Anna Berent
Anna Berent (ur. 1871 w Kaiserlautern, zm. po 1944 w Zagrzebiu?) – polska malarka i rysowniczka.
Data urodzenia |
1871 |
---|---|
Data śmierci |
po 1944 |
Zawód, zajęcie |
malarka i rysowniczka |
Małżeństwo |
Stanisław Berent |
Życiorys edytuj
W latach 90. XIX w. uczyła się w Monachium, w szkole Stanisława Grocholskiego oraz w szkole Antona Ažbègo. W 1899 zaręczyła się i wyszła za Stanisława Berenta, zamieszkali w Lozannie. Tam Berent kontynuowała pracę twórczą, brak jednak wzmianek o jej wystawach przed 1914 rokiem.
Twórczość edytuj
Malowała studia portretowe, sceny figuralne i ilustracje, stworzyła też kilka monumentalnych kompozycji figuralnych o charakterze trudnych dziś do odczytania alegorii. Artystka poruszała głównie tematykę związaną z przemijaniem, śmiercią, starością, z kolei kompozycje alegoryczne bliskie były malarstwu skandynawskiemu i twórczości Ferdynanda Hodlera. Obszerny zbiór obrazów Berent znajduje się w kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie, większość dzieł trafiła tam najprawdopodobniej w wyniku likwidacji pracowni artystki[1].
-
Pieśń wieczorna, przed 1930 r.
-
Przebudzenie wiosny, przed 1929 r.
-
Scena symboliczna na tle morza, ok. 1929 r.
-
Portret mężczyzny w typie renesansowym, pocz. XX w.
-
Kosiarze, pocz. XX w.
-
Las, pocz. XX w.
Przypisy edytuj
- ↑ Anna Krawczyk , "Pieśń wieczorna" Anny Berent z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie [online] .
Bibliografia edytuj
- Agnieszka Morawińska, Artystki polskie. Katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1991, s. 94-95.
- Halina Stępień, Maria Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914: materiały źródłowe, Warszawa 1994, s. 29.
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia obrazów w bibliotece Polona