Aleksiej Gubanow

radziecki lotnik wojskowy i pułkownik

Aleksiej Aleksiejewicz Gubanow (ros. Алексей Алексеевич Губанов, ur. 12 marca 1918 w Moskwie, zm. 27 lipca 1982 w Woroneżu) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Aleksiej Gubanow
Алексей Губанов
28+9 zwycięstw
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1918
Moskwa

Data i miejsce śmierci

27 lipca 1982
Woroneż

Przebieg służby
Lata służby

1937–1973

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

13 pułk lotnictwa myśliwskiego 201 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 2 Mieszanego Korpusu Lotniczego 4 Armii Powietrznej

Stanowiska

dowódca eskadry

Główne wojny i bitwy

agresja ZSRR na Polskę, wojna zimowa, front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „Za obronę Stalingradu”

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie robotniczej. Skończył 7 klas szkoły średniej, później pracował w zakładach lotniczych, od 1937 służył w Armii Czerwonej. W 1938 ukończył wojskową szkołę lotniczą w Borisoglebsku, brał udział w agresji ZSRR na Polskę w 1939 i w wojnie z Finlandią. Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, był dowódcą eskadry 13 pułku lotnictwa myśliwskiego 201 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 2 Mieszanego Korpusu Lotniczego 4 Armii Powietrznej Frontu Północno-Kaukaskiego w stopniu kapitana. Brał udział m.in. w operacji praskiej w 1945. Łącznie wykonał 550 lotów bojowych i stoczył 105 walk powietrznych, w których strącił osobiście 28 i w grupie 9 samolotów wroga. W 1943 został członkiem WKP(b). Po wojnie nadal służył w siłach powietrznych, w 1951 ukończył Akademię Wojskowo-Powietrzną w Monino, w 1973 został zwolniony do rezerwy w stopniu pułkownika.

Odznaczenia edytuj

I medale.

Bibliografia edytuj