Aleurodamaeus
Aleurodamaeus – rodzaj roztoczy z kohorty mechowców i rodziny Aleurodamaeidae.
| Aleurodamaeus | |
| Grandjean, 1954 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Aleurodamaeus |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Damaeus setosus Berlese, 1883 | |
Rodzaj ten został opisany w 1954 roku przez François Grandjean. Gatunkiem typowym wyznaczono Damaeus setosus[1][2]. Dawniej dzielono rodzaj na dwa podrodzaje: A. (Aleurodamaeus) i A. (Trichodamaeus), które zostały zsynonimizowane w 2013 roku przez Elizabeth Hugo-Coetzee[2].
Mechowce te osiągają rozmiary od 319 μm do 800 μm i mają ciało oraz odnóża pokryte grubą warstwą cerotegumentu. Ich tarczki genitalne i analne nie są od siebie oddzielone. Notogaster z przynajmniej jedną parą szczecin długą, nitkowatą i korkociągowato zakręconą. genitalne występują w liczbie 7 lub 9 par, aggenitalne 1 pary, a analne i adanalne 2 par. Odnóża trójpalczaste[2].
Rodzaj zamieszkuje Stary Świat[1].
Należy tu 13 opisanych gatunków[1][2]:
- Aleurodamaeus africanus Mahunka, 1984
- Aleurodamaeus angelae Hugo-Coetzee, 2013
- Aleurodamaeus australis Woas, 1992
- Aleurodamaeus cephalotes (Berlese, 1916)
- Aleurodamaeus deswardti (Hugo, 2010)
- Aleurodamaeus hungaricus Paschoal et Johnston, 1985
- Aleurodamaeus minutus Hugo-Coetzee, 2013
- Aleurodamaeus niedbalai Hugo-Coetzee, 2013
- Aleurodamaeus prominens Hugo-Coetzee, 2013
- Aleurodamaeus salvadordalii Hugo-Coetzee, 2013
- Aleurodamaeus setosus (Berlese, 1883)
- Aleurodamaeus vicinus Hugo-Coetzee, 2013
- Aleurodamaeus woasi Hugo-Coetzee, 2013
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Luis S. Subías: Listado sistemático, sinonímico et biogeográfico de los Ácaros Oribátidos (Acariformes: Oribatida) del Mundo (Excepto fósiles). lipiec 2010. [dostęp 2015-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-06)].
- ↑ a b c d Elizabeth Hugo-Coetzee. New species of Aleurodamaeus Grandjean, 1954 (Oribatida: Aleurodamaeidae) from South Africa. „Zootaxa”. 3670 (4), s. 531-556, 2013. DOI: 10.11646/zootaxa.3670.4.7.