Andrzej Kotnowski
Andrzej Tadeusz Kotnowski (ur. 18 stycznia 1938[1], zm. 28 listopada 2021[1][2]) – inżynier budownictwa, podróżnik i fotograf, Radny Warszawy (1994–1998).
| Data urodzenia |
18 stycznia 1938 |
|---|---|
| Data śmierci |
28 listopada 2021 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
inżynier budownictwa |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
W 1955 zdał maturę w Gimnazjum im. M. Kopernika w Łodzi[3]. W 1961 uzyskał tytuł inżyniera na Wydziale Budownictwa Lądowego na Politechnice Łódzkiej. W czasie studiów pracował jako przewodnik grup turystycznych Zrzeszenia Studentów Polskich oraz odbył staż zawodowy wyjechał do Kairu, gdzie pracował w The Misr Development Concrete Company. Po studiach pracował początkowo jako asystent Katedrze Budownictwa Żelbetowego Politechniki Łódzkiej. Następnie wyjechał do Warszawy[3].
W Warszawie studiował afrykanistykę na Uniwersytecie Warszawskim[3] oraz podjął pracę w przedsiębiorstwie budownictwa przemysłowego[4], w którym pracował jako główny inżynier i kierownik budowy. W 1981 przebywał w Iraku, gdzie pracował przy elektryfikacji kraju. W 1986 został dyrektorem przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego „Budokor”, zatrudniającego 1350 pracowników. Przedsiębiorstwo pod jego dyrekcją realizowało osiedla mieszkaniowe w RFN, osiedla w Warszawie, zakładów Ursusa i fabryki półprzewodników. W 1991 przeprowadził prywatyzację „Budokoru”, przekształcając je w spółkę akcyjną. W latach 90. XX w. przedsiębiorstwo realizowało m.in. budowę fabrykę Forda w Płońsku i fabrykę puszek w Radomsku. Po konflikcie z niemieckimi akcjonariuszami firmy przeniósł się do firmy Mostostal-Eksport SA, gdzie zajął się tworzeniem Biura Realizacji Krajowych, w ramach którego firma zrealizowała m.in.: siedziby Banku Przemysłowo-Handlowego w Krakowie i Opolu, biurowiec Focus (we współpracy z ITB) oraz osiedle EKO-Park na Polu Mokotowskim[3].
Jako inżynier, przewodnik turystyczny, a także prywatnie, odbywał liczne podróże po świecie, odwiedził m.in.: Afganistan[4], Algierę, Austrię, Botswanę[3], Chiny[4], Czechy[3], Fidżi[4], Grecję, Hiszpanię[3], Indie, Koreę Północną[4], Namibię, Nepal, Niemcy[3], Pakistan, Singapur[4], Stany Zjednoczone, Sudan[3], Tajlandię[4], Turcję, Węgry, Włochy i Zimbabwe[3]. Po przejściu na emeryturę założył wydawnictwo książkowe AKOT, za którego pośrednictwem wydał liczne albumy fotograficzne zawierające zdjęcia z odbytych podróży i tomik poezji sufickiej[4]. W latach 80. XX w. był członkiem Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk o Ziemi. W latach 1994–1998[5] był Radnym Warszawy[3].
Życie prywatne edytuj
Miał żonę Barbarę[6]. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera: B 36, rząd: 1, grób: 18)[1].
Publikacje edytuj
- Ameryka Łacińska, Andrzej Kotnowski-Akot, 2012, ISBN 978-83-934550-0-3
- Azania: zanikające piękno, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2006, ISBN 978-83-921211-3-8[7]
- Japonia: kraj wschodzącego słońca, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2018, ISBN 978-83-939773-8-3
- Jedwabny szlak w fotografii Andrzeja Kotnowskiego, Andrzej Kotnowski, 2019, ISBN 978-83-939773-4-5
- Jemen: kraj mirry, kadzidła i khatu, Wydawnictwo AKOT, 2020, ISBN 978-83-921211-1-4
- Magia Indii, Medyk, 2001, ISBN 978-83-87340-92-6
- Modlitwy sufich, Wydawnictwo AKOT, Warszawa 2006, ISBN 83-921211-2-0 [współautor: Janusz Krzyżowski]
- Oblicza Afryki, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2008, ISBN 978-83-921211-6-9
- Oceania po Australię, we współpracy z Biurem Turystyki ZNP LogosTour, 2016, ISBN 978-83-939773-5-2
- Państwo Środka, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2007, ISBN 978-83-921211-4-5
- Podróże przez 7 kontynentów, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2011, ISBN 978-83-921211-9-0
- Nowa Europa, stary kontynent, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2018, ISBN 978-83-939773-6-9 [współautorka: Zuzanna Abrysowska-Luty]
- Sutry w kamieniu kute, Wydawnictwo AKOT, 2019, ISBN 978-83-939773-9-0
Wyróżnienia edytuj
- Nagroda 3. stopnia – za rozwiązania technologiczne i konstrukcyjne,
- Srebrny Krzyż Zasługi,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[3],
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2001) – za wybitne zasługi dla rozwoju budownictwa, za osiągnięcia w zarządzaniu jednostkami gospodarczymi (M.P. z 2001 r. nr 45, poz. 726).
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-12-10].
- ↑ Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi – Zmarł nasz Kolega Andrzej Kotnowski, matura 1955 [online], Liceum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi [dostęp 2023-12-10].
- ↑ a b c d e f g h i j k l Inżynier, podróżnik, wydawca. Wywiad z mgr. inż. Andrzejem Kotnowskim, „Kwartalnik Łódzki” (nr III/2012 (35)), 9 maja 2012, ISSN 1732-1328.
- ↑ a b c d e f g h Andrzej Kotnowski, Przez siedem budów i kontynentów, „Inżynier Mazowsza” (1 (83)), Mazowiecka Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa, luty 2020.
- ↑ Marian Marek Drozdowski i inni, Rada Miasta Stołecznego Warszawy. Informator, Ariadna Masłowska-Nowak (red.), Warszawa: Miasto Stołeczne Warszawa, 2019, s. 30.
- ↑ Barbara Kotnowska, Andrzej Kotnowski – nekrolog [online], gazeta.pl, 6 grudnia 2021 [dostęp 2023-12-10] (pol.).
- ↑ Andrzej Kotnowski, Azania: zanikające piękno, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2006, ISBN 978-83-921211-3-8 [dostęp 2023-12-10] (pol.).