Abd ar-Rahim Mahmud

Abd ar-Rahim Mahmud, arab. عبد الرحيم محمود (ur. 1913, zm. 13 lipca 1948 pod Nazaretem) - arabski poeta pochodzenia palestyńskiego, uczestnik powstania arabskiego w Palestynie w latach 1936–1939, zamachu stanu Raszida Alego al-Kilaniego w Iraku oraz I wojny izraelsko-arabskiej.

Abd ar-Rahim Mahmud
Data urodzenia

1913

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1948
okolice Nazaretu

Zawód, zajęcie

poeta

Życiorys edytuj

Był Arabem z Palestyny. Brał udział w arabskim powstaniu w Palestynie w latach 1936–1939, walcząc w oddziale Abd ar-Rahima al-Hadżdża Muhammada[1]. Po stłumieniu powstania zbiegł do Iraku, gdzie pozostał do 1941. Brał udział w zamachu stanu al-Kilaniego i oficerów o panarabskich poglądach[1]. Opuścił Irak, kiedy rząd al-Kilaniego został obalony przez Brytyjczyków w operacji Sabine.

W 1947 Abd ar-Rahim Mahmud wziął udział w I wojnie izraelsko-arabskiej. 13 maja 1948 zginął w jednej z potyczek w rejonie Nazaretu[2].

Twórczość edytuj

Mahmud był w poezji uczniem Ibrahima Tukana, z którym również się przyjaźnił. Najważniejszym tematem jego twórczości była walka palestyńskich Arabów o samodzielne państwo. W swoich wierszach wyrażał dumę z arabskiego pochodzenia, sławił kulturę arabską. Podkreślał, że czuje się członkiem jednego narodu arabskiego, dopiero później Palestyńczykiem[2]. Pisał podniosłym, patetycznym stylem, równocześnie jego dzieła przepojone były pesymizmem i goryczą, co odróżnia jego dzieła od utworów Tukana[2]. W wierszach upamiętniał śmierć Izz ad-Dina al-Kassama i Farhana as-Sadiego[3], pisał utwory na cześć Abd ar-Rahima al-Hadżdża Muhammada. Wzywał do świętej wojny i zapowiadał, że będzie w stanie poświęcić również własne życie[1]; myśl tę wyłożył w elegii Męczennik, jednym ze swoich najpopularniejszych wierszy[2]. W swoich patriotycznych utworach odnosił się także do wydarzeń z niedawnej historii Bliskiego Wschodu, np. I wojny światowej (sugerował, że Wielka Brytania mogła pokonać Imperium Osmańskie jedynie dzięki postawie żyjących pod panowaniem tureckim Arabów)[4].

Obok Ibrahima Tukana i Abu Salmy uważany jest za najwybitniejszego palestyńskiego poetę lat 30 i 40. XX w.[5], tzw. „pokolenia walki”[6].

Przypisy edytuj

  1. a b c K. Sulaiman, Palestine and Modern Arab Poetry, Zed Books, 1984, s.31-32.
  2. a b c d J. Bielawski, K. Skarżyńska-Bocheńska, J. Jasińska, Nowa i współczesna literatura arabska XIX i XX w. Literatura arabskiego Wschodu, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978, s. 388-389.
  3. K. Sulaiman, Palestine and Modern Arab Poetry, Zed Books, 1984, s.29.
  4. K. Sulaiman, Palestine and Modern Arab Poetry, Zed Books, 1984, s.26.
  5. K. Sulaiman, Palestine and Modern Arab Poetry, Zed Books, 1984, s. 194.
  6. J. Bielawski, K. Skarżyńska-Bocheńska, J. Jasińska, Nowa i współczesna literatura arabska XIX i XX w. Literatura arabskiego Wschodu, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978, s. 386.