Anatolij Piskoweć
Anatolij Pawłowycz Piskoweć, ukr. Анатолій Павлович Пісковець, ros. Анатолий Павлович Писковец, Anatolij Pawłowicz Piskowiec (ur. 27 maja 1948 w Kijowie) – ukraiński piłkarz, trener piłkarski.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Anatolij Pawłowycz Piskoweć | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera zawodnicza
edytujPiskoweć seniorską karierę zawodniczą rozpoczął w 1970 roku w klubie Automobilist Sumy, w którym występował do 1973. Następnie przez dwa lata był zawodnikiem zespołu Urałan Elista, z którego przeszedł do Wułkanu Pietropawłowsk Kamczacki, gdzie występował przez pięć lat. Najwyższym szczeblem rozgrywek na jakim występował jako zawodnik była radziecka II liga[1].
Kariera trenerska
edytujW 1980 roku, po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął pracę jako szkoleniowiec w zespole amatorskim Kołos Mironówka, który prowadził przez rok. Po ukończeniu Instytutu Kultury Fizycznej w Kijowie w 1981 został zaproszony przez Wołodymyra Muntiana pomagać trenować drużynę SKA Kijów. Od 1982 do 1984 prowadził Chimik z miasta Dzierżyńsk, który występował w radzieckiej III lidze. W latach 1984–1986 pełnił funkcję dyrektora sportowego w Disz Kijów. Kolejnymi klubami w jego karierze były: Schid Kijów (1986-90) i Intersport Kijów (1990-92) na Ukrainie oraz Al-Ahli Dubaj w ZEA (1992-94), po czym rozpoczął przygodę z kobiecą piłką.
W latach 1994–98 prowadził kobiecy zespół Alina Kijów, który doprowadził do Mistrzostwa i Pucharu Ukrainy. Po tych sukcesach objął posadę trenera Reprezentacji Ukrainy Kobiet (1996-98), po czym ponownie trafił do klubowej kobiecej piłki. Z drużyną Eniergija Woroneż (1998-99) zdobył Mistrzostwo Rosji i wrócił do pracy z kobiecymi reprezentacjami Ukrainy: U-21 (1999-2000) i seniorskiej (2000-02).
Do pracy z mężczyznami wrócił w Krywbasie Krzywy Róg (2003-05)[2], skąd przeszedł do Azerbejdżanu pomagać trenować İnter Baku (2005)[3]. W tym samym kraju prowadził potem Simurq Zaqatala (2005-06). W czerwcu 2006 został zaproszony do sztabu szkoleniowego Stali Ałczewsk[4], po czym wyjechał do Gruzji, aby objąć posadę trenera gruzińskiego Olimpi Rustawi (2007). W 2009 ponownie podjął pracę w ojczyźnie, będąc głównym trenerem federacji okręgu kijowskiego. Do piłki klubowej wrócił w 2010, gdzie objął zespół zaplecza gruzińskiej ekstraklasy FC Gagra, z którym wywalczył awans, Puchar Gruzji, po czym zakwalifikował się do europejskich pucharów.[5][6]
Z dniem 18 października 2011 objął posadę trenera I-ligowej Olimpii Elbląg. Kontrakt z zespołem podpisał do końca sezonu 2011/12, z możliwością przedłużenia, w przypadku utrzymania zespołu na zapleczu Ekstraklasy[1]. W wywiadzie udzielonym dla stacji Orange Sport przyznał, że na pracę w Polsce zdecydował się ze względu na bliskość do "europejskiej, bardziej cywilizowanej piłki"[7]. Na początku stycznia 2012 trafił do szpitala i z powodów zdrowotnych podał się do dymisji[8]. Potem pracował z młodzieżowym składem Wołyni Łuck[9]. 26 kwietnia 2013 roku awansował na stanowisko głównego trenera Wołyni Łuck[10], ale już po jednym meczu został zmieniony na Kwarcianego po czym opuścił łucki klub[11]. 8 lutego 2015 został mianowany na stanowisko głównego trenera łotewskiego klubu Daugava Ryga[12]. Ale już w kwietniu 2015 powrócił do kierowania gruzińskim FC Gagra[13], który prowadził do czerwca 2015. 30 czerwca 2016 znów wrócił na stanowisko głównego trenera FC Gagra[14], którym kierował do lata 2017. 17 grudnia 2018 został mianowany na stanowisko głównego trenera Lokomotiv Erywań[15].
Sukcesy i odznaczenia
edytujSukcesy trenerskie
edytuj- mistrz Ukrainy Kobiet: 1997 (Alina Kijów)
- zdobywca Pucharu Ukrainy Kobiet 1997 (Alina Kijów)
- mistrz Rosji Kobiet: 1999 (Eniergija Woroneż)
- mistrz Gruzji: 2007 (Olimpi Rustawi)
- ćwierćfinalista Pucharu Mistrzów WNP: 2008 (Olimpi Rustawi)
- mistrz Gruzińskiej Pierwszej Ligi: 2011 (FC Gagra)
- zdobywca Pucharu Gruzji: 2011 (FC Gagra)
Odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b e-Olimpia.com: Piskoweć oficjalnie trenerem Olimpii
- ↑ Анатолий ПИСКОВЕЦ: "Кривбасс" лицо самобытного города. Отбывать номер здесь не принято"
- ↑ UA-Футбол. Писковец, Котов и Идахор переезжают в Баку
- ↑ Кадровые изменения в ФК «Сталь» - football.ua
- ↑ Украинские герои Сакартвело - football.ua
- ↑ UEFA Europa League - Kluby – UEFA.com
- ↑ Orange Sport: I liga raport 17.10
- ↑ e-Olimpia.com: Piskoweć odchodzi z Olimpii
- ↑ UA-Футбол. Анатолій Пісковець: "Молодим завжди може випасти шанс"
- ↑ Офіційно: "Волинь" розірвала контракт з Дем'яненком - UA-Футбол
- ↑ Анатолій Пісковець: Узгоджую деталі розірвання угоди з клубом - UA-Футбол
- ↑ Украинский тренер возглавил латвийский клуб - UA-Футбол
- ↑ Грузинский клуб усилили пять украинцев - UA-Футбол
- ↑ Анатолій Пісковець очолив грузинську Гагру - UA-Футбол
- ↑ Український фахівець очолив єреванський Локомотив - UA-Футбол. (ukr.)
Bibliografia
edytuj- A. Piskovets, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-01].
- Anatolij Piskoweć w bazie Football Facts (ros.)
- Anatolij Piskoweć w bazie FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
- Anatolij Piskoweć w bazie PlayMakerStats (ang. • fr. • hiszp. • niem. • port. • wł.)
- Anatolij Piskoweć w bazie WorldFootball.net (ang.)
- Anatoliy Piskovets, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-21].