9K114 Szturm (kod NATO: AT-6 Spiral) – system przeciwpancernych pocisków kierowanych II generacji powstały na przełomie lat 60. i 70. XX wieku w ZSRR. Zasadniczym elementem zestawu jest pocisk 9M114 Kokon.

9M114 Kokon
Ilustracja
Odpalenie ppk 9M114 Kokon
Państwo

 ZSRR

Rodzaj

przeciwpancerny pocisk kierowany

Przeznaczenie

przeciwpancerna

Długość

1830 mm

Średnica

130 mm

Rozpiętość

300 mm

Masa

31,4 kg

Napęd

2 silniki rakietowe

Prędkość

350–400 m/s

Zasięg

400–5000 m

Naprowadzanie

półautomatyczne, radiokomendowe

Masa głowicy

5,3 kg

Typ głowicy

kumulacyjno-odłamkowy

Historia

edytuj

Prace nad nowym systemem przeciwpancernych pocisków kierowanych (ppk) rozpoczęto w roku 1968. Nowy system miały być uzupełnieniem 9K111 Fagot i 9K113 Konkurs. O ile Fagot był systemem przenośnym, a nośnikiem 9K113 Konkurs miały być wozy bojowe to nowy system Szturm miał przede wszystkim stanowić uzbrojenie śmigłowców Mi-24. Jednakże w późniejszym czasie stworzono także wersję dla wozów bojowych. Wariant śmigłowcowy otrzymał oznaczenie 9K114 Szturm-W, natomiast wariant samobieżny – 9K114 Szturm-S. Prace nad zestawem rakietowym prowadzono w biurze projektowym K.B. Maszinostrojenia pod kierownictwem S.P. Niepobiedimego. Pierwsze próby z odpaleniem pocisku 9M114 odbyły się w roku 1970. 23 września 1973 roku oblatano pierwszy śmigłowiec Mi-24W, przystosowany do odpalania nowych ppk. W kolejnych latach dopracowywano konstrukcję i ostatecznie Mi-24W do służby wszedł w marcu 1976 roku[1].

W latach 80. XX wieku podjęto prace nad modernizacją zestawu Szturm. Owocem tych prac jest pocisk 9M120 Ataka-W[1].

Konstrukcja

edytuj

Zestaw 9K114 Szturm składa się z kilku elementów: hermetycznej wyrzutni rurowej (pełniącej jednocześnie rolę transportera pocisku), pocisku 9M114 Kokon (z ładunkiem kumulacyjno-odłamkowym) i stacji kierowania ogniem Raduga-Sz. Resurs zestawu przeciwpancernego Szturm oceniono na 10 lat, z gwarancją zachowania sprawności na poziomie 0,98. Radiokomendowe naprowadzanie pocisku na cel odbywa się półautomatycznie. Zadaniem operatora po odpaleniu pocisku jest utrzymywanie marki centralnej celownika na celu, torem lotu pocisku kieruje zaś układ automatyczny. Stabilizacja pocisku w locie realizowana jest poprzez ruch obrotowy wokół jego osi poprzecznej. Napęd pocisku składa się z dwóch silników rakietowych, przy czym silnik startowy pracuje tylko w wyrzutni i później jest odrzucany[1][2].

Nośniki

edytuj

Śmigłowce

edytuj

Zestawy 9M114 Szturm zamontowano też na prototypach śmigłowców: Ka-50, W-3U Salamandra i W-3WB Huzar.

Wozy bojowe

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Jerzy Gruszczyński, Michał Fiszer. Przeciwpancerny pocisk kierowany 9M114. „Lotnictwo”. 9/2004, s. 62-63. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1732-5323. 
  2. Igor Witkowski: Broń przeciwpancerna. Wyd. I. Warszawa: Lampart, 1996, s. 87-89. ISBN 83-86776-25-0.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj