Aldona Mickiewicz
Aldona Mickiewicz (ur. 12 sierpnia 1959 w Oświęcimiu) – polska malarka.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
Życiorys edytuj
W latach 1979–1984 studiowała malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie (dyplom uzyskała w pracowniach Stanisława Rodzińskiego i Zbyluta Grzywacza, w latach 1980–1984 uczęszczała na wykłady z filozofii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie.
W latach 80. uczestniczyła w ruchu kultury niezależnej, za co w 2016 roku została uhonorowana medalem Dziękujemy za wolność[1].
"Aldona Mickiewicz od początku swojej artystycznej drogi jest wierna gatunkowi martwej natury, a także – z uporem, konsekwentnie, pędzlem, słowem i piórem – broni potrzeby realizmu, rozumianego nie tylko jako imitatio naturae, ale jako język, który niejako „wskrzesza” rzeczywistość, przywraca ład i porządek świata."[2]
"Sztuka Aldony Mickiewicz pozostaje specyficzną manifestacją kobiecej wrażliwości, której przejawem jest zmaterializowana w pieszczonych z rzadką czułością drobiazgach pamięć tego, co najbardziej ulotne: intymnych, czasami głęboko skrywanych, emocji, m.in. związanych z relacjami między kobietą i mężczyzną (Wybebeszona, 1987; Obnażona, 1990; Otchłań, także 1990)"[3]
Aldona Mickiewicz swoje obrazy prezentowała na ok. 200 wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce, Niemczech, Szwajcarii, Japonii i Włoszech, z których ważniejsze to: Cóż po artyście w czasie marnym? w Zachęta (Warszawa 1990); Time & Tide (Tokio 1992), Biblia we współczesnym malarstwie polskim, Muzeum Narodowe w Gdańsku (1994); I barbari nel giardino, Complesso Monumentale di S. Giovanni in Monte (Bolonia 1998); Obrazy śmierci w sztuce polskiej XIX i XX wieku, Muzeum Narodowe w Krakowie (2000); Pamięć i uczestnictwo, Muzeum Narodowe w Gdańsku (2005), Aldona Mickiewicz, Muzeum Narodowe, Pałac Opatów, Gdańsk-Oliwa (2009)[4]; Pokolenie ’80. Niezależna twórczość młodych w latach 1980-89, Muzeum Narodowe w Krakowie (2010), Et in Arcadia Ego, Willa Decjusza, (Kraków 2014); W istocie rzeczy, Muzeum Górnośląskim w Bytomiu (2016)[5] Jej obrazy znajdują się w kolekcjach krajowych i zagranicznych m.in. w: Muzeum Narodowym w Gdańsku, Muzeum Górnośląskim w Bytomiu, Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu, Muzeum Współczesnej Sztuki Religijnej „Dom praczki” w Kielcach, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, Muzeum Diecezjalnym w Opolu, Muzeum Historycznym Miasta Tarnobrzega, Augustinum Stiftung (Monachium) i w galerii portretów Opactwa Cystersów w Abbaye d'Hauterive (Szwajcaria).
Publikowała m.in. w Tygodniku Powszechnym[6], Znaku[7] i Kontekstach[8].
Jej mężem jest malarz Tadeusz Boruta, z którym w latach 1992–1993 zrealizowała serię obrazów w dawnym kościele klasztoru ss. benedyktynek w Monte San Savino[9].
Nagrody edytuj
- 2008: Nagroda im. Kazimierza Ostrowskiego[10][11],
- 2013: I Nagroda konkursu Wydawnictwa Znak na wspomnienia o ks. Józefie Tischnerze[12]
Przypisy edytuj
- ↑ Stowarzyszenie Sieć Solidarności | Lista: Medale "Dziękujemy za wolność" [online], www.sss.net.pl [dostęp 2020-08-11].
- ↑ Krystyna Czerni, Tłocznia mistyczna z Monte San Savino [online], Miesięcznik Znak, 1 września 2009 [dostęp 2020-08-11] (pol.).
- ↑ Aldona Mickiewicz | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2020-08-11] (pol.).
- ↑ l (wyd.), Wystawa Aldony Mickiewicz – Laureatki Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego za 2008 [online], www.gdansk.pl [dostęp 2021-04-11] (pol.).
- ↑ W istocie rzeczy. Aldona Mickiewicz [online], Muzeum Górnośląskie, 7 marca 2016 [dostęp 2021-04-11] (pol.).
- ↑ Bez lęku [online], www.tygodnikpowszechny.pl, 24 maja 2013 [dostęp 2021-04-11] (pol.).
- ↑ Aldoną Mickiewicz rozmawia Krystyna Czerni, Malarstwo czyli profesja [online], Miesięcznik Znak, 21 marca 2010 [dostęp 2021-04-11] (pol.).
- ↑ Na skróty [online], www.tygodnikpowszechny.pl, 6 listopada 2005 [dostęp 2021-04-11] (pol.).
- ↑ Polonik [online], www.polonika.gov.pl [dostęp 2020-08-11].
- ↑ Marność nad marnościami, a Marsjasz znów w Krakowie [online], trojmiasto.pl, 18 listopada 2009 [dostęp 2020-08-11] (pol.).
- ↑ Kruche piękno świata [online], www.rp.pl [dostęp 2020-08-11] (pol.).
- ↑ Kinga Łukowska, „Tischner od A do Z” – rozstrzygnięcie konkursu [online], Tischner.pl, 23 maja 2013 [dostęp 2021-04-11] (pol.).