Alaksandr Jakabson
Alaksandr Sierafimawicz Jakabson (biał. Аляксандр Серафімавіч Якабсон[a], ros. Александр Серафимович Якобсон, Aleksandr Sierafimowicz Jakobson, ur. 18 kwietnia 1951 w Homlu) – białoruski polityk i inżynier budownictwa, zajmujący liczne stanowiska w organach administracji państwowej Białoruskiej SRR i Republiki Białorusi; w swojej karierze politycznej był m.in. głową administracji miast Swietłahorsk i Homel, obwodu homelskiego, wielokrotnym deputowanym parlamentu; obecnie zajmuje posadę przewodniczącego Komitetu Kontroli Państwowej Republiki Białorusi.
| Pełne imię i nazwisko |
Alaksandr Sierafimawicz Jakabson |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 kwietnia 1951 |
| Przewodniczący Komitetu Kontroli Państwowej Republiki Białorusi | |
| Okres |
od 28 grudnia 2010 |
| Poprzednik | |
| Członek Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi II, III i IV kadencji | |
| Okres |
od 19 grudnia 2000 |
| Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji | |
| Okres |
od 27 listopada 1996 |
| Poprzednik |
stanowisko utworzone |
| Deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII i XIII kadencji | |
| Okres |
od 1990 |
| Przynależność polityczna |
bezpartyjny, frakcja „Zgoda” (XIII kadencja) |
| Przewodniczący Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego | |
| Okres |
od kwietnia 2010 |
| Przewodniczący Homelskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego | |
| Okres |
od 17 marca 1998 |
| Przewodniczący Swietłahorskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego | |
| Okres |
od 1986 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Wykształcenie i praca edytuj
Urodził się 18 kwietnia 1951 roku w mieście Homel, w obwodzie homelskim Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1973 roku ukończył Białoruski Instytut Inżynierów Transportu Kolejowego ze specjalnością „Budownictwo przemysłowe i cywilne”, uzyskując wykształcenie inżyniera budownictwa. W 1991 roku ukończył Miński Instytut Politologii i Zarządzania Społecznego KPB, uzyskując wykształcenie politologa. Ponad 10 lat pracował w branży budowlanej. W latach 1975–1977 był mistrzem budowlanym w zakładach „Kandałaksztransstroj” w mieście Kandałaksza w obwodzie murmańskim w Rosyjskiej FSRR, a także w Zakładach Nr 10 Ministerstwa Budownictwa Przemysłowego Białoruskiej SRR. Odbył służbę wojskową w szeregach Armii Radzieckiej. W latach 1977–1978 był majstrem, w latach 1978–1985 – starszym majstrem, głównym inżynierem Specjalizowanego Zarządu Budowlanego Nr 214 Zjednoczenia „Gomielsielstroj”. W latach 1985–1986 pełnił funkcję instruktora wydziału budownictwa Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego Komunistycznej Partii Białorusi[1][2].
Działalność polityczna edytuj
W 1986 roku rozpoczął pracę w organach władzy państwowej. W latach 1986–1996 pracował jako przewodniczący Komitetu Wykonawczego Swietłahorskiej Miejskiej Rady Deputowanych, przewodniczący Swietłahorskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego[1][2]. W latach 1990–1995 był deputowanym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji. Pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Architektury, Budownictwa, Produkcji Materiałów Budowlanych i Gospodarki Mieszkaniowo-Komunalnej Miasta i Wsi[1].
W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji ze swietłahorskiego-leninskiego okręgu wyborczego nr 107[3]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego[4]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Budownictwa Państwowego i Samorządu Lokalnego[5]. Był bezpartyjny[3], należał do popierającej prezydenta Alaksandra Łukaszenkę frakcji „Zgoda”. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Łotewskiej[6]. Poparł dokonaną przez prezydenta kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[7]. Należał w niej do Stałej Komisji ds. Budżetu i Finansów. Od maja 1997 do kwietnia 2001 roku pełnił funkcję pierwszego zastępcy przewodniczącego Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego. Od 17 marca 1998 roku był przewodniczącym Homelskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego, od kwietnia 2001 roku – przewodniczącym Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2000 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[8]. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 21 listopada 2000 roku[9].
