Alocandrena porteri
Alocandrena porteri – gatunek błonkówki z nadrodziny pszczół i rodziny pszczolinkowatych. Endemit Peru.
| Alocandrena porteri[1] | |
| Michener, 1986 | |
 Samica | |
 Samiec | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Alocandreninae |
| Rodzaj |
Alocandrena |
| Gatunek |
Alocandrena porteri |
Jest to jedyny gatunek z monotypowego rodzaju Alocandrena. Oba taksony opisane zostały w 1986 roku przez Charlesa Duncana Michenera[1][2]. W 2000 roku autor ten umieścił je w monotypowej podrodzinie Alocandreninae[2], natomiast część innych autorów klasyfikuje Alocandrena w obrębie podrodziny pszczolinek[1].
Błonkówka ta ma około 11 mm długości ciała, co stanowi średnie jak na pszczołę rozmiary. Zagłębienia twarzowe mają u obu płci postać głębokich kieszonek, porośniętych krótkimi włoskami. Na spodzie głowy występują zarówno bródka jak i lorum. Jej skrzydła cechuje obecność pterostygmy oraz komórka marginalna tak szeroka jak najszersza z submarginalnych i o ściętym wierzchołku. Odwłok ma na wierzchołkowych brzegach tergitów przepaski z włosków. Odnóża tylnej pary u samic mają szczoteczki z długich włosków na wewnętrznych powierzchniach goleni, a pozbawione są szczoteczek na krętarzach. Samicę cechuje również znacznie zredukowany aparat żądlący: żądło ma postać poprzecznej beleczki z niewielkim, spiczastym wyrostkiem w części środkowo-wierzchołkowej, a pierwsza walwula występuje w formie błoniastej wstążki. Samiec odznacza się głęboko dwupłatowo wciętym siódmym sternitem odwłoka o małym dysku oraz narządami kopulacyjnymi o dużych i wyraźnych gonobazach[2].
Owad neotropikalny, zamieszkujący wyłącznie zachodnie stoki peruwiańskich Andów[2].