Alabastron

starożytna naczynie na perfumy

Alabastron (stgr. ἀλάβαστρον) – starożytne naczynie toaletowe w kształcie cylindrycznej, gruszkowatej buteleczki ze spłaszczonym wylewem[1]. Na wylewie tym rozcierano pachnidła (wonne olejki). Posiadało zwykle zaokrąglone dno i dwa uszka do zawieszania. Naczynie znane i używane w starożytnym Egipcie i Grecji i na Bliskim Wschodzie. Często ozdabiane malowidłami, rzadziej rzeźbione[2].

Alabastron

Nazwę swą zawdzięcza materiałowi z którego był wyrabiany, tj. z alabastru. Alabastrony wyrabiane były również z gliny lub szkła[2].

PrzypisyEdytuj

  1. Alabastron, [w:] Zdzisław. Piszczek, Mała encyklopedia kultury antycznej, wyd. 5, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 28, ISBN 83-01-03529-3, OCLC 16113428 [dostęp 2021-01-18].
  2. a b Alabastron, [w:] Bania Zbigniew, Jędryczko Małgorzata, Sztuka świata. T. 17, Słownik terminów : A -K, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 18, ISBN 978-83-213-4726-4, OCLC 829853214 [dostęp 2021-01-18].