Święty Szymon Słupnik (poemat Jerzego Żuławskiego)

Święty Szymon Słupnik – poemat młodopolskiego poety Jerzego Żuławskiego. Utwór jest napisany jedenastozgłoskowcem w formie monologu dramatycznego. Bohaterem jest święty Szymon, zwany Słupnikiem z tego powodu, że sporą część życia w ramach ascezy spędził na wysokiej kolumnie.

Pomiędzy niebem a ziemią, nad grzechem

i nędzą świata — samotny i święty —

stoję i czekam wielkich sądów Boga.

Tam w dole szumi miasto oszalałe,

tam rozhukaną strugą życie płynie

i grzeszna rozkosz doczesna — przeklęta;

tutaj pod niebem, na mojej wyżynie

cisza jest wielka, zaledwie zmącona

dalekich głosów rozpierzchniętem echem,

co się po krzewach suchych i po głazach

wzwyż skrada ku mnie, by u stóp mych skonać...

Zobacz też: Święty Szymon Słupnik (Tennyson).