Alpines Museum

muzeum alpinizmu w Monachium

Alpines Museum w Monachiummuzeum alpinizmu w Monachium założone w 1911 roku, prowadzone przez Deutscher Alpenverein.

Alpines Museum
Ilustracja
Alpines Museum, 2013
Państwo

 Niemcy

Miejscowość

Monachium

Adres

Praterinsel 5
80538 Monachium

Data założenia

17 grudnia 1911

Położenie na mapie Monachium
Mapa konturowa Monachium, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Alpines Museum”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Alpines Museum”
Położenie na mapie Bawarii
Mapa konturowa Bawarii, na dole znajduje się punkt z opisem „Alpines Museum”
Ziemia48°08′06,7″N 11°35′20,5″E/48,135194 11,589028
Strona internetowa
Zbiór skał alpejskich wokół muzeum
Historyczny sprzęt do wspinaczki w zbiorach muzeum

Historia

edytuj

Decyzję o rozpoczęciu prac przygotowawczych do utworzenia muzeum alpinizmu podjęło zgromadzenie ogólne Deutscher und Österreichischer Alpenverein (DuÖAV) 14 lipca 1907 roku z inicjatywy Karla Arnolda (1853–1929)[1]. Prace przygotowawcze powierzono centralnemu komitetowi w Innsbrucku, a o siedzibę muzeum zaczęły ubiegać się dwa miasta: Monachium i Innsbruck[1]. Burmistrz Monachium zaproponował utworzenie placówki w zabytkowym gmachu Isarlust na wyspie Praterinsel na rzece Izarze[2]. W 1908 roku zgromadzenie ogólne przyznało siedzibę muzeum miastu Monachium[2].

Gmach Isarlust został przejęty przez DuÖAV 23 stycznia 1909 roku[3]. W tym samym roku przeniesiono tu zbiory książek o tematyce alpejskiej niemieckiego alpinisty Williego Rickmera Rickmersa (1873–1965), które od 1902 roku przechowywane były w pomieszczeniach Stadtsparkasse München[4]. Po adaptacji budynku dla potrzeb wystawienniczych, Alpines Museum zostało otwarte 17 grudnia 1911 roku[5].

Wystawa skupiała się na prezentacji geologii Alp, historii górnictwa w obszarze, oraz flory i fauny regionu[6]. W muzeum prezentowano reliefy gór autorstwa m.in. niemieckiego geologa Alberta Heima (1849–1937), szwajcarskiego kartografa Leo Aegertera (1875–1953) i szwajcarskiego topografa Xavera Imfelda (1853–1909)[7]. Wnętrza zdobiły m.in. prace Heinricha Heinleina (1803–1885) i Friedricha Delcroix (1864–1918)[7]. Na zewnątrz rozmieszczono ponad 100 okazów skał reprezentatywnych dla obszaru Alp[8].

Po I wojnie światowej szerokie zainteresowanie zdobyły wyczyny alpinistów, którzy rozwinęli techniki wspinaczkowe, m.in. Hansa Dülfera (1892–1915), który wynalazł klucz zjazdowy, Paula Preußa (1886–1913), jednego z ojców wspinaczki klasycznej i Otto „Rambo” Herzoga (1888–1964), który jako pierwszy zaczął stosować karabinki[8]. Muzeum, idąc z duchem czasów, zbudowało w hali głównej 8-metrową ścianę z postaciami wspinaczy ukazującymi nowe techniki wspinaczki skalnej i lodowej[9].

Gmach muzeum został zniszczony podczas II wojny światowej, a następnie przez lata był wykorzystywany jako siedziba nowej Deutscher Alpenverein[9]. Budynek zaadaptowano na potrzeby nowego Alpines Museum w latach 90. XX w. i muzeum zostało otwarte ponownie w 1996 roku[9].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj