2 Kompania Komandosów
2 Kompania Komandosów (2 Kompania Commando) / 111 Kompania Ochrony Mostów[a] – polska jednostka sił specjalnych sformowana we Włoszech w 1944 roku. Składała się z polskich oficerów i podoficerów z 3 Dywizji Strzelców Karpackich oraz ochotników włoskich i jugosłowiańskich. Była podporządkowana 2 Korpusowi Polskiemu. Od czerwca 1944 roku wraz z 1 samodzielną kompanią Commando tworzyła Zgrupowanie Commando.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
por. Feliks Kępa |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Podległość |
2 Korpus Polski (1944) Zgrupowanie Commando, Pułk Ułanów Karpackich |
Działania bojowe
edytuj9 lipca przeszła chrzest bojowy, zdobywając Monte Freddo. 18 lipca jako pierwsza polska jednostka weszła do Ankony. 21 lipca została wycofana do odwodu II Korpusu.
Od 29 lipca dołączona do pułku ułanów karpackich wzięła udział w walkach nad rzekami Cesano i Metauro. Od 30 sierpnia do 2 września kompania uczestniczyła w zdobyciu Pesaro i przełamaniu Linii Gotów. Pod wpływem nacisków ze strony rządu włoskiego 18 października kompania została rozwiązana[1].
W trakcie walk kompania poniosła straty wynoszące 14 zabitych i 29 rannych.
Organizacja i obsada personalna kompanii (stan na 3 czerwca 1944 r.)
edytuj- Dowódca kompanii – por. Feliks Kępa (VM)
- Zastępca dowódcy – ppor. Edward Jan Zalewski
1 pluton
- Dowódca – ppor. Tadeusz Zontek
- Zastępca dowódcy – kpr. pchor Tadeusz Kowalewski
- Dowódcy drużyn - kpr. Guido Dubois, kpr. Maksymilian Gabara (†26 VIII 1944 Ferriano Sant'Angelo), kpr. Tadeusz Jankowski (†29 VIII 1944 Novilara)
2 pluton
- Dowódca – plut.pchor. Adam Hodur (VM)
- Zastępca dowódcy – plut. Aleksander Złotecki (†19 VIII 1944 San'Andrea di Suaza)
- Dowódcy drużyn - kpr. pchor. Zbigniew Przybyszewski, kpr. Mario Lorenzo, st. strz. pchor. Zygmunt Piątkiewicz
3 pluton
Uwagi
edytuj- ↑ Nazwa "111 Kompania Ochrony Mostów" została przyjęta w celu dezinformacji Niemców, ale również ukrycia przed cywilnymi i wojskowymi władzami włoskimi właściwego wykorzystania kompanii. Umowa wojskowa pomiędzy władzami alianckimi, a władzami Królestwa Włoch nie przewidywała formowania i walki regularnych oddziałów wojskowych poza bezpośrednią podległością dowództwa włoskiego.
Przypisy
edytuj- ↑ Moraczewski 2022 ↓, s. 144.
- ↑ Moraczewski 2022 ↓, s. 221.
Bibliografia
edytuj- Grzegorz Korczyński: Polskie oddziały specjalne w II wojnie światowej. Warszawa: Bellona, 2006, s. 102-103. ISBN 83-11-10280-5.
- Igor Moraczewski: Komandosi Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w latach 1942—1947. Warszawa: Tetragon, 2022. ISBN 978-83-66687-26-4.
Linki zewnętrzne
edytuj- haoz.republika.pl/smrokowski. haoz.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-16)].