Alfred Szmidt

inżynier leśnictwa, entomolog

Alfred Szmidt (ur. 8 lutego 1920 w Połtawie, zm. 31 stycznia 2000 w Szwecji) – polski entomolog.

Alfred Szmidt
Data i miejsce urodzenia

8 lipca 1920
Połtawa

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 2000
Szwecja

profesor doktor habilitowany nauk przyrodniczych
Specjalność: entomologia
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1956
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego-Akademia Rolnicza

Habilitacja

1961
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego-Akademia Rolnicza

Profesura

1971 (ndzw.), 1976 (zw.)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Życiorys

edytuj

Studiował na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. od 1948 rozpoczął pracę jako zastępca asystenta, w 1950 uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera leśnika. Pozostał na uczelni jako pracownik naukowy, pracował jako asystent, starszy asystent, adiunkt, docent, profesor nadzwyczajny oraz profesor zwyczajny. W 1956 uzyskał stopień doktora na Wydziale Leśnym w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, w 1961 habilitował się tam. W 1971 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1976 profesorem zwyczajnym w Akademii Rolniczej w Poznaniu. W latach 1964–1966 był dziekanem, a od 1966 do 1970 prodziekanem Wydziału Leśnego Akademii Rolniczej. W 1970 został dyrektorem Instytutu Ochrony Lasu, od 1981 do 1990 był kierownikiem Katedry Ekologii Leśnej AR w Poznaniu[1].

Praca naukowa

edytuj

Alfred Szmidt prowadził badania nad chemiczną i biologiczną metodą zwalczania szkodliwych owadów leśnych z zastosowaniem biopreparatów. Opracował i wdrożył praktycznie metody ciągłych ognisk pasożytów i chemicznej kontroli występowania szkodników w koronach drzew leśnych. Zajmował się krzyżowaniem ras entomofagów, obserwacją bionomii i ekologii, oraz masową hodowlą i aklimatyzacją w Polsce drapieżnego pluskwiaka Perillus bioculatus. Dokonał opracowania szkodników drzew szybkorosnących oraz szkodników nasion wybranych drzew leśnych. Dorobek naukowy stanowi 150 publikacji naukowych, w tym podręczniki i skrypty[2].

Nagrody i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj