Alaksiej Dzikawicki
Alaksiej Dzikawicki (biał. Аляксей Дзікавіцкі; ur. 1973 w Pińsku) – białoruski dziennikarz, wieloletni korespondent Radia Swaboda, od 2001 roku zamieszkujący w Polsce; od 2007 roku szef redakcji programów informacyjnych w nadającej z Polski białoruskojęzycznej stacji telewizyjnej Biełsat TV, redaktor i wydawca programu Abjektyu; od 2013 roku członek Rady Białoruskiej Republiki Ludowej, uważającej się za rząd Białorusi na uchodźstwie.
 Alaksiej Dzikawicki podczas demonstracji w Warszawie przeciwko Alaksandrowi Łukaszence, 24 maja 2004 | |
| Data i miejsce urodzenia |
1973 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
| Miejsce zamieszkania | |
| Narodowość | |
| Stanowisko |
szef redakcji programów informacyjnych |
| Pracodawca | |
| Partnerka |
Alena Dzikawicka |
| Dzieci |
syn |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Członek Rady Białoruskiej Republiki Ludowej | |
| Okres |
od 2013 |
Życiorys edytuj
Młodość i działalność na Białorusi edytuj
Urodził się w 1973 roku w Pińsku, w obwodzie brzeskim Białoruskiej SRR, ZSRR[1]. Jego ojciec był Białorusinem z Polesia, matka – Mordwinką z Uralu. Wychowywał się u dziadka i babki na wsi pod Pińskiem. Do pójścia do szkoły potrafił mówić wyłącznie w poleskim dialekcie języka białoruskiego. W młodości czytał twórczość Uładzimira Karatkiewicza, Wasila Bykaua, słuchał zespołu muzycznego Mroja. Odczuwał nienawiść do systemu radzieckiego, co, jego zdaniem, uświadomiło mu i wzmocniło w nim poczucie białoruskiej tożsamości narodowej. 7 listopada 1990 roku na placu Lenina w Pińsku po raz pierwszy uczestniczył w demonstracji przeciwko komunizmowi i za niepodległość Białorusi. Trzymał wówczas w rękach transparent z napisem Wielki październik uczynił nas niewolnikami i biało-czerwono-białą flagę Białorusi, uszytą przez jego matkę z prześcieradła i zerwanej wcześniej flagi Białoruskiej SRR[2].
W 1994 roku ukończył Instytut Wiedzy Współczesnej w Mińsku ze specjalnością „ekonomia”. Pracował w przedsiębiorstwie obróbki drewna „Pinskdreu” w Pińsku i w Białoruskim Komitecie Helsińskim[3]. Od połowy lat 90. pracował jako dziennikarz, pisząc dla niezależnych czasopism Białorusi. Od 1997 roku[1] był korespondentem Radia Swaboda w Pińsku[4] i w obwodzie brzeskim[1]. Pełnił funkcję redaktora naczelnego lokalnej pińskiej gazety. W 2001 roku napisał w niej artykuł na temat, jego zdaniem, planowanych przez władze fałszerstw w trakcie wyborów prezydenckich. Został aresztowany i tydzień znajdował się w więzieniu w Pińsku. Kontaktowali się z nim funkcjonariusze białoruskiego KGB, rozpoczęto przeciwko niemu sprawę karną. W tym samym roku Alaksiej Dzikawicki podjął decyzję o wyjeździe wraz z rodziną do Polski. Wkrótce potem jego nazwisko znalazło się na liście poszukiwanych przez wymiar sprawiedliwości Białorusi[4].
Działalność w Polsce edytuj
Alaksiej Dzikawicki otrzymał w Polsce status uchodźcy[4]. Pracował jako korespondent Radia Swaboda w tym kraju[1]. W latach 2003–2004 był wydawcą i redaktorem naczelnym „Akcentu Białoruskiego” – skierowanego do Polaków czasopisma o Białorusi i stosunkach polsko-białoruskich (ukazały się dwa numery: marzec-kwiecień 2003 oraz styczeń-luty 2004)[5]. W 2007 roku przyjął propozycję tworzenia redakcji programów informacyjnych w nowo utworzonej, nadającej z Polski białoruskojęzycznej stacji telewizyjnej Biełsat TV. Był także redaktorem i wydawcą programu Abjektyu (pol. Obiektyw). Nie planuje ponownej wizyty w Pińsku, mimo że jego sprawa została umorzona[4].
W czerwcu 2013 roku został członkiem Rady Białoruskiej Republiki Ludowej – istniejącego od 1918 roku tworu politycznego uważającego się za rząd Białorusi na uchodźstwie[6].
Poglądy edytuj
Według słów Alaksieja Dzikawickiego, praca w Biełsacie stanowi dla niego nie tylko możliwość informowania współobywateli o tym, co w rzeczywistości dzieje się w kraju, ale także szansę sformowania nowego pokolenia białoruskich dziennikarzy, wiedzących jak tworzyć niezależną i obiektywną telewizję. Jego zdaniem Białorusini będą mieli nieograniczony dostęp do informacji dopiero wtedy, gdy dokonają właściwego wyboru politycznego[1].
Życie prywatne edytuj
Alaksiej Dzikawicki jest żonaty z Aleną Dzikawicką[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Alaksiej Dzikawicki. Biełsat TV. [dostęp 2016-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (biał. • pol. • ros.).
- ↑ Аляксей Дзікавіцкі: “Глядзець навокал з уласнай пэрспэктывы”. budzma.org, 2009-10-27 00:05. [dostęp 2016-03-02]. (biał.).
- ↑ Аляксей Дзікавіцкі. Radyjo Swaboda, 2008-01-15 18:14. [dostęp 2016-03-02]. (biał.).
- ↑ a b c d Rafał Geremek, Jarosław Murawski. Biełsatowcy z TVP. „Newsweek Polska”. 5, s. 72–74, 1 lutego 2009. Warszawa: Axel Springer Polska. ISSN 1642-5685. [dostęp 2016-03-02].
- ↑ a b „Akcent Białoruski. Czasopismo o Białorusi i stosunkach polsko-białoruskich” Nr 1 (marzec-kwiecień 2003) i Nr 2 (styczeń-luty 2004).
- ↑ Szef programów informacyjnych Biełsatu członkiem Rady Białoruskiej Republiki Ludowej. Biełsat TV, 2013-06-03 10:57. [dostęp 2016-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].