3 Pułk Strzelców im. Józefa Poniatowskiego

3 Pułk Strzelców im. Józefa Poniatowskiego – oddział piechoty sformowany we Włoszech w 1918 roku, w ramach Armii Polskiej we Francji, z jeńców armii austro-węgierskiej i Armii Cesarstwa Niemieckiego narodowości polskiej.

3 Pułk Strzelców
im. Józefa Poniatowskiego
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1919

Patron

Józef Poniatowski

Tradycje
Kontynuacja

1 instrukcyjny pułk Grenadierów–Woltyżerów
42 pp

Organizacja
Rodzaj wojsk

piechota

Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj

W ostatnich dniach grudnia 1918 i na początku stycznia 1919 w obozie Santa Maria Capua Vetere zorganizowano 12 kompanijny 3 Pułk Strzelców im. Józefa Poniatowskiego[1][2][a].

Żołnierze pułku edytuj

Dowódcy pułku
stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby kolejne stanowisko
kpt. Witold Wartha XI 1918[2]

Uwagi edytuj

  1. Zakrzewski pisze: J. Żołna (Zarys historii wojennej 42 pułku piechoty, Warszawa 1929, s. 5) przypisuje mu nazwę 3 Pułku Strzelców im. ks. Józefa Poniatowskiego; jednakże w wykazie jednostek Armii Polskiej podległych dowództwu gen. Józefa Hallera, sporządzonym przez D. Radziwiłłowicza (op.cit., s. 85-86) pułk o takiej nazwie nie figuruje[2]. Jest jednak przy tym niekonsekwentny, gdyż na s.42 tej samej pozycji pisze:W miarę napływania ochotników w grudniu rozpoczęto organizację Pułku Strzelców im. Bartosza Głowackiego - dowódca por. Walenty Górski, a na s. 45: W grudniu 1918 r. w obozie Santa Maria Capua Vetere, pojawił się rozkaz zarządzający sformowanie pułku strzelców. Jego efektem było utworzenie Pułku Strzelców Polskich im. Bartosza Głowackiego. Dowódcą pułku został kpt. Witold Wartha.

Przypisy edytuj

  1. Żołna 1929 ↓, s. 5.
  2. a b c Zakrzewski 2016 ↓, s. 45.

Bibliografia edytuj