Andrzej Gomuliński

polski naukowiec z dziedziny inżynierii lądowej

Andrzej Gomuliński (ur. 17 lipca 1936 w Warszawie, zm. 4 stycznia 2008) – polski działacz opozycji antykomunistycznej oraz naukowiec z dziedziny inżynierii lądowej.

Andrzej Gomuliński
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1936
Warszawa

Data śmierci

4 stycznia 2008

profesor doktor inżynier nauk technicznych
Specjalność: budownictwo lądowe, mechanika konstrukcji inżynierskich, teoria konstrukcji budowlanych
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Doktorat

1965

Profesura

10 maja 1995

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Grób prof. Andrzeja Gomulińskiego na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Życiorys

edytuj

Urodził się 17 lipca 1936 r. w Warszawie jako syn pułkownika Wojska Polskiego. Ojciec w czasie II wojny światowej walczył w szeregach polskich sił zbrojnych na terenie Wielkiej Brytanii, wrócił do kraju w 1947 r.

Maturę zdał w 1953 w Grodzisku Mazowieckim, po czym kontynuował naukę na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Studia ukończył z wyróżnieniem w 1959 r., po czym rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w Katedrze Mechaniki Budowli pod kierunkiem prof. Zbigniewa Kączkowskiego. Pracę doktorską obronił w 1965 r., a tytuł naukowy profesora uzyskał w 1995 r.[1] W latach 1984–1990 objął z wyboru stanowisko dziekana Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. W latach 1996–2002 piastował funkcję wiceprzewodniczącego Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. Był autorem licznych prac naukowych z dziedziny stateczności i dynamiki konstrukcji budowlanych. Pośmiertnie uhonorowany Medalem Politechniki Warszawskiej[2].

Działacz podziemnych struktur NSZZ „Solidarność”, gdzie występował najczęściej pod pseudonimem Olgierd. W latach 1983–1989 kierował redakcją i studiem podziemnego Radia Solidarność.

Spoczywa na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kw. W-2-18)[3].

Odznaczenia

edytuj
  • Srebrny Krzyż Zasługi – 1974
  • Złota Odznaka Zasłużonego dla Województwa Warszawskiego – 1975
  • Odznaka „Zasłużony dla budownictwa” – 1978
  • Złoty Krzyż Zasługi – 1980
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1989
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1998
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2007

Przypisy

edytuj