1 Pułk Wiernych Kozaków
1 Pułk Wiernych Kozaków – oddział jazdy armii koronnej wojska I Rzeczypospolitej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1792 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| Konfederacja targowicka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj
Sformowany 7 maja 1792 z nadwornych Kozaków w drodze ustawy sejmowej[1]:
Dwa pułki kozackie, każdy z tysiąca koni złożony, z przyzwoitą liczbą właściwych takowemu gatunkowi żołnierza officyerów, sotników, attamanów w płacy do pułków przedniej straży porównanych ustanawiamy i niezwłoczny zaciąg nakazujemy.
Pułk miał składać się ze sztabu i ośmiu chorągwi[1].
W październiku 1792 1 pułk wiernych kozaków został przez władze targowickie połączone z 2 pułkiem wiernych kozaków. W wyniku połączenia utworzono Kijowski pułk lekkokonny[1]. Wiosną 1793 roku pułk został wcielony do armii rosyjskiej i przemianowany na pułk bohski[1].
Obsada personalna edytuj
Korpus oficerski składał się z komendanta w randze pułkownika, majora, adiutanta z rangą porucznika, audytora-kwatermistrza, ośmiu sotników i ośmiu chorążych[2].
pułkownik:
- Jan Potocki - rotmistrz kawalerii narodowej, starosta kaniowski i poseł poznański
major:
- Józef Perekładowski
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 483.
- ↑ Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 485.
Bibliografia edytuj
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.