Minakszi w Maduraj”
Ziemia9°55′10″N 78°07′10″E/9,919444 78,119444
Strona internetowa

Lokalizacja edytuj

Maduraj jest drugim, co do wielkości (po Ćennaj) miastem stanu Tamilnadu. Zbudowali je Pandijowie, było ich stolicą w VII-XIII w. Świątynia bogini Minakszi jest to najsławniejszy i największy obiekt kultowy w Maduraj. Zlokalizowany jest w centrum historycznej części miasta.

 
Gopura

Historia edytuj

Główne obiekty kompleksu powstały w latach 1560–1680. Artystyczny kunszt nadano jej za czasów Najaków, gubernatorów Widźajanagaru. Znaczący wkład wniósł Tirumala (panujący w latach 1623–1660).

Architektura edytuj

Świątynia reprezentuje styl drawidyjski (południowoindyjski). Tradycyjnie mury zewnętrzne posiadają cztery gopury. Kolejne obwody murów zawierają następne siedem niższych gopur.

Patroni edytuj

  • Mandir centralny poświęcony jest formie bogini Parwati w aspekcie Minakszi (której oczy mają kształt ryby, o trujących oczach, Karpiookiej[1]), będącej córką Kubery, przywódcy istot podziemi i ciemności, jednego z lokapalów.
  • Jej małżonkiem pozostaje Śiwa Sundareśwara, drugie pod względem ważności bóstwo tej świątyni[2].

Obu tym postaciom poświęcone są dwa oddzielne zbiory obiektów sakralnych i dedykowane im wewnętrzne pawilony.

Obiekty kultu edytuj

  • Aszta Śakti Mandapa (Przedsionek Ośmiu Bogiń)
  • Świątynia Minakszi zawierająca:
    • Akszapi mandapę
    • Minakszi najakan mandapę – bogini przedstawiona jest w pozycji stojącej z papuga i kwiatami
    • Mandali mandapę
    • Kilikattu mandapę
    • Sahastrastambha mandapę
    • galerię z religijnymi malowidłami ściennymi
  • Świątynia Śiwy Sundareśwary zawierająca:
    • Sundareśwara mandapę
    • Kambattadi (Kampathadi) mandapę – z posągiem byka Śiwy Nandina
    • malowidło przedstawiające boga Ganeśa, syna Śiwy
  • Undźal mandapa
  • Wasanta mandapa
  • Wirawasantaradża mandapa
  • Hala tysiąca filarów (obecnie pozostało 985)
  • Potramaradż Kulam – świątynny „Złoty staw lotosowy” (też: Sadzawka Złotych Lilii)
  • Pańć Pandawa Mandapa – zawierająca rzeźby bohaterów Mahabharaty
  • Pudu Mandapa – zawiera na kolumnach wizerunki władców z ich rodzinami i ministrami
  • Muzeum Sztuki Świątynnej (Temple Art Museum)
 
Gopura

Znaczenie religijne edytuj

Ta świątynia jest jednym z 51 sławnych „miejsc mocy” (śaktipitha) tradycji śaktyzmu. Dla tradycji hinduizmu tamilskiego jest źródłem błogosławieństw bóstwa planety Merkury, czyli Budhy.

Kalendarz świąt i rocznic edytuj

  • Zaślubiny boskiej pary – co roku bardzo uroczyście obchodzona jest rocznica zaślubin boskich kochanków, patronów świątyni (Chitrai Purnima przypadająca w kwietniu lub maju).
  • Festiwal Łodzi (przypadający w styczniu lub lutym)

Przypisy edytuj

  1. Mateusz Wierciński: Religijne funkcje kobiet w społecznościach plemiennych Indii i w hinduizmie popularnym. W: Boginie, prządki, wiedźmy i tancerki. Wizerunki kobiety w kulturze Indii. Marzenna Jakubczak (red.). Wyd. 1. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2005, s. 75. ISBN 83-242-0485-7.
  2. Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998. ISBN 83-7132-370-0.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj