Adam Dworzycki
Adam Dworzycki herbu Nowina – szlachcic pochodzący z województwa ruskiego, jeden z oficerów wojsk Jerzego Mniszcha prowadzącego na carski tron Dymitra I. Początkowo był rotmistrzem chorągwi petyhorskiej, lecz z czasem awansował na pułkownika, regimentarza, a finalnie na hetmana armii carskiej. W bitwie pod Nowogrodem Siewierskim zasłynął z odwagi i waleczności, dzięki czemu zaskarbił sobie łaskę cara i aprobatę żołnierzy. Wskutek rebelii, którą wywołali spiskujący przeciw Dymitrowi bojarzy na czele z braćmi Szujskimi, hetman dostał się do niewoli moskiewskiej i jego dalsze losy pozostają nieznane. Prawdopodobnie został internowany jako jeden z polskich zakładników cara Wasyla Szujskiego[1].
Obecność w kulturze edytuj
Postać Adama Dworzyckiego występuje w cyklu powieści Jacka Komudy pt. „Samozwaniec”, gdzie jego postać została przedstawiona jako Adam Dworycki[2]. Prawdopodobnie wskutek błędnego zapisu historycznego, z którego autor powieści zapewne korzystał[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Janusz Byliński, Stanisław Borsza: Cara moskiewskiego wyprawa naonczas do Moskwy z panem wojewodą sendomirskim i z inszym rycerstwem Anno Domini 1604, „NAPIS” (Seria VII), Warszawa 2001, s. 95-99.
- ↑ Jacek Komuda, Samozwaniec, t. t. 1, Lublin: Fabryka Słów, 2011, s. 488.
- ↑ Kasper Niesiecki, Korona polska przy złotej wolności starożytnymi wszystkich katedr, prowincji i rycerstwa klejnotami... ozdobiona, potomnym zaś wiekom na zaszczyt i nieśmiertelną sławę pamiętnych w tej ojczyźnie synów podana... roku wolności ludzkiej przez wcielonego Boga windykowanej 1728, Lwów: Collegium Lwowskiego Societatis Jesu, 1728–1743, s. 112.