Andrzej Osiecimski-Czapski
Andrzej Osiecimski-Czapski (ur. 8 lipca 1899 w Wilnie, zm. 14 maja 1976 w Westport[1]) – polski wioślarz i hokeista, olimpijczyk.
.jpg) Andrzej Osiecimski-Czapski (1925) | ||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Andrzej hr. Osiecimski-Hutten-Czapski h. Lubicz | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 lipca 1899 | |||||||||
| Data i miejsce śmierci |
14 maja 1976 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||
 
| ||||||||||
Życiorys
edytujPochodził z ziemiańskiej rodziny Kazimierza Roberta (1866–1942) i Marii Antoniny ze Śniadeckich h. Leliwa (1876–1945)[2]. Początkowo, w latach 1910–1913 uczył się w Genewie, później w Anglii, gdzie ukończył Eton College. W okresie nauki gimnazjalnej w Anglii odbył przeszkolenie wojskowe w Officers Training Corps (luty 1915 - wrzesień 1917)[3]. Od 1 maja 1919 służył w Wojsku Polskim (armia gen. Hallera na terenie Francji). Osiągnął stopień porucznika. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej jako żołnierz 8 Pułku Ułanów Ks. Józefa Poniatowskiego. W 1923 mianowany porucznikiem. W czasie przewrotu majowego został ranny w nogę, po czym przeszedł w stan spoczynku.
Uprawiał różne dyscypliny sportowe, ale największe sukcesy osiągnął w wioślarstwie i hokeju na lodzie. Jako wioślarz reprezentował Polskę podczas olimpiady w Paryżu 1924 w jedynkach; odpadł w przedbiegu. Został za to brązowym medalistą Mistrzostw Europy w Pradze w 1925 w jedynkach. Był to pierwszy medal polskiego wioślarza w zawodach tej rangi. Trzykrotnie zdobył tytuł mistrza Polski: w jedynkach w 1924 i 1925 oraz w dwójkach podwójnych w 1926 (w osadzie z Jerzym Lisieckim). Reprezentował barwy Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego.
Jako hokeista był reprezentantem Polski, uczestnikiem Mistrzostw Europy w Davos w 1926. Występował jako zawodnik AZS Warszawa. Był także działaczem sportowym, członkiem pierwszego zarządu Polskiego Związku Hokeja na Lodzie w 1925. W latach 30. XX w. był naczelnym dyrektorem American Scantic Line w Polsce w Warszawie[4][5].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 29 lutego 1924[6], 19 marca 1931[4])
Przypisy
edytuj- ↑ Andrzej Osecimski-Czapski Biography and Olympic Results [online], sports-reference.com [dostęp 2012-01-25] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-13] (ang.).
- ↑ Andrzej hr. Osiecimski-Hutten-Czapski h. Lubicz [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2020-07-20].
- ↑ Biografie • Polski Komitet Olimpijski [online], www.olimpijski.pl [dostęp 2020-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-20] (pol.).
- ↑ a b M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.
- ↑ a b M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
- ↑ M.P. z 1924 r. nr 60, poz. 169 „za ofiarną służbę w wypełnianiu żołnierskiego obowiązku”.
Linki zewnętrzne
edytuj- Polski Komitet Olimpijski: Andrzej Osiecimski-Czapski – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (pol.).
- Profil zawodnika w Olympic.org