Adranus
Adranus lub Adranos (gr. Αδρανός) – w mitologii rzymskiej bóg ognia czczony na Sycylii przez jej rdzennych mieszkańców – Sykulów.
| bóg ognia | |
| |
| Siedziba |
pod Etną |
|---|---|
| Teren kultu | |
| Szczególne miejsce kultu |
okolicach miasta Adrano (starożytne Adranus) |
Oddawano mu cześć przede wszystkim w okolicach miasta Adrano (staroż. Adranus), w pobliżu Etny[1]. Miał zamieszkiwać pod wulkanem, zanim został stamtąd wypędzony przez Hefajstosa/Wulkana. Poświęconym mu zwierzęciem był zapewne pies, o czym świadczy wzmianka u Klaudiusza Eliana o tysiącu świętych psów, hodowanych w pobliżu jego świątyni[2]. Za kochankę Adranusa uchodziła nimfa Talia; według jednej z wersji mitu para ta była rodzicami Palików (w innych wersjach uchodzących za synów Zeusa).
Niektórzy badacze wskazują na możliwe podobieństwa między Adranusem a perskim bóstwem Adarem i fenickim Adramelechem; obydwaj są kojarzeni z ogniem i słońcem[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Plutarch, Timoleon 12
- ↑ Elian, Hist. Anim. xi. 20
- ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, page 20 (v. 1). [dostęp 2005-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-12-18)].