Świeca Jabłoczkowa
Świeca Jabłoczkowa – lampa łukowa z dwiema elektrodami węglowymi ustawionymi równolegle względem siebie i kaolinowym izolatorem między nimi, bez regulatora odstępu między elektrodami[1].
Skonstruowana przez Pawła Jabłoczkowa w 1876 r.[1] Szerszej publiczności zostały zaprezentowane podczas wystawy w Paryżu w 1878 r. Było to pierwsze praktyczne elektryczne źródło światła, działające ponad 1,5 godziny. Wykorzystywane były głównie w latarniach ulicznych oraz w teatrach.
Przypisy
edytuj- ↑ a b lampa, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-11-14].
