Adam Wierciak
Adam Edward Leopold Wierciak (ur. 13 października 1894 w Jodłówce, zm. 17 października 1970) – pułkownik uzbrojenia, inżynier Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 pułkownik uzbrojenia
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 października 1894 |
|---|---|
| Data śmierci |
17 października 1970 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef służby materiałowej |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Adam Edward Leopold Wierciak urodził się 13 października 1894 w Jodłówce, pow. brzeskim, w rodzinie Jakuba[1]. 18 marca 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 marca tego roku podporucznikiem artylerii. Pełnił wówczas służbę w 2 Krakowskim pułku artylerii polowej[2]. Następnie służył w 1 pułku artylerii górskiej. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami i został odznaczony Orderem Virtuti Militari[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 270. lokatą w korpusie oficerów artylerii[4]. W 1923 był odkomenderowany z macierzystego pułku na studia na Politechnice Lwowskiej[5]. W następnym roku, po zakończeniu studiów, wrócił do pułku[6]. 1 grudnia 1924 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 88. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]. W lipcu 1925 został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii z równoczesnym wcieleniem do Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr 1 w Warszawie i przydziałem do Artyleryjskiej Komisji Doświadczalnej[8]. Następnie pełnił służbę w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia[9] (Centrala Badań Poligonowych w Rembertowie). 2 grudnia 1930 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 7. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia[10]. W marcu 1931 został przeniesiony do Departamentu Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko referenta[11][12]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Kierownictwa Zaopatrzenia Uzbrojenia na stanowisko szefa wydziału[13], a z dniem 1 października tego roku został przesunięty na stanowisko zastępcy kierownika Zaopatrzenia Uzbrojenia[14]. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 5. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia[15][16]. W marcu 1939 pełnił służbę w Biurze Przemysłu Wojennego MSWojsk. w Warszawie na stanowisku szefa Wydziału Organizacji[17]. W czasie kampanii włoskiej walczył na stanowisku szefa służby materiałowej 2 Korpusu Polskiego[18].
Był żonaty z Marią z Müllerów (1897–1953).
Zmarł 17 października 1970. Został pochowany na cmentarzu parafialnym przy ul. Jagiellońskiej w Zielonce (sektor E-20-18)[19].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5000[20]
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[21][22]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[23]
- Złoty Krzyż Zasługi (18 lutego 1939)[24]
- Srebrny Krzyż Zasługi (30 listopada 1929)[25][23]
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino[26]
- Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (Wielka Brytania)[26]
Przypisy edytuj
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-09-26].
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919 roku, s. 878.
- ↑ Lewandowski 1929 ↓, s. 23.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 205.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 775, 823.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 695, 747.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 743.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 71 z 8 lipca 1925 roku, s. 364.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 442, 507.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 331.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 112.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 298, 444.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 169.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 256.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 379.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 353.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 441.
- ↑ Żaroń 1981 ↓, s. 260.
- ↑ Cmentarz parafialny w Zielonce - wyszukiwarka osób pochowanych [online], zielonka.grobonet.com [dostęp 2021-09-26].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 775.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931 roku, s. 365.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 298.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 290, poz. 680 „za zasługi na polu rozwoju przemysłu wojennego”.
- ↑ a b Wierciak, Adam Edward Leopold [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-09-26].
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Lewandowski: Zarys historji wojennej 1-go pułku artylerii górskiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-08-16].