5 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego
5 Samodzielna Eskadra Lotnictwa Łącznikowego (5 elł) – pododdział lotnictwa łącznikowego ludowego Wojska Polskiego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Seriuk |
| Organizacja | |
| Numer |
poczty polowej: 27935 |
| Rodzaj wojsk | |
Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj
Sformowana drugiej połowie sierpnia 1944 roku w Przywołżańskim Okręgu Wojskowym[1]. Na początku września 1944 roku jednostka przebazowana została do Polski i 11 września wcielona do Wojska Polskiego[1]. Znajdowała się w dyspozycji Szefostwa Łączności WP[1]. Bazowała na lotniskach: Nasutów, Tomaszów Lubelski i Dęblin. W listopadzie przebazowała się do Lublina[1]. 1 maja 1945 roku w eskadrze było 96 ludzi i 10 samolotów Po-2[1].
We wrześniu 1945 roku rozformowano 5 Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego[1].
Działania eskadry edytuj
Eskadra wykonywała loty na zapleczu frontu, przewoziła oficerów Naczelnego Dowództwa i Sztabu Głównego WP do jednostek wojskowych. Przewoziła też przedstawiciele naczelnych władz państwowych na trasach: z Lublina do Białegostoku, Siedlec, Rzeszowa, Przemyśla, Włodawy, Chełma i Hrubieszowa[1].
Obsada personalna eskadry edytuj
- dowódcy eskadry:
- mjr Seriuk
- mjr Choroszajłow
- zastępca dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych — ppor. Skrocki
- szef sztabu eskadry:
- kpt. Fiodorow
- ppor. Kostrolinow
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.