Od 19 grudnia 2000 roku był członkiem Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi II kadencji. Pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Polityki Regionalnej[10]. Od 15 listopada 2004 był członkiem Rady Republiki III kadencji. Reprezentował w niej obwód homelski, pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Polityki Regionalnej i Samorządu Lokalnego[11]. Od 31 października 2008 roku był członkiem Rady Republiki IV kadencji. Reprezentował ten sam obwód i pełnił w niej funkcję członka samej komisji. 28 grudnia 2010 roku przedterminowo zrzekł się członkostwa w Radzie Republiki[12]. Tego samego dnia został zdymisjonowany ze stanowiska przewodniczącego Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego i mianowany na przewodniczącego Komitetu Kontroli Państwowej Republiki Białorusi[2].
Odznaczenia i nagany edytuj
- Order Ojczyzny III klasy;
- Order Honoru;
- 10 medali jubileuszowych;
- Gramota Pochwalna Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi;
- dwie Gramoty Pochwalne Rady Ministrów Republiki Białorusi[2], w tym jedna z 28 maja 2003 roku – za wieloletnią sumienną pracę i wielki osobisty wkład w organizację budowy pierwszego etapu Republikańskiego Naukowo-Praktycznego Centrum Medycyny Radiacyjnej i Ekologii Człowieka[13];
- Tytuł „Honorowy Obywatel Miasta Swietłahorska”;
- Podziękowanie Prezydenta Republiki Białorusi;
- Order Białoruskiego Kościoła Prawosławnego Św. Cyryla Turowskiego I klasy;
- Order Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Św. Równego Apostołom Wielkiego Księcia Włodzimierza III klasy;
- Order Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Świętego Mnicha Sergiusza Rodoneżskiego III klasy[2].
Alaksandr Jakabson otrzymał 10 lipca 2003 roku naganę od prezydenta za niewypełnienie poleceń Głowy Państwa dot. zabezpieczenia pełnej i terminowej wypłaty wypracowanej płacy pracownikom branży przemysłu rolnego republiki i spłaty zadłużenia wobec ludności i organizacji gospodarki wiejskiej za zdaną produkcję gospodarki wiejskiej, a także za falsyfikację danych sprawozdawczych dotyczących tego zagadnienia[14].
Życie prywatne edytuj
Alaksandr Jakabson jest żonaty, ma syna[1]. W 1995 roku mieszkał w Swietłahorsku[3].
Uwagi edytuj
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Аляксандар Серафімавіч Якабсон (czyt. Alaksandar Sierafimawicz Jakabson).
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Якобсон Александр Серафимович. who.bdg.by. [dostęp 2017-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-27)]. (ros.).
- ↑ a b c d e А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 28 декабря 2010 г. № 691. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2010-12-28. [dostęp 2019-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-27)]. (ros.).
- ↑ a b c Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №35-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-29)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-12)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
- ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
- ↑ В. Попов: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 21 ноября 2000 г. №5-П2/I. pravo.levonevsky.org, 2000-11-21. [dostęp 2019-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-18)]. (ros.).
- ↑ Якобсон Александр Серафимович. Rada Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2017-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-31)]. (ros.).
- ↑ Якобсон Александр Серафимович. Rada Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2017-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-31)]. (ros.).
- ↑ Якобсон Александр Серафимович. Rada Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2017-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-31)]. (ros.).
- ↑ Г. Навіцкі: Пастанова Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь ад 23 мая 2003 г. № 686. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2003-05-28. [dostęp 2018-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)]. (biał.).
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 10 июля 2003 г. №303. laws.newsby.org, 2003-07-10. [dostęp 2019-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-27)]. (ros.).