2 Brygada Artylerii Pieszej
2 Brygada Artylerii Pieszej – jednostka artylerii Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Jan Krysiński |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Skład organizacyjny i obsada personalna edytuj
dowództwo brygady - Kock
dowódcy brygady
- pułkownik Jan Krysiński
- pułkownik Karol Weisflog
2 kompania pozycyjna[1] - Puławy
- dowódcy 2 kompanii pozycyjnej
- Jan Bujalski – do 1818
- Franciszek Piętka - do 1819
- Karol Cichocki - do 1821
- podpułkownik Franciszek Piętka
- dowódca 3 kompanii lekkiej
- Karol Weisflog
- dowódcy 4 kompanii lekkiej
- Adam Schubert - do 1818
- Jan Bujalski - do 1827
- kapitan Krzysztof Koryzna
Dowódcą artylerii pozycyjnej i lekkiej był generał brygady Jakub Redel
Mundur edytuj
Kurtka mundurowa, kroju piechoty, zielona z wyłogami, kołnierzem i rękawami czarnymi, z wypustkami pąsowymi i czarną patką na rękawach, guziki żółte metalowe z wyobrażeniem granatu z płomieniem, pod nim dwie skrzyżowane lufy armatnie[2]. Naramienniki sukienne z wyciętymi cyframi l lub 2 i podłożone żółtym suknem.
Lejbiki zielone z czarnym kołnierzem, wypustkami pąsowymi na kołnierzu i rękawach, guziki mundurowe, naramienniki jak przy kurtce[2].
Spodnie zimowe sukienne zielone z wypustką pąsową; latem czechczery. Płaszcze szare z kołnierzem czarnym, wypustką pąsową z naramiennikami. Kaszkiet z pomponem i kordonami czerwonymi, podpinka metalowa żółta z granatem, orzeł z białej blachy, pod nim dwie lufy armatnie[2].
Furażerka zielona z czarnym lampasem i trzema pąsowymi wypustkami[2]. Felcechy z czerwonymi pomponami. Wszystkie lederwerki biało kredowane. Na patrontaszu granat metalowy żółty o trzech płomieniach[2].
Ubiór oficerów podobny do ubioru oficerów piechoty pełniących służbę konno z uwzględnieniem kolorów artylerii konnej.
Osiodłanie i czaprak kroju jak dla oficerów piechoty, pełniących służbę konno. Kolor sukna zielony, galony złote po ich brzegach, wypustki pąsowe[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830. Poznań: Wydaw. Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3.
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.
- Marian Kukiel, Historia wojskowości w Polsce, Wyd. Orbis, Londyn 1949.