Andrzej Seyfried

polski uczony, specjalista rehabilitacji

Andrzej Seyfried (ur. 27 lipca 1922 we Lwowie, zm. 5 stycznia 2009) – polski uczony, profesor medycyny, specjalista w zakresie rehabilitacji, doktor honoris causa Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Od 1963 piastował funkcję eksperta do spraw rehabilitacji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). W latach 2003–2007 był członkiem Komitetu Rehabilitacji, Kultury Fizycznej i Integracji Społecznej PAN. Pionier w dziedzinie patobiomechaniki oraz w zakresie leczenia polio.

Andrzej Seyfried
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1922
Lwów

Data śmierci

5 stycznia 2009

Profesor doktor habilitowany nauk medycznych
Specjalność: narządy ruchu, ortopedia, rehabilitacja
Alma Mater

Uniwersytet Poznański

Doktorat

1950

Habilitacja

1970

Profesura

1980

Nauczyciel akademicki
uczelnia

AWF w Warszawie

Grób profesorów Andrzeja Seyfrieda, Haliny Seyfried i Ludwika Szperla na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Uczeń znanej lwowskiej szkoły powszechnej i gimnazjum Mieczysława Kistryna. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego z 1949. W 1950 uzyskał stopień doktora medycyny, w 1970 stopień doktora habilitowanego, a w 1980 tytuł profesora zwyczajnego. Był uczniem światowej sławy ortopedy Wiktora Degi. Od 1984 był nauczycielem akademickim na AWF w Warszawie, pełniąc jednocześnie do 1987 funkcję pierwszego dziekana Wydziału Rehabilitacji tejże Uczelni. Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się m.in.: Małgorzata Wisłowska (1986), Ida Wiszomirska (2004), Aleksandra Truszczyńska-Baszak (2005).

W 1953 założył Ośrodek Rehabilitacji w Połczynie Zdroju, a w kolejnym roku sanatorium Ortopedyczno-Rehabilitacyjnego w Zagórzu koło Warszawy. W 1962 doprowadził do powstania Zakładu Rehabilitacji w Instytucie Reumatologii w Warszawie, którego był kierownikiem do 1984. W ramach pracy w WHO kierował między innymi międzynarodową ekipą w Algierii, a także pełnił funkcję eksperta w Biurze Regionalnym WHO Południowo-Wschodnim na terenie Indii i Cejlonu, a także w Biurze Regionalnym WHO Zachodni Pacyfik. Za swoją działalność oraz zasługi w zakresie leczenia polio został nagrodzony przez WHO – Certificate of Appreciation.

W pracy naukowej zajmował się między innymi: mechanizmami umożliwiającymi kompensację istniejących dysfunkcji, opracowaniem metodyki oceny zmian patologicznych w obrębie układu ruchu, określeniem czynników determinujących wyniki rehabilitacji kompleksowej, zagadnieniami poprawy funkcji ręki reumatoidalnej, a także fizjoterapią dzieci z chorobami nerwowo-mięśniowymi. Razem z Stefanem Pągowskim porównał funkcjonowanie tego stawu w ręce zdrowej i reumatoidalnej[1]. Był autorem około 100 prac opublikowanych w czasopismach polsko-, angielsko-, francusko- i niemieckojęzycznych. Jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 139, rząd 5, grób 4)[2].

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Stefan Pagowski, Andrzej Seyfried, Obciążenie wewnętrzne stawów śródręcznopalcowych ręki zdrowej i reumatoidalnej, „Reumatologia”, 16 (1), 1978, s. 41-47, ISSN 0034-6233, PMID674909.
  2. Cmentarz Stare Powązki: LUDWIK SZPERL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-04-23].