Wikipedia

27 Ochotnicza Dywizja Grenadierów SS (1 flamandzka) „Langemarck”

27 Ochotnicza Dywizja Grenadierów SS (1 flamandzka) „Langemarck” – flamandzka dywizja grenadierów pancernych Waffen-SS.

27 Ochotnicza Dywizja Grenadierów SS (1 flamandzka) „Langemarck”
27. SS-Freiwilligen-Grenadier-Division „Langemarck“ (flämische Nr. 1)
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

październik 1944

Rozformowanie

maj 1945

Dowódcy
Pierwszy

SS-Obersturmbannführer Conrad Schellong

Ostatni

SS-Standartenführer Thomas Müller (oficer)

Działania zbrojne
front wschodni
kocioł kurlandzki
bitwa o Berlin
Organizacja
Numer

27

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Waffen-SS

Rodzaj wojsk

grenadierzy

Podległość

Waffen-SS

Historia edytuj

Dywizja powstała w październiku 1944 roku z rozwinięcia istniejącej od 12 miesięcy 6 Ochotniczej Brygady Szturmowej SS Langemarck, utworzonej z mniejszych flamandzkich jednostek Waffen-SS.

Brygada Langemarck walczyła na Ukrainie i w Estonii, zbierając świetne opinie niemieckiego dowództwa. Odcięta w Kurlandii została w październiku 1944 roku wycofana do Niemiec i tam rozbudowano ją w dywizję poprzez wcielenie w jej skład flamandzkich jednostek Organizacji Todt, NSKK i NSFK. W lutym 1945 dywizja trafiła w okolice Szczecina, gdzie walczyła z Armią Czerwoną. Została rozbita podczas obrony linii Odry. Jej resztki wycofały się do Berlina, gdzie zostały zniszczone.

Dowódcy edytuj

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • Marcin Bryja, Janusz Ledwoch: Jednostki Waffen SS 1939 - 1945. Warszawa: 1996. ISBN 83-86209-97-6.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=27_Ochotnicza_Dywizja_Grenadierów_SS_(1_flamandzka)_„Langemarck”&oldid=73470681”