Andrzej Kiszka
Andrzej Kiszka ps. Dąb, Leszczyna, Bogucki (ur. 21 listopada 1921 w Maziarni, zm. 14 czerwca 2017) – żołnierz Batalionów Chłopskich, Armii Krajowej, Narodowej Organizacji Wojskowej, a po zakończeniu II wojny światowej członek antykomunistycznego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Od 2017 pułkownik Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
| |
 major
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1941–1961 |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
W czasie okupacji niemieckiej, w 1941 wstąpił do lokalnego oddziału Batalionów Chłopskich pod pseudonimem „Leszczyna”, który podporządkował się placówce AK w Hucie Krzeszowskiej, następnie krótko był żołnierzem NOW-AK w oddziale Franciszka Przysiężniaka „Ojca Jana”.
W sierpniu 1944 dostał rozkaz podjęcia służby w powstającym posterunku MO w Hucie Krzeszowskiej, gdzie pracował do listopada 1944, po czym uciekł z obawy przed aresztowaniem i powrócił do rodzinnej wsi, gdzie musiał się ukrywać. Wstąpił następnie do NOW-NZW Józefa Zadzierskiego „Wołyniaka”, a po jego śmierci dowódcą oddziału został Adam Kusza „Garbaty”. 16 kwietnia 1947 ujawnił się na mocy amnestii z 22 lutego 1947, lecz nie przestał działać w konspiracji NZW i już jesienią tego roku pracownicy UB z Biłgoraja usiłowali go aresztować w jego rodzinnym domu. Od lata 1952 ukrywał się na własna rękę. W konspiracji antykomunistycznej działał do 31 grudnia 1961. Został aresztowany w leśnym „schronie”, w którym się ukrywał. Przez sąd został skazany na dożywotne więzienie, zamienione następnie na 15 lat. Był więziony m.in. w Strzelcach Opolskich i Potulicach.
W sierpniu 1971 został warunkowo zwolniony z więzienia, po czym zamieszkał w województwie szczecińskim. 21 grudnia 1998 został częściowo zrehabilitowany przez Sąd Wojewódzki w Lublinie, a następnie, pośmiertnie, został w pełni zrehabilitowany przez Sąd Apelacyjny w Lublinie w grudniu 2018[1].
Awanse edytuj
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2007)[3]
- Krzyż Armii Krajowej
- Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego
- Krzyż Partyzancki
- Medal „Pro Patria” (2013)[4]
- Medal za Wolność i Niepodległość
- Srebrny Medal pamiątkowy AK „Pokonani-Niezwyciężeni”
Przypisy edytuj
- ↑ Żołnierz Wyklęty pośmiertnie zrehabilitowany. radioszczecin.pl, 2018-12-03. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-13)].
- ↑ Minister Obrony Narodowej Antoni Macierewicz awansował kapitana Andrzeja Kiszkę do stopnia majora [dostęp z dnia: 2016-04-15]
- ↑ Sławomir Poleszak: Andrzej Kiszka „Leszczyna”, „Dąb”, „Bogucki”
- ↑ Minister wręczył odznaczenia zasłużonym w walce o niepodległość. gabinet.wzp.pl, 2013-06-26. [zarchiwizowane z tego adresu].
Bibliografia edytuj
- Sławomir Poleszak: Andrzej Kiszka „Leszczyna”, „Dąb”, „Bogucki”. prezydent.pl, s. 22-33
- Andrzej Kiszka. vod.tvp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)].. „Z archiwum IPN” [w:] vod.tvp.pl. Telewizja Polska SA.
- Andrzej Kiszka „Dąb” (3 artykuły). Solidarność Walcząca
- Andrzej Kiszka, żołnierz NOW – ukrywał się do 31 grudnia 1961 r. kielce.zznsz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. ZŻNSZ-Kielce
- Andrzej Gass: Groźny bandyta A. Kiszka. Focus Historia, 3 listopada 2008
- Ostatni niezłomni. rp.pl, 17 grudnia 2007. [dostęp 2014-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-05)